Franciszek: ciało wspaniałym darem Boga

O szacunek i okazywanie troski o nasze ciało a także ciała naszych bliźnich zaapelował papież Franciszek w rozważaniu przed odmawianą w okresie wielkanocnym modlitwą "Regina Coeli".

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!

W centrum dzisiejszej trzeciej niedzieli Wielkanocy znajduje się doświadczenie zmartwychwstałego Chrystusa, będące udziałem Jego uczniów. Widać to szczególnie w Ewangelii, która po raz kolejny wprowadza nas do Wieczernika, gdzie Jezus objawia się Apostołom, zwracając się do nich z następującym pozdrowieniem: "Pokój wam!" (Łk 24, 36). Chodzi zarówno o pokój wewnętrzny, jak i pokój, który jest ustanawiany w relacjach między ludźmi. Wydarzenie opisane przez ewangelistę Łukasza kładzie duży nacisk na realizm zmartwychwstania. Nie chodzi bowiem o pojawienie się duszy Jezusa, ale Jego rzeczywistą obecność w zmartwychwstałym ciele.

Jezus zauważa, że apostołowie są zaniepokojeni, widząc Go; że są zszokowani, ponieważ rzeczywistość zmartwychwstania jest dla nich niepojęta. Sądzą, że widzą ducha, ale zmartwychwstały Jezus nie jest duchem, jest człowiekiem z ciałem i duszą. Dlatego mówi do nich: "Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam" (w. 39). A ponieważ wydaje się, że to nie wystarcza, aby przezwyciężyć niewiarę uczniów, Jezus ich pyta: "Macie tu coś do jedzenia?" (w. 41). Dają mu trochę pieczonej ryby; Jezus bierze ją i spożywa wobec nich.

Nacisk Jezusa na rzeczywistość Jego zmartwychwstania rzuca światło na chrześcijańską perspektywę dotyczącą ciała: nie jest ono przeszkodą czy też więzieniem duszy. Ciało jest stworzone przez Boga, a człowiek nie jest pełny, jeśli nie jest jednością ciała i duszy. Jezus, który zwyciężył śmierć i zmartwychwstał w ciele i duszy pozwala nam zrozumieć, że musimy mieć pozytywną wizję naszego ciała. Może stać się ono okazją lub narzędziem grzechu, ale grzech nie jest spowodowany przez ciało, ale przez naszą słabość moralną. Ciało jest wspaniałym darem Boga, przeznaczonym, w zjednoczeniu z duszą, aby w pełni wyrazić obraz i podobieństwo do Niego. Zatem jesteśmy wezwani, by mieć wielki szacunek i troskę o nasze ciało, a także ciało innych osób.

Każda obraza, rana lub przemoc wobec ciała naszego bliźniego jest zniewagą dla Boga Stwórcy! Moje myśli biegną szczególnie ku dzieciom, kobietom, osobom starszym, dręczonymi cieleśnie. W ciele tych osób znajdujemy ciało Chrystusa. Jezus wyśmiewany, oczerniany, poniżany, biczowany, ukrzyżowany uczył nas miłości. Takiej miłości, która w swoim zmartwychwstaniu okazała się potężniejsza od grzechu i śmierci, i pragnie odkupić wszystkich, którzy w swoim ciele doświadczają niewolnictwa naszych czasów.

W świecie, w którym nazbyt często przeważa brutalność wobec najsłabszego i materializm tłumiący ducha, dzisiejsza Ewangelia wzywa nas, abyśmy byli osobami zdolnymi do spojrzenia w głębię, pełnymi zdumienia i wielkiej radości z powodu spotkania zmartwychwstałego Pana. Osobami umiejącymi podjąć i docenić nowość życia, jaką zasiewa On w dziejach, aby ją ukierunkować ku nowemu niebu i nowej ziemi. Niech nas w tej drodze wspiera Dziewica Maryja, której macierzyńskiemu wstawiennictwu ufnie się powierzamy.

[po modlitwie:]

Drodzy bracia i siostry!

Dzisiaj w Vohipeno na Madagaskarze zostaje ogłoszony błogosławionym męczennik Lucjan Botovasoa, ojciec rodziny, konsekwentny świadek Chrystusa aż po heroiczna ofiarę. Aresztowany i zabity z powodu okazania woli trwania w wierności Panu i Kościołowi, dla nas wszystkich jest wzorem miłości i męstwa w wierze.

Jestem poważnie zaniepokojony obecną sytuacją na świecie, w której pomimo narzędzi posiadanych przez wspólnotę międzynarodową trudno jest uzgodnić wspólne działania na rzecz pokoju w Syrii i w innych regionach świata. Nieustannie modląc się o pokój i wzywając wszystkich ludzi dobrej woli, by nadal robili podobnie, ponownie apeluję do wszystkich przywódców politycznych, by pierwszeństwo miały sprawiedliwość i pokój.

Z bólem przyjąłem wiadomość o zabiciu trzech mężczyzn porwanych pod koniec marca na granicy między Ekwadorem a Kolumbią. Modlę się za nich i za ich rodziny, i jestem blisko umiłowanego narodu ekwadorskiego, zachęcając go, by szedł dalej zjednoczony i pokojowy, z pomocą Pana i Jego Matki Najświętszej.

Powierzam waszym modlitwie takie osoby jak Vincent Lambert, we Francji, mały Alfie Evans, w Anglii i inni w kilku krajach, żyjący, czasami przez długi czas, w stanie poważnej choroby, wspomagane medycznie w podstawowych potrzebach. Są to sytuacje delikatne, bardzo bolesne i złożone. Módlmy się, aby każdy chory był zawsze szanowany w swojej godności, otoczony troską stosowną do jego stanu, przy zgodnym wsparciu członków rodziny, lekarzy i innych pracowników służby zdrowia, z wielkim szacunkiem dla życia.