"Metro": Nie chcemy kobiet w pracy

Nie "Sytuację kobiet zmienić jest tym trudniej, że także one same nie oceniają się najlepiej.", "Sytuację kobiet zmienić jest tym trudniej”, bo kobiety wiedzą, że są i będą gorzej traktowane, dlatego, że są zagrożeniem dla pracodawcy ze względu na możliwość urodzenia dziecka lub już jego/ ich istnienia. W naszym kraju nie ma po prostu takiego prawa, które spokojnie pozwoliłoby być kobiecie kobietą-matką, dając prawo do długiego płatnego urlopu macierzyńskiego lub wychowawczego, któryby pozwolił jej na spokojne przebrnięcie pierwszych lat życia dziecka bez konieczności zostawiania go w domu lub oddawania różnorakim instytucjom, ale także bez konieczności "wyrzekania się" powrotu do tzw. kariery zawodowej. Nawet bezrobotni mają więcej w tym zakresie praw, bo np. są wspomagani w szkoleniach, czy dodatkowych pracach. Kobieta-matka, po kilku miesiącach od urodzenia dziecka, staje wobec dylematu z czego będzie żyć i jak będzie postrzegana w środowisku pracy, znajomych dalszych lub bliższych. Nie pracującą bowiem zawodowo kobietę traktuje się jak lenia, ciemniaka, zacofańca, nieudacznika, patologię, bo "wyciąga ręce po cudze" - gdy jest np. na macierzyńskim, lub nie daj Boże - na zwolnieniu w ciąży - jest darmozjadem - bo "przejada" państwowe, czyli "nasze" pieniądze. Nie ma możliwości prawdziwego WYBORU, praca czy dom, bo nie ma za co wyżywić siebie i dzieci, a gdy dzieci zaczynają chorować (żłobek, przedszkole, ale i po prostu zwykły wiek dziecka, w którym musi się "porządnie" wychorować-do 8-ego roku życia jest to podobno bardzo normalna sytuacja) to wiadomo, że jest "złym" pracownikiem, bo jest pracownikiem "w kratkę" . Nikt nie myśli o udogodnieniach, odciążeniach. A przecież i tak dostaje ona 80 % poborów (a może nawet mniej?). Można by godzinami przedstawiać dalsze dywagacje na ten temat, ale najbardziej prawdziwe jest po prostu to - kobieta jest zagrożeniem, bo możebyć-jest matką! A na to nasze państwo nie znalazło jeszcze żadnego dobrego pomysłu.