Myślę, że tylko jeden rodzaj braku zaufania jest dla Boga nie do przyjęcia - gdy nie chcemy do Niego przyjść i powiedzieć, co nam leży na sercu, np. że brakuje nam zaufania do Niego. Jak wtedy może nam pomóc? A przecież powiedzieć komuś, że mu nie ufam, już jest dowodem zaufania. Z niedostatku zaufania można się też spowiadać, ponieważ jest powszechną pokusą zapoczątkowaną już w Raju. Najlepszym lekarstwem jest jednak modlitwa - w intymnej rozmowie z Osobą bliską, można powiedzieć naprawdę wszystko.

Sama świadomość własnej winy i żal za nią nie jest wystarczająca, abyśmy doznali zbawienia. Tutaj potrzebne jest przebaczenie, które może ofiarować tylko Jezus. Niestety owe przebaczenie ma wyznaczone pewne warunki wyrastające ze Sprawiedliwości Bożej, pod którymi jest udzielane. Tak więc spowiedź jest potrzebna, nawet gdy jesteśmy napełnieni wątpliwościami, brakiem zaufania, czy wręcz jakąś nieokreśloną wrogością. Spowiedź to zwykle pierwszy krok z naszej strony ku Bogu, umożliwiający Mu pomaganie nam w codziennych lub życiowych problemach. Nikt nigdy nie zrozumie dlaczego Bóg pragnie nam ludziom pomagać, kochać nas mimo, iż my czasem jesteśmy brudni, grzeszni, niegodni, czy wręcz odrażający. Kiedyś spotkałem pewnego człowieka, który w każdym człowieku wzbudzał odrazę. Usłyszałem wówczas głos Pana, który zapytał mnie dlaczego i ja ukrycie, ale jednak gardzę tym człowiekiem. Następnie pouczył mnie, że właśnie on ten "upadły" człowiek jest w największej miłości u Jezusa spośród wszystkich tam obecnych. Wydaje mi się, że było tak dlatego, iż ów człowiek miał najmniej w życiu dane spośród wszystkich pozostałych. Być może chodziło o brak miłości ze strony jego matki, albo też czegoś innego. Faktem jednak jest, że my mamy zwykle dane w życiu o wiele więcej niż ludzie żyjący na dnie marginesu, którymi nauczyliśmy się w choćby w myślach lub odruchach pogardzać. Bóg również i takie nasze niedoskonałości widzi i pragnie naprawiać. Jednak, aby zmieniać nas w człowieka rozumnego, współczującego i kochającego musi wejść z nami w głębszy kontakt. Tylko człowiek żyjący z Bogiem w komunii może pojąć czym jest prawdziwe człowieczeństwo, pokora, miłość, życie i szczęście. Jednak samo ich doświadczenie i pojęcie nie jest równe umiejętności,  bo tej trzeba się uczyć w bliskości z Bogiem.

c.d. Nie zapominajmy też, że to Pan Jezus otwiera drzwi do tajemnicy Boga Ojca i Ducha Bożego. O ileż bogatsze staje się życie człowieka, gdy wchodzi w nie jeszcze  Bóg Stwórca i Duch Święty. Tego nie można już opisać, a gdyby nawet zacząć się trudzić to i tak dla wielu była by to mowa trudniejsza do zrozumienia niż Chiński pomieszany z dialektami Afrykańskimi. I być może tylko dla tego, iż pewne duchowe doświadczenia można  rozpatrywać tylko umysłem ducha, a nie rozumem ciała.

c.d. Czasami, ale bardzo rzadko mam widzenia kogoś z tamtego strasznego wymiaru. Z niektórymi mogę porozmawiać, jeśli można to tak nazwać, ale z innymi mogę tylko dostrzec ich stan upodlenia i męki jakiej doświadczają. Wiem, że Bóg dozwala czasem, aby komuś takiemu pomóc modlitwą i jest to niepojęte Miłosierdzie Boga. Z drugiej strony dostrzegam pryzmat niepojętej Miłości jaką obdarza nas Bóg. I choć Go nigdy nie pojmiemy tak do końca i nie zrozumiemy Jego Tajemnic to powinniśmy Mu bezgranicznie ufać i kochać Go najmocniej jak potrafimy, jak On nas do tego uzdolni. A uzdalnia nas wszystkich, choćby tylko od czasu do czasu. Czasami nasza uzdolniona miłość do Niego staje się większą i daje większą łaