Z kart historii: Pierwszy "zimowy" medal Polski

26 stycznia 1956 roku we włoskiej miejscowości Cortina d'Ampezzo rozpoczęły się VII Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Polsce przyniosły one historyczny, pierwszy medal.

W rywalizacji udział wzięły 32 reprezentacje narodowe. Po raz pierwszy w zimowych igrzyskach wystąpiła ekipa Związku Radzieckiego, a wspólną reprezentację wystawiły dwa niemieckie państwa. Nowością były bezpośrednie transmisje telewizyjne z aren, na których rywalizowali sportowcy.

W skład polskiej ekipy weszło 51 sportowców. Najwięcej było narciarzy klasycznych i hokeistów, ale swoich reprezentantów mieliśmy też w konkurencjach alpejskich i bobslejach.

Największy sukces - pierwszy medal zimowych igrzysk - odnieśliśmy w kombinacji norweskiej za sprawą Franciszka Gąsienicy Gronia. Zdobyciu olimpijskiego podium towarzyszyły jednak dramatyczne okoliczności. Polak rozpoczął rywalizację od upadku w pierwszej serii skoków. Kolejne dwie próby były udane i po pierwszej konkurencji zimowego dwuboju Gąsienica Groń był 10.

W decydującym o ostatecznych wynikach biegu na 15 km Polak znów miał pecha. Tym razem wywrócił się biegnący tuż przed zakopiańczykiem włoski narciarz Alfred Prucker. Stało się to dwa kilometry przed metą, a Polak stracił co najmniej kilkadziesiat sekund. Kiedy po dwóch godzinach od zakończenia rywalizacji ogłoszono wyniki okazało się, że mimo przeciwności Groń Gąsienica znalazł się na podium.

W klasyfikacji medalowej igrzysk reprezentanci Związku Radzieckiego, którzy zdobyli 16 medali, w tym aż siedem złotych. Za nimi uplasowała się Austria i Finlandia.