#dykasteria nauki wiary

Jakie powinno być małżeństwo? Jakie praktyki są dobre między małżonkami? Co Kościół sądzi o poliamorii i poligamii?  "Druga osoba nie może być środkiem do zaspokojenia własnych niezaspokojonych potrzeb" - czytamy w nowej nocie doktrynalnej wydanej przez Dykasterię Nauki Wiary. 

W niedawnej nocie doktrynalnej, opublikowanej przez watykańską Dykasterię Nauki Wiary, Kościół wskazuje jakich tytułów należy używać w stosunku do Maryi. Szczególną uwagę zwraca na „Współodkupicielkę” i „Pośredniczkę wszelkich łask”. Nota, która przedstawia biblijne podstawy pobożności maryjnej oraz przywołuje liczne wypowiedzi Ojców Kościoła, została zaaprobowana przez papieża Leona XIV.

Opublikowana we wtorek, 4 listopada pod tytułem Mater Populi fidelis (Matka Ludu wiernego) nota została przygotowana przez Dykasterię ds. Doktryny Wiary. Nota wymienia i omawia, jak można nazywać Maryję, a co jest błędem w Jej określaniu. Chodzi przede wszystkim o dwa terminy: "Współodkupicielka" i "Pośredniczka wszystkich łask". 

- Należy unikać tytułów i wyrażeń odnoszących się do Maryi, które przedstawiają Ją jako swego rodzaju „piorunochron” wobec sprawiedliwości Pana, jak gdyby Maryja była konieczną alternatywą dla niewystarczającego miłosierdzia Boga - czytamy w Nocie doktrynalnej o tytułach maryjnych, która została dziś opublikowana przez Dykasterię Nauki Wiary. - Niektóre tytuły stwarzają poważne trudności pod względem treści, ponieważ często wynika z nich błędne rozumienie postaci Maryi, co ma poważne konsekwencje - napisano w dokumencie. 

We wtorek 4 listopada w Watykanie zostanie zaprezentowany dokument doktrynalny Dykasterii Nauki Wiary zatytułowany "Mater populi fidelis" ("Wierna Matka Ludu"), poświęcony roli Maryi Panny w dziele zbawienia – ogłoszono w Stolicy Apostolskiej.

Watykan opublikował list Dykasterii Nauki Wiary skierowany do arcybiskupa metropolity preszowskiego obrządku bizantyjskiego, w którym wyrażono zgodę (nihil obstat) na rozwijanie kultu maryjnego w Litmanowej na Słowacji. Decyzję tę uzasadniono licznymi duchowymi owocami, jakie przyniosło to miejsce, gdzie w latach 1990-1995 miały mieć miejsce domniemane objawienia Matki Bożej.

Wyrwać się z logiki władzy i wyglądu. Kochać Chrystusa i Kościół, nawet jeśli wygląda jak stara kobieta pełna zmarszczek. Służyć, szukając dobra innych, troszcząc się o Kościół Boży i rozwijając go. To jest to, czego potrzeba, aby być dobrymi duszpasterzami, poza wszelką światową chwałą. Podkreślił to kard. Víctor Manuel Fernández, prefekt Dykasterii Nauki Wiary, w homilii podczas Mszy św. odprawionej w bazylice watykańskiej wieczorem, 28 września, z okazji święceń biskupich ks. prałata Johna Josepha Kennedy'ego, arcybiskupa tytularnego-elekta Ossero, sekretarza Sekcji Dyscyplinarnej, oraz ks. prałata Philippe'a Curbelié, arcybiskupa tytularnego-elekta Utica, podsekretarza.

Nota dotycząca doświadczenia duchowego związanego z Medjugorie, wydana przez Dykasterię Nauki Wiary, została podpisana przez papieża Franciszka, który nakazał jej publikację. W dokumencie znajdziemy ocenę duchowych owoców modlitwy w znanym na całym świecie sanktuarium. Nie rozstrzyga on kwestii nadprzyrodzonego charakteru zjawisk. 

Dykasteria Nauki Wiary udzieliła zgody arcybiskupowi Bourges na wydanie dekretu "nihil obstat" dotyczącego nabożeństwa związanego z sanktuarium maryjnym w małej francuskiej miejscowości, gdzie w 1876 roku uboga służąca, Estelle Faguette, miała mieć kilka objawień Najświętszej Maryi Panny.

Watykańska Dykasteria Nauki Wiary upubliczniła decyzję o wydaniu "Nihil obstat" dla objawień Matki Bożej ze Scoglio. Zgodnie z nowymi normami ws. zjawisk nadprzyrodzonych nie wyraża to pewności, co do nadprzyrodzonej autentyczności zjawiska, stwierdza jednak, że w treści objawień nie znaleziono żadnych elementów bezpośrednio sprzecznych z nauczaniem Kościoła i zachęca biskupa do docenienia wartości duszpasterskiej tego miejsca, np. poprzez pielgrzymki.

