Ziemia Święta: pielgrzymka do Emaus

W drugim dniu świąt wielkanocnych uwaga wiernych w Ziemi Świętej koncentruje się na Emaus al-Qubeibeh. Tamtejsze sanktuarium upamiętnia ukazanie się Zmartwychwstałego dwóm uczniom. Tam też pielgrzymowała dziś franciszkańska Kustodia Ziemi Świętej.

Dzisiejsza liturgia w Emaus zgromadziła wielu wiernych zarówno z okolicznych parafii, jak i pielgrzymów z różnych stron świata. Najliczniejsze były grupy z franciszkańskich parafii w Jerozolimie i Bet Haninie. Obecni byli także pielgrzymi z Włoch, Hiszpanii i Polski. Uroczystej Mszy koncelebrowanej przewodniczył kustosz Ziemi Świętej. W homilii proboszcz parafii zwrócił uwagę, że zmartwychwstały Chrystus zaprasza wszystkich wiernych do eucharystycznego stołu. Posileni Eucharystią możemy odważnie głosić Ewangelię o zmartwychwstaniu Jezusa. Głoszenie radosnej nowiny należy jednak rozpocząć od najbliższych, miejsca pracy i wspólnoty, wśród której żyjemy. Obecność pielgrzymów z różnych krajów świata była okazją do podziękowania wszystkim pątnikom przybyłym na święta wielkanocne do Ziemi Świętej za ich uczestnictwo w Triduum Paschalnym, świadectwo wiary i wszelką pomoc udzieloną na rzecz lokalnego Kościoła.

Na zakończenie Eucharystii ojciec kustosz pobłogosławił małe chleby, które następnie zostały rozdane wszystkim uczestnikom liturgii. Uroczystości w Emaus zakończyły się popołudniową adoracją Najświętszego Sakramentu i radosnym śpiewem antyfony: "Wesel się Królowo Nieba, alleluja".

Ewangeliczne Emaus, o którym wspomina św. Łukasz, było oddalone od Jerozolimy około sześćdziesiąt stadiów (24,13-35). Pomimo tych dość precyzyjnych wskazówek trudno dziś wskazać, gdzie się znajdowało. Na przestrzeni wieków co najmniej trzy różne miejsca pretendowały o to miano. Są nimi Emaus-Nikopolis, Abu Gosh i Emaus al-Qubeibeh.

W roku 1861 Kustodia Ziemi Świętej otrzymała w al-Qubeibeh teren z ruinami średniowiecznego kościoła. Przeprowadzone wykopaliska archeologiczne pozwoliły odsłonić ruiny bazyliki krzyżowców z "domem Kleofasa" wkomponowanym w północno-zachodni narożnik. Obecny kościół, naśladujący styl romański, jest dziełem br. Wendelina Hinterkeusera. Odnowione sanktuarium poświęcił arcybiskup Mediolanu bł. kard. Andrea Ferrari w 1902 r. Badania archeologiczne przeprowadzone w latach czterdziestych XX wieku potwierdziły, iż miejsce to było zamieszkałe w czasach Chrystusa.