#czytaj słowo

Mam jednak przeciwko tobie to, że wiele swoich dzieci doprowadziłeś do niewiary. Twój grzech: myśli i mowy, uczynki i zaniedbania, które były przyczyną ich upadku wołają do mnie. Temu, który zawinił, lepiej byłoby przywiązać do szyi kamień młyński i wrzucić do morza. Uważajcie na siebie nawzajem.

To mówi Ten, który powierza synom światłości mamonę i różnorodne dobra w zarząd, a potem z nich rozlicza i osądza ludzką roztropność, bo chce ich wprowadzić do wiecznych mieszkań.

Niech twoja mowa trafia do zagubionych. Nie potępiaj, ale wyruszaj na poszukiwanie swoich braci i sióstr, którzy utknęli między świniami i wyjść spomiędzy nich nie potrafią. Bądź jak kobieta, która zapala lampę i wymiata dom, by odnaleźć zagubioną drachmę. Bierz przykład z Mistrza, który nie bał się uchodzić za żarłoka i pijaka, przyjaciela zdzierców i prostytutek.

A gdy odprawiasz świętą ucztę, albo rocznicę, albo jubileusz, albo jakąkolwiek inną uroczystość, zapomnij o prezydentach, burmistrzach i wójtach, nie pamiętaj o senatorach i posłach, ani o maklerach i przedsiębiorcach, bo oni mogą ci odpłacić i załatwić, ułatwić i sponsorować. I odbierzesz już tutaj swoją nagrodę.

Nabierz nadziei! Choćby twoje światło przypominało tlący się knotek, to nie zgaśnie ono a rozpali w wielki ogień. Nie patrz czy jesteś mały czy wielki, czy w swoich oczach uchodzisz za dobrego czy złego, ani na to, co o tobie mówią ludzie.

Wiem, że żyjesz w trudnych czasach, gdzie poczucie bezpieczeństwa zostało zaburzone, a troska o jedzenie i ubranie przesłaniają drogę, która prowadzi do niebieskiej ojczyzny. Ojciec wie, że potrzebujecie jedzenia i ubrania. Życie nie polega jednak na gromadzeniu bogactwa, ani nie zależy od tego, co się posiada.

Ale ten lud czci mnie wargami, a jego serce jest pełne zachłanności i przewrotności. Uczestnicy tej samej modlitwy nienawidzą się i jeden przeciwko drugiemu występuje. Jeśli walczą sami ze sobą, jak może przetrwać w tobie moje królestwo? Kto nie zbiera ze mną, ten rozprasza. Budujesz pomniki Janowi Pawłowi, a o jedności, którą głosił zapomniałeś, wynosisz na ołtarze księdza Jerzego, a zło, złem chcesz zwyciężać.

Ale mam przeciwko tobie to, że niewdzięczny jesteś i nie doceniasz wielkich dzieł moich, którymi Cię obdarowałem. Gdyby z Tyrze i Sydonie działy się cuda, które pośród ciebie się dokonały, płynąłby od nich nieustanny hymn wdzięczności. Otwórz oczy do patrzenia i uczy do słuchania...

Znam Twoje zaangażowanie, znam Twoje wyznanie wiary, które uczyniłeś wobec królów i Herodów świata mówiąc, że jestem Chrystusem Bożym. Ale mam przeciwko Tobie to, że w najważniejszych momentach ogarnia cię sen i nie wiesz co mówisz.

Znam twoich biblistów i kaznodziejów, widzę kręgi i kursy biblijne, dostrzega portale i strony, wiem, jak wielu spośród Ciebie sięga codziennie po Słowo Życia. Dlaczego zatem krzyczysz: "Panie giniemy!".

Gdy umiera sługa setnika, bądź przy nim blisko. Gdy matka grzebie jedynego syna, bądź na wyciągnięcie ręki. Gdy kobieta upadła płacze nad swym grzechem, bądź pierwszy, który ją przytuli. Nawet jeśli nie uzdrowisz i nie wskrzesisz, nie dokonasz cudu, który zadziwi świat, będziesz moim posłańcem, który przygotuje mi drogę.

Porzuć piaski rozsądnej etyki i łatwego moralizatorstwa, a buduj na skale, którą Ja jestem. Dlaczego nienawidzisz tych, którzy cię prześladują, zamiast im błogosławić i dobrze czynić? Dlaczego nie nadstawiasz drugiego policzka?

Mam przeciwko tobie to, że idziesz do pobożnych, a omijasz ateuszy, że nawracasz nawróconych, a potępiasz trędowatych i sparaliżowanych. Czyż nie powiedziałem: "Lekarz nie jest potrzebny zdrowym, ale chorym. Nie przyszedłem wzywać do nawrócenia sprawiedliwych ale grzeszników".

Pamiętaj, że drogi Moje nie są drogami ludzkimi. Idź za tym co słabe w oczach świata, za tym co głupie, co nieszlachetnie urodzone. Twój Pan uniżył samego siebie.

Potomstwo żmijowe! Kto wam pokazał jak uniknąć nadchodzącego gniewu? Cóż mi po twojej przeszłości, skoro wśród Ciebie rozpanoszyła się pycha, chciwość i gnuśność. Czujesz się lepszy od swych braci, którzy zapomnieli o mnie i błąkają się po manowcach.

Aniołowi Kościoła, który jest między Bałtykiem a Tatrami napisz: To mówi Ten, który narodził się w Betlejem, którego wysławiali aniołowie, znaleźli pasterze, którego pojawienia wyczekiwali Symeon i Anna. To mówi Ten, który zawsze jest w tym, co należy do Jego Ojca.

Przeczytałem pierwszy rozdział Ewangelii według św. Łukasza i słuchałem, co Duch mówi do Kościoła.

{{ article.description }}