O tym jakie są kryteria uznawania danych wspólnot czy ruchów za katolickie, jak również o pozytywnych stronach wiary Polaków oraz o grożących jej deformacjach – mówi w rozmowie z KAI abp Stanisław Budzik, stojący na czele Komisji Nauki Wiary KEP, której zadaniem jest troska o integralny przekaz wiary w Kościele w Polsce.

Trudno dziś wyobrazić sobie duszpasterstwo bez jakiegokolwiek odniesienia do objawień prywatnych. Czy dlatego Dykasteria Nauki Wiary opracowała nowe normy rozeznawania tego typu zjawisk w życiu Kościoła?

Watykan wydał nowy, zatwierdzony przez papieża dokument Dykasterii Nauki Wiary, który zawiera 6 różnych ocen w rozeznawaniu domniemanych zjawisk nadprzyrodzonych. Zasadniczo ani biskup, ani Watykan nie będą wypowiadać się w sprawie orzeczenia o nadprzyrodzonym charakterze danego zjawiska, a ograniczą się do zezwolenia na kult i pielgrzymki oraz ich promowania.

Chociaż opublikowana 8 kwietnia deklaracja Dykasterii Nauki Wiary „Dignitas infinita” zawiera wiele ważnych stwierdzeń dotyczących obrony życia i godności człowieka, to dokument ten mógłby być jeszcze lepszy – uważa znany amerykański intelektualista katolicki i biograf św. Jana Pawła II, prof. George Weigel. Swoje uwagi na ten temat zawarł w felietonie opublikowanym na portalu „The First Things”.

Już dawno nie było w Kościele takiego zamieszania jak w przypadku ogłoszonej 18 grudnia zeszłego roku deklaracji „Fiducia supplicans o duszpasterskim znaczeniu błogosławieństw”. Być może mogłoby się z tym równać wydanie przez kard. Ratzingera – jeszcze jako prefekta Kongregacji Nauki Wiary – deklaracji „Dominus Iesus”, ale i to nie do końca, bo ona wywołała reakcje raczej poza Kościołem i trochę zaszkodziła w dialogu między religiami, choć w zasadzie przypomniała to, co zawsze w Kościele głosiliśmy: że zbawienie jest w Jezusie. Może nieco kontrowersyjne było zalecenie papieża Franciszka, aby przetłumaczyć na nowo archaiczne wyrażenia modlitwy Ojcze nasz – ale i to szybko zostało zignorowane przez większość episkopatów i sprawa umarła. Za to deklaracja o błogosławieństwach wywołała prawdziwy wstrząs. Dlaczego?

Nie wycisza się w żaden sposób dyskusja na temat błogosławieństw dla ludzi w Kościele, którzy żyją w sytuacjach tzw. ‘nieregularnych’. Szczególnie wielu bulwersuje perspektywa ‘akceptacji’ dla par homoseksualnych. Co rusz wypowiadają się różne konferencje episkopatów, niektórzy ‘za’, inni ‘przeciw’. Jak się w tym odnaleźć? Czy znajdziemy jakąś wspólną płaszczyznę?

W obliczu utrzymywania się nadużyć liturgicznych, Dykasteria Nauki Wiary w nocie „Gestis verbisque” potwierdza, że słowa i elementy ustanowione w zasadniczym obrzędzie każdego sakramentu nie mogą być zmieniane, ponieważ wtedy sakrament nie zaistnieje.

Watykańska Dykasteria Nauki Wiary w ostatnich dniach stycznia opublikowała krótkie wyjaśnienie dotyczące tematyki wykorzystywania seksualnego w Kościele. Tłumaczy w nim, że do jej kompetencji należy rozpatrywanie spraw nadużyć seksualnych osób małoletnich oraz tych, które używają rozumu w ograniczonym zakresie. Dykasteria stwierdza, że sprawy odnoszące się do krzywd popełnianych na szkodę dorosłych bezbronnych, wynikające np. z nadużycia władzy, pozostają poza jej kompetencjami i należy je kierować do innych urzędów.

Akademia utworzona przez byłych członków Papieskiej Akademii Pro Vita wezwała do odwołania kardynała Víctora Manuela Fernándeza z funkcji prefekta Dykasterii Nauki Wiary, twierdząc, że „nie posiada on niezbędnego minimum cech wymaganych do pełnienia roli obrońcy wiary”.

Publikacja 18 grudnia ubiegłego roku Deklaracji "Fiducia supplicans" na temat znaczenia błogosławieństw wywołała natychmiast różne reakcje zarówno ze strony poszczególnych biskupów, jak i całych konferencji biskupów. Dwa tygodnie później prefekt i sekretarz Dykasterii Nauki Wiary, kardynał Victor Fernanandez i prałat Armando Matteo powrócili do tego tematu w wydanym dziś rano komunikacie prasowym.

{{ article.description }}