"Baczyński" od 15 marca w kinach

Mateusz Kościukiewicz zagrał Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, poetę, żołnierza Armii Krajowej, przedstawiciela pokolenia Kolumbów w filmie "Baczyński" w reżyserii Kordiana Piwowarskiego. Obraz, nazywany przez twórców "poetycko-biograficznym", trafi do kin 15 marca.

W obsadzie są też m.in.: Katarzyna Zawadzka (jako żona Baczyńskiego, Basia), Ewa Telega (matka Krzysztofa), Marta Klubowicz (matka Basi), Artur Bachański (Kazimierz Wyka) i Jan Dowjat (Tadeusz Gajcy).

"Poezja, Powstanie Warszawskie, wybory młodych ludzi, wojna, miłość od pierwszego wejrzenia. O tym jest +Baczyński+. To kino autorskie młodego reżysera (...), film nieoczywisty, którego nie można zamknąć w ramy jednej słusznej interpretacji. Traktuje o wartościach, o jakich wszyscy powinni rozmawiać i myśleć, a jednocześnie jest atrakcyjny dla bardzo wymagającego współczesnego odbiorcy" - opisują film jego producenci.

Ma on być próbą odpowiedzi na pytania dotyczące Baczyńskiego: jakim był człowiekiem, co w jego życiu znaczyły miłość, wyobcowanie, wojna i okupacja, co go inspirowało, pod wpływem jakich wydarzeń tworzył, dlaczego zginął tak młodo.

"Postawa i decyzje Baczyńskiego były odzwierciedleniem tego, co pisał w wierszach, a sedno jego twórczości stanowiły lęki, pragnienia i wątpliwości, które nim targały" - zwracają uwagę autorzy filmu.

"Baczyński" to z jednej strony opowieść o poecie i jego postrzeganiu rzeczywistości, z drugiej - o bezsensie wojny i sztuce, która jest ponadczasowa i nieśmiertelna.

"Podróż przez ostatnie lata życia wielkiego poety zamyka klamrą współczesne wydarzenie - slam poetycki zorganizowany w 2011 roku, w dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin Baczyńskiego. Narrację filmu budują wiersze poety, relacje świadków wydarzeń sprzed lat, którzy znali go osobiście, oraz wypowiedzi młodych ludzi zafascynowanych jego twórczością" - czytamy w opisie.

Producentami filmu są Stanisław Szymański i Tadeusz Lampka. Autor filmu, Kordian Piwowarski, jest synem znanego reżysera Radosława Piwowarskiego.

Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22 stycznia 1921 r. w Warszawie. Od dziecka wychowywany był w tradycji patriotycznej, w kulcie dla bohaterów powstań. Jego dziadek, Zygmunt Baczyński, brał udział w powstaniu styczniowym, ojciec, Stefan, walczył w Legionach i w powstaniu śląskim.

Baczyński zaczął pisać wiersze już jako uczeń warszawskiego gimnazjum im. Stefana Batorego; pierwszy zachowany, pt. "Wypadek przy pracy", pochodzi z 1936 r.

Od 1940 r. publikował tomiki poezji, używając najczęściej pseudonimu Jan Bugaj. Jego teksty ukazywały się w podziemnych antologiach i czasopismach, m.in. w "Miesięczniku Literackim" i "Dniu Warszawskim".

W czerwcu 1942 r. Baczyński poślubił studentkę polonistyki Barbarę Drapczyńską. Jesienią 1942 r. rozpoczął studia polonistyczne na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1943 r. wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, zalążka harcerskiego batalionu AK "Zośka", do którego został później przydzielony. Ukończył konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy. Działalność bojową rozpoczął w akcjach dywersyjnych. W 1944 r. brał udział w akcji wykolejania pociągu na odcinku Tłuszcz - Urle. W lipcu 1944 r. przeszedł do batalionu "Parasol" (był zastępcą dowódcy plutonów "Zośka" i "Parasol").

Zginął w czwartym dniu Powstania Warszawskiego, 4 sierpnia 1944 r. Miał 23 lata. W Powstaniu Warszawskim (1 września 1944 r.) zginęła także żona poety, Barbara.

Do najbardziej znanych wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego należą: "Z głową na karabinie", "Elegia o chłopcu polskim", "Poległym". Jeszcze za życia poety ukazały się, wydane konspiracyjnie, cztery tomiki jego poezji. W rękopisach zachowało się około 500 utworów poetyckich, w tym około 20 opowiadań, wierszowany dramat i kilkanaście sporych poematów. Twórczość Baczyńskiego przekładana była na wiele języków.

Krytyk literacki Kazimierz Wyka pisał o niej: "W dorobku tym, w formie dojrzałej artystycznie, wyraziły się przeżycia typowe dla generacji poety: zrozumienie chwili historycznej, połączone z patriotycznym nakazem walki z najeźdźcą oraz tradycją takich walk w przeszłości, przeczucia i obawy katastroficzne wobec zagrożenia całego sensu historii przez faszyzm, a jako równowaga dla tych postaw - widzenie piękna świata i przyrody, liryczna do nich tęsknota".