Niepotrzebny hejt na chrześcijaństwo

Ktoś jest w potrzebie i prosi o pomoc. Ktoś inny tę prośbę słyszy i organizuje wsparcie. A widzowie z wygodnych foteli patrzą i krzyczą: to niesprawiedliwe, bo pomagacie tylko wybranym! Przykra sprawa.

Piszę naturalnie o możliwości przyjęcia do Polski uchodźców z krajów Afryki Północnej oraz Bliskiego Wschodu. I piszę naturalnie o tym, że zrobiło się głośno o akcji sprowadzenia 300 rodzin chrześcijańskich z Syrii. Pytanie: "dlaczego tylko chrześcijańskich" jest zasadne. Ale żeby rzucać jakiekolwiek oskarżenia o faworyzowanie jakiejś grupy religijnej i jednoczesne dyskryminowanie innych potrzebujących, trzeba posiadać minimum wiedzy. Oto ona.

Dwie odrębne historie pomocy

Choć temat przyjmowania uchodźców zlał się w świadomości wielu Polaków w jedną całość, to konieczne jest rozróżnienie dwóch odrębnych torów działania.

Pierwszy tor idzie przez Komisję Europejską. Tu chodzi o to, by uchodźców w miarę sprawiedliwie przyjęły wszystkie kraje UE (poza Wielką Brytanią, Irlandią i Danią). Mamy tu dwie grupy potrzebujących: tych, którzy już dotarli na teren Unii oraz tych, którzy czekają na ewakuację z zagrożonych krajów. Pierwszych KE chce przydzielić poszczególnym krajom przymusowo z rozdzielnika, a w drugim przypadku działałaby zasada dobrowolności.

Podkreślmy, to jest dopiero propozycja, która będzie dyskutowana i głosowana. Czyli kwestia przyszłościowa, bo wszyscy wiemy jak działa biurokracja unijna. I dodajmy, że tu nie ma żadnych rozgraniczeń na narodowość, rasę czy religię. Także stanowisko polskiego rządu - sceptycznego wobec przymusowego rozdzielnika - w ogóle nie dotyka tematu chrześcijan.

Zupełnie inną historią jest ta z przyjęciem 300 rodzin z Syrii. Mieszkająca w Polsce Syryjka Miriam Shaded założyła Fundację Estera. Jest chrześcijanką (niekatoliczką, córką pastora prezbiteriańskiego) i co naturalne utrzymuje kontakty z ludźmi z rodzinnego kraju. To właśnie do niej o pomoc zwróciła się grupa chrześcijan (katolików, prawosławnych i protestantów), która zwyczajnie boi się o swoje życie. A ona postanowiła pomóc.

Dziś Fundacja Estera deklaruje, że zgromadziła środki na sprowadzenie i pobyt tych ludzi w Polsce w tzw. okresie asymilacyjnym. Ale oczywiście potrzebuje zgody oraz pomocy naszego rządu. Doszło do spotkania, po którym premier Ewa Kopacz zadeklarowała, że na początek przyjmiemy 60 rodzin z Syrii. "Chrześcijanie, którzy są prześladowani tam w sposób barbarzyński, zasługują, żeby kraj chrześcijański, jakim jest Polska, szybko zareagował i podążył z pomocą" - podsumowała szefowa rządu. Tyle faktów.

Nieprawdziwy przekaz

Bałagan informacyjny był tu jednak tak duży, że wielu ludzi otrzymało spłaszczony oraz nieprecyzyjny komunikat. Że owszem pomożemy uchodźcom z Afryki i Bliskiego Wschodu, ale tylko chrześcijanom. W niektórych relacjach wyznawana religia została nawet uznana za warunek pomocy. Co oczywiście jest nieprawdą. Nikt nigdy takiego warunku nikomu nie stawiał. Gdy mowa o kanale działania przez Komisję Europejską, takiego tematu w ogóle nie było, a gdy wrócimy do Fundacji Estera, to sprawa jest tak prosta, że aż banalna.

Dlaczego Miriam Shaded (a teraz także polski rząd) pomaga akurat chrześcijanom z Syrii. Bo po prostu akurat oni w sposób zorganizowany do nas o pomoc się zwrócili, a Fundacja Estera na ten cel zgromadziła środki.

W tej sytuacji reakcja komentatorów nie powinna iść w kierunku krytyki, że nie pomagamy niechrześcijanom. W zamian powinniśmy docenić fakt, że w ogóle coś konkretnego się dzieje bez czekania na decyzje UE. Po co tracić energię i czas na deprecjonowanie dobra? Przecież nikt nikomu nie broni zainicjowania działań analogicznych do tych Fundacji Estery, które nie ograniczałyby się tylko do chrześcijan. Wręcz przeciwnie, byłyby w tej sytuacji jak najbardziej pożądane. Konkurencja w robieniu dobrej roboty zawsze jest mile widziana.

Nie dajmy się zwariować

Tymczasem tu i ówdzie można zaobserwować narodziny specyficznego hejtu na chrześcijan. Korzystając z tej historii próbuje się zagrać na nucie antyreligijnej. Janek Koza - który generalnie świetnie rysuje - na gazeta.pl pokazał grafikę z szyderczymi "propozycjami ułatwień dla chrześcijan": kontrole paszportowe tylko dla chrześcijan, kasy w supermarketach dla chrześcijan oraz specjalne "chrześcijanopasy" na drogach.
Rysunek jest błyskotliwy, przyznaję, ale opiera się na nieprawdziwych przesłankach. Byłby prawdziwy, gdyby chrześcijanie faktycznie byli w jakiś sposób faworyzowani. A - jak wykazałem powyżej - nie są.

Mieliśmy odmówić tym syryjskim rodzinom pomocy, bo nie ma w nich parytetu? Mamy im kazać dobrać sobie rodziny muzułmańskie, żeby było równo? - Słusznie pyta Szymon Hołownia. Nie dajmy się zwariować. To jest sprawa prosta jak drut: ktoś prosi o pomoc, a my decydujemy, że pomożemy. Nie dlatego, że akurat są chrześcijanami. Tylko dlatego, że proszą i dlatego, że faktycznie ich życie jest zagrożone.

Nie zapominajmy też w tej kanapowej dyskusji, że w wielu krajach Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu to faktycznie chrześcijanie są grupą najbardziej prześladowaną i najbardziej zagrożoną. Nie jest to żaden przekaz ideologiczny, tylko fakty potwierdzone nawet przez przewrażliwioną na punkcie parytetów Unię. Nie bądźmy więc jeszcze bardziej śmieszni od słusznie wyśmiewanej unijnej biurokracji.