#dorosłe dziecko alkoholika

Wydawnictwo MANDO opublikowało na YouTube fragment książki "Jestem DDA. Notatki z terapii. Jak wyjść z toksycznego domu". "Czy DDA jest chorobą, upośledzeniem, wyrokiem? Kim są Dorosłe Dzieci Alkoholików? Czy można wyjść ze złego domu i być szczęśliwym? Na czym polega terapia DDA? Jak przemienić bagaż trudnych doświadczeń w życiową siłę? Joanna Szczerbaty, od lat pomaga osobom wychodzącym z domów alkoholowych. Słuchając osób w terapii stworzyła poruszającą historię o domu złym i powolnym, ale skutecznym wychodzeniu z niego, o traumach, bólu dorastania i wysiłku powrotu do normalnego życia. W psychologicznym komentarzu do opowieści wyjaśnia, czym jest syndrom DDA, jak wygląda proces terapii i jakie dary potrafi dzięki niej odkryć osoba skrzywdzona" - czytamy w opisie filmu.

W czasie awantur chowa się pod koc lub zamyka w swoim pokoju. Zazwyczaj ma swój własny świat, a jego ucieczką jest wyobraźnia. Często dużo czyta lub żyje w świecie wirtualnym. Samotny, odrzucony, nieśmiały. Znasz to?

Mieszkaliśmy na krótkiej ulicy, zaledwie cztery domy, 30 rodzin. Dzieci były ze sobą bardzo zaprzyjaźnione. W każdej prawie rodzinie był ten sam problem: alkohol. Dla nas to była norma. Przecież tak mają wszyscy...

Opowiem Ci krótko, co alkohol robi z Twoimi uczuciami. Uczucia są częścią Ciebie, są Ci dane. Masz je do dyspozycji, możesz wiele.

Mam na imię Małgorzata, jestem dorosła, choć w sformułowaniu, które mnie określa występuje pewna sprzeczność - Dorosłe Dziecko Alkoholika.

Czy każde dziecko wychowujące się w domu z problemem alkoholowym w przyszłości będzie wymagać pomocy terapeutycznej?

Często wydaje Ci się, że odstajesz od swoich znajomych? Twoje reakcje nie zawsze wydają się adekwatne do sytuacji? Poczucie izolacji i odmienności zdaje się Cię nie opuszczać? Zbyt często szukamy winy w sobie. Podczas gdy źródła wielu zachowań ukryte są w naszej przeszłości.

Bardzo złe wrażenie robi na mnie określenie DDA. Brzmi bardzo technicznie. By je zrozumieć, trzeba najpierw wytłumaczyć, że jest to żargon psychologiczny. Skrót DDA stygmatyzuje, piętnuje. Ma on uzasadnienie raczej w kręgu profesjonalistów - mówi o. Józef Augustyn SJ.

Siedzi przede mną młody chłopak z ogoloną głową. Na lewym ramieniu ma duży, czarny tatuaż. Ma 28 lat, nie ożenił się, nie skończył żadnych studiów, nie myśli o karierze, dzieli swój czas pomiędzy narkomanów i nauczycieli wielkomiejskich szkół. Dlaczego? Co ma im do powiedzenia?

{{ article.description }}