Lubisz dyskutować? Poznaj Amelkę!

a nie dostrzegasz tego jak dziewczynka potrafi prowadzić dyskusję? nie mówi nie zrobię tego, bo nie albo bo mi się nie chce, ale używa konstruktywnych argumentów, prowadzi negocjacje, nie wpada w płacz, nie zaczyna wrzeszeczeć ale stara się przekonać do swoich racji, wg mnie jak najbardziej na plus i świadczy to o inteligencji. I niekoniecznie musi powtarzać po rodzicach, może po pani w przedszkolu albo kimś z telewizji? Od razu psychologowie od siedmiu boleści, którzy analizują skąd mała wzięła takie argumenty!

Idz się wypchać z tą swoją krytyką.Jak większość katolików tylko zrzędzić potrafisz

zgadzam się z Tobą, że inteligentne dzieci łatwiej dyskutują i potrafią "konstruktywnie" coś uargumentować i dziewczyna niewątpliwie poradzi sobie w życiu (osobbiście uważam, ze argument "zrobię to jutro, jeśli (sic!) będę miała siły" akurat nie jest konstruktywny). Nieważne, czy przyswoiła sobie takie nawyki w przedszkolu, telewizji (rodzicom gratuluję doboru programów), czy od rodziców/rodzeństwa/dziadków itp., ważne jest to, że skoro chcemy mieć z dzieckiem relację wypełnioną szacunkiem to miłoby by było, gdyby nie wymyślała kolejnych wymówek (brzuch/głowa mnie boli, wszystko mnie boli), bo w każdej relacji w przyszłości takie wymówki oparte na kłamstwie będą się pojawiać (wymówka z "jutrem" jest najczęściej pojawiającą się wymówką wśród dorosłych ludzi). Psychologiem nie jestem, po prostu mam to szczęście być mamą 6- i 4-letniego synów i wiem, że pewne schematy się niestety powielają. 

A nie możesz popatrzeć na to video z przymrużeniem oka? Że jest zabawne, urocze i pełne humoru? Że wnosi trochę radości, a dziewczynka jest rezolutna i ma dużo do powiedzenia? Musisz od razu wróżyć jej, że będzie w przyszłości leniwa i cwana, a rodziców oceniać jako tych złych? Bo ja akurt w tym filmiku dostrzegam radosne, mądre dziecko, które daje swoim rodzicom wiele powodów do radości.

Masz absolutną rację - dziecko jest urocze i zabawne, nawet bardzo pocieszne. Nigdzie nie oceniłam tego dziecka, nie napisałam, że jest/będzie leniwa i cwana, nie powiedziałam, że rodzice są źli, nie mam prawa i podstaw do oceniania ich. Może faktycznie zabrakło mi "przymrużenia oka", po prostu osobiście uważam, że dobrze byłoby zobaczyć faktycznie konstruktywną dyskusję pomiędzy dzieckiem a rodzicem opartą na wzajemnym szacunku i informowania o swoich potrzebach (potrzebą rodzica jest w tym momencie zrobienie porządku w pokoju, córka zaś ma inną potrzebę, o której najwidoczniej nie wie jak zakomunikować - moze jest to potrzeba uzyskania pomocy w sprzątaniu, może potrzeba dalszej zabawy, której niechciałaby przerywać sprzątaniem, może potrzeba odpoczynku, po którym chętniej posprząta). Dla mnie ta komunikacja jest jednostronna i brakuje mi w niej rozmowy o uczuciach i potrzebach dwóch stron. 

A dla mnie to jest trochę szukanie dziury w całym i doszukiwanie się dla zasady, że coś jest w tej rozmowie nie tak zamiast zwyczajnie czerpać radość i przyjemność z jej oglądania :)

Nie ma tam ani jednego KONSTRUKTYWNEGO argumentu. Dziecko jest przeurocze i na pewno ma wspanialych rodziców. Niestety nikt nie jest idealny a krytyka potrzebna każdemu z nas. Też na to patrzyłam tylko jak na zabawny filmik, jednak jest prawda w tym co Gosia napisała! Powinno się słuchać krytyki zamiast oburzać się - na dodatek w cudzym imieniu.