#kobiety które kochał bóg

Jest coś niesamowitego w powodzie, dla którego Bóg stwarza kobietę. W Jego dziele, przecież doskonałym, jest jakiś brak. Czy to w ogóle możliwe? Czy to nie herezja?

Bóg konsekwentnie upomina się, żeby patrzono na kobietę inaczej, walczy o jej miejsce w historii. Każdy z nas ma do zrealizowania własne powołanie. W godności jednak jesteśmy zupełnie tacy sami.

Znam ludzi, którzy uciekli przed płcią przeciwną w celibat. Powodował nimi strach przed tym, co wydawało im się obce i niebezpieczne. Z czasem obrośli w arogancję i pogardę - to ich mechanizm obronny. Co by, biedni, zrobili, gdyby w ich życie wkradł się zachwyt dla odmiennej płci?

Jak to dobrze, że w życiu Elżbiety i Zachariasza nie pojawili się "charyzmatycy", którzy stanęliby nad bezpłodną kobietą i zaczęli ogłaszać jej natychmiastowy cud oraz wieszczyć szybką ciążę.

Wszystkie one mają wspólny mianownik. Jest to siła napędowa dla kobiet, które szły przez życie, stąpając twardo po ziemi, a jednocześnie mając wzrok utkwiony w Niebie. To buduje Kościół.

Kiedyś pewien ksiądz zakrztusił się rosołem, kiedy usłyszał, że mam doktorat i uczę w seminarium: "Po co to pani? Po co to klerykom?". Odpowiedziałam tak, że miałam już spokój do końca uroczystości.

Zdarza się, że mężczyznom trudno jest docenić kobietę, to, co robi, jak działa, jakie odnosi sukcesy. Judyta doskonale wie, że Bóg wiele razy zawstydzał mężczyzn przez działania kobiet.

{{ article.description }}