Z kart historii: Anglicy twórcami włoskiego klubu

Ciekawe, co uczyniliby Herbert Kilpin i jego pięciu rodaków gdyby 16 grudnia 1899 roku mogli spojrzeć w przyszłość? Czy podjęliby się trudu stworzenia klubu, który późniejszymi sukcesami przyćmił drużyny z ojczyzny futbolu.

Pod koniec XIX wieku angielscy fachowcy przybywali do Włoch, by rozwijać miejscowy przemysł włókienniczy. Po pracy szukali rozrywek, kojarzących się z ojczyzną. Także tych sportowych. Jednak Włochy były pod tym względem nieco zacofane. Mimowolnie więc "wyspiarze" stali się nauczycielami popularnych w Anglii gier: piłki nożnej i krykieta. Ta druga dyscyplina, w której mecze trwać mogą nawet pięć dnia, niezbyt przypadła do gustu gorącym temperamentom południowców. Za to piłka nożna...

Herbert Kilpin, który pracował w Turynie i tam grał w jednym z miejscowych klubów, w 1898 roku przeniósł się do Mediolanu. W tym mieście istniała co prawda drużyna futbolowa, ale grano tam według dziwnych - niepokrywających się z angielskimi - zasad, toteż Kilpin postanowił stworzyć własny klub. Namówił kilku rodaków - Alfreda Odmonde Edwardsa (byłego wicekonsula), Davida Allisona, Edwarda Nathana Berra, Samuela Richarda Davisa oraz Barnetta, którzy przyłączyli się do pomysłu. Tak powstał Milan Cricket and Foot-Ball Club. Sekcja krykietowa przetrwała zaledwie kilka lat, za to drużyna piłkarska stała się wizytówką klubu.

Już w dwa lata później drużyna zdobyła mistrzostwo Włoch, dość sensacyjnie pokonując w finale rozgrywek obrońcę trofeum - ekipę Genoa CFC, która wcześniej niepodzielnie rządziła w małym piłkarskim światku Italii. W ten sposób Milan stał się drugim w historii czempionem kraju. Spory udział miał w tym triumfie Kilpin, który został pierwszym kapitanem i trenerem mediolańskiego zespołu, a w finałowym spotkaniu zdobył bramkę. Z Milanem jeszcze dwukrotnie - w 1906 i 1907 roku - sięgał po mistrzostwo. Mediolańczycy zawdzięczają mu też klubowe barwy - czerwono-czarne, a także pochodzący od barw przydomek rossoneri. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Anglii, gdzie zmarł.

Milan w swej bogatej historii siedem razy sięgał po tytuł najlepszej drużyny Europy (drugie miejsce w liczbie triumfów po Realu Madryt), dwukrotnie zdobywał Puchar Zdobywców Pucharów, a pięć razy zwyciężał w meczu o Superpuchar Europy. Na krajowym podwórku najlepszy był siedemnastokrotnie.