#adwent

Stawiamy pytanie o sens Adwentu… To samo pytanie postawmy inaczej: Co może nam dać Adwent?

Trzeba mieć naprawdę stalowe nerwy, żeby przez dłuższy czas wytrzymać czyjeś fochy i nie eksplodować. W przypadku Boga nazywa się to wiernością.

Musicie stać się jak dzieci! - nakazał uczniom Jezus. Co wspólnego mogło mieć dziecko z wielkością, władzą, znaczeniem czy - w bardziej uduchowionych głowach - świętością? Czy to nie są sprawy tylko dla dorosłych, silnych, dojrzałych i uduchowionych? - rekolekcje o. Stanisława Morgalli SJ.

Słowa Jezusa: "Nie bój się!" postawiły Piotra na nogi i pomogły zaufać. Dlatego ten apostoł jest mi szczególnie bliski, bo i ja musiałem zostać podniesiony z ziemi ku górze. To właśnie czyni w nas łaska, pomaga spojrzeć dalej i głębiej, nie raz, nie dwa, ale na okrągło.

Do czujnego i modlitewnego przeżywania Adwentu zachęcił papież Polaków podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Swoją katechezę główną papież poświęcił szczególnej modlitwie Pana Jezusa, uwielbiającego swego Ojca, zapisanej przez świętego Mateusza (11, 25-30) i św. Łukasza (10,21-22).

Pan Jezus chce wejść w nasze życie, by wszystko w nim odnowić. On usuwa z naszych serc niepotrzebne lęki i niepokoje, pragnąc, by nasze serca ożywione były nadzieją. Tylko Jezus przyjęty jako dar od Ojca, może przemienić nasze życie, przywrócić mu sens i uczynić piękniejszym. Oby coraz więcej było w nas Jezusowego światła.

Cichy człowiek to nie jakieś lelum-polelum, któremu wszystko jedno, co z nim robią ani poplecznik, podlizujący się dla uzyskania korzyści. Łagodny jest ten, kto panuje nad swoim gniewem i nie wierzga, kiedy coś mu nie w smak.

Czyli rzecz o tym, jak wejść w buty drugiej osoby, stanąć w jej miejscu i spojrzeć na świat jej oczyma.

Życie św. Mikołaja to nowina w sam raz na Adwent. Połączenie dobroczynności względem bliźniego z niewzruszonym świadectwem o Chrystusie Bogu i człowieku, jest znakiem autentycznej wiary we Wcielenie.

Czy adwentowe oczekiwanie z dłońmi złożonymi na modlitwie jest miłe Bogu? Czym jest chrześcijańska pobożność do której nawołuje Ewangelia?

Onegdaj szedłem sobie wzdłuż Wisły w Krakowie i natrafiłem na tabliczkę, zatkniętą nad brzegiem: "Uwaga! System wartości w przebudowie. Przepraszamy za utrudnienia w egzystencji". Długo chodziło mi to "ostrzeżenie" po głowie i nie chciało jej opuścić, aż w końcu skojarzyło mi się z nawróceniem.

Jezus oznajmia, że to On jest Drogą. Pan już od dawna mieszka w sercu i przechadza się, ale Go nie rozpoznajemy, ponieważ tkwimy w dolinie albo na górze, albo kluczymy i wałęsamy się po jakichś krętych ścieżkach.

Do promowania dobra na stronach internetowych i walki z zalewającymi sieć pełnymi nienawiści komentarzami na różnych forach - zachęca ks. Piotr Sadkiewicz, proboszcz parafii w Leśnej na Żywiecczyźnie.

Nie tylko księża i zakonnicy są powołani do bycia żniwiarzami. Jezus zwraca się z tym zaproszeniem do wszystkich. To sprawa całego Kościoła. Ale to Pan "wyprawia robotników na swoje żniwo", a więc przygotowuje ich do tego zadania.

Adwent to czas wciśnięcia hamulca i przygotowania na spotkanie tych, których kochamy, i tych, których skrzywdziliśmy.

Czy możemy zwracać się do Jezusa z naszymi biedami? Czy powinniśmy liczyć na uzdrowienie, także to fizyczne? Czy jeśli latami prosimy w jakiejś sprawie i "nic" się nie zmienia, to znaczy, że nasza wiara jest słaba albo Bóg nie chce nam pomóc?

Uraz urazowi nierówny. Inaczej boli nas to, gdy ktoś nadepnie nam na odcisk w zatłoczonym autobusie, a inaczej ośmieszenie naszej pracy. Inaczej pamiętamy i przeżywamy urazy z dzieciństwa, a inaczej te, który nam się przydarzyły w wieku dojrzałym.

Światło. Potrzebne do tego, by móc żyć. Bez niego czujemy się jakoś nieswojo. Unikamy nieoświetlonych miejsc. Niekiedy boimy się ciemności. To ona jest symbolem zła. Tekst ten ukazuje się w miesiącu, w którym jest najmniej światła w całym roku. Dni są krótkie, a wieczory urastają do niebotycznych rozmiarów. Wydaje nam się, że cały czas trwa noc. Brakuje nam światła.

Wybiórczy chrześcijanin, który wierzy tylko ustami, skłonny jest do rozmywania i gry pozorów, bez większych oporów ulega kompromisom, ponieważ nie ma korzeni. A te zapuszcza się właśnie przez czyny. Czasem przywdziewa szatę "postępowej nowości".

W czasie Adwentu Kościół w Wietnamie gości papieskiego przedstawiciela nie rezydującego na stałe w tym kraju. Abp Leopoldo Girelli rozpoczął tam już piątą w tym roku wizytę. 25 listopada watykański dyplomata odwiedził diecezję Hung Hoa należącą do metropolii Hanoi. Sprawował Eucharystię w katedrze św. Teresy, gdzie powitały go tysiące wietnamskich katolików. W homilii abp Girelli przypomniał, że Benedykt XVI żywo interesuje się sytuacją Kościoła w Wietnamie i modli się za jego pomyślność.

{{ article.description }}