Odważę się! Zadedykuję ten tekst kapłanom. Dlaczego? Zwyczajnie mi żal, widząc kapłańskie zagubienie i kompletne niezrozumienie w oczach rodziców.
Najważniejsze to unikać kryzysowych sytuacji w kościele.
Często słyszę, jak rodzice upominają dziecko podczas mszy świętej: nie gadaj, nie wierć się, nie wspinaj się, nie marudź… i tak dalej. Uważaj na te sformułowania!
Było mi wstyd, że sobie nie radzę. Ciężko stawało się przed ołtarzem wiedząc, że akurat dziś pojawiała się wyrwa w rodzinnej sielance. Wkurzona byłam i bezradna. Dzieci żyją we względnym pokoju przez cały tydzień, by urządzić jatkę stulecia tuż przed niedzielnym wyjściem do kościoła.
Mam dwóch synów, obu długo karmiłam piersią. Nigdy nie robiłam tego, siedząc w kościelnej ławce. Z prostego powodu - ludzki wzrok sprawiał mi przykrość. Miałam w sobie jednak pewien rodzaj buntu i determinacji, jak czołg pakowałam się do zakrystii i tam rozsiadałam się jak u siebie.
Joanna Sopyło / slo
Jak zachować się wobec niesfornego dziecka w kościele? Czy warto reagować nawet wtedy, gdy nie reagują ich rodzice? Jeżeli jest się świadkiem nieodpowiedniego zachowania, powinno się powstrzymać od zbyt ostrych komentarzy i uwag – ta sprawa należy do rodziców.
{{ article.description }}