Abp Ryś: od postawy naszego ciała zależy jakość naszej modlitwy

Dyskusja nad postawa, zapewne wazna i potrzebna. Ale od soboty moja wiara w Kosciol ulegla zachwianiu a ja zgorszeniu. Slub w Lagiewnikach po podwojnym uniewaznieniu malzenstwa. Nie slyszalam z ust hierarchow jakiegos slowa wyjasnienia skierowanego do nas wiernych. Mysle sobie, ze slowa Jezusa o zgorszeniu maluczkich z rowna sila dotyczy tych, ktorzy pomagaja, sprzyjaja, jak i tych, ktorzy na to nie reaguja. Jestem porazona. Kosciele hierarchiczny - Jak Ci ufac????

Każdy chętnie się wypowiada że przecież "nie od klęczenia, siedzenia czy leżenia na łóżku ważność modlitwy zależy". Tylko że dla ilu ludzi lenistwo i niechęć do odgniatania sobie kolan wyraża się właśnie w takim tłumaczeniu. Dla mnie autorytetem są święci, którzy cierpiący, obolali, umęczeni po całym dniu pracy nie modlili się na leżąco - tylko klęczeli, składali ręce, wstawali w środku nocy aby się modlić. Ciało i jego wygoda łatwo zaczyna się panoszyć i próbuje zakrzyczeć ducha. Jest jakaś głęboka racja w tym, że modlitwę na leżąco lub siedząco zostawiamy ludziom naprawdę skrajnie schorowanym - a sami przed majestatem Bożym klękamy i naszym całym ciałem wyrażamy cześć i uwielbienie. Zawstydzają nas w tej mierze wyznawcy judaizmu czy islamu, którzy nie uznają kompromisów jeśli idzie o postawę ciała w czasie modlitwy.

Oprócz postawy jest tutaj wiele innych ważnych, ciekawych rzeczy poruszonych.

Postawa klęcząca jak i siedząca jest dobra na modlitwie. Jeżeli mamy zdrowe kolana możemy klęczeć , ja siedzę bo miałam złamane kolano, tak mi jest najlepiej, nie widzę żadnej różnicy, najważniejsze jest skupienie na modlitwie, zjednoczenie się z obecnością Jezusa i myślenie o tym co się mówi. Jezus wie na co nas stać, przyjmuje nasze modlitwy, ważne jest wtedy serce i oddanie się na modlitwie. Z kolei na pielgrzymkach wszyscy się modlą idąc, przecież to też jest przyjęte. Postawa kuczna jest nie dopuszczalna na modlitwie.

Bardzo szanuję abp.Rysia,ba słucham Jego kazań ,bogatych w treść i dających do myślenia,jednakże w tym przypadku nie zgadzam się z Nim.Rozmowa czy modlitwa z Panem Bogiem ma sens wtedy gdy czujemy łączność duchową z naszym Stwórcą a to czy siedzimy czy spacerujemy nie ma znaczenia.Długo już żyję na tym świecie i odkąd pamiętam nigdy moja modlitwa na klęczkach nie dawała mi poczucia bliskości z Bogiem takiej jak ta gdy siedziałam,spacerowałam czy pracując rozmawiałam sobie z Panem, ot tak zwyczajnie z potrzeby serca.Czy zatem moja modlitwa przez to jest mniej ważna czy obrażająca Boga? Ja Go po prostu kocham i traktuję jak Ojca z którym mogę o wszystkim porozmawiać ,pożalić się i zwyczajnie kochać całym sercem.

O ciele - tak sobie myśle że jak ktoś siedzi nieruchomo i naprawdę mimo wysiłku nie idzie mu sie sie skupić i cały czas odpływa to może lepiej jest wstać a nawet podnieść ręce do góry? Ale to wymagałoby takiej odwagi różnienia się od otoczenia jak u Noego a jak w dodatku jest taka konwencja albo nawet instrukcja żeby siedzieć i najlepiej sie nie ruszać to w ogóle sie nie da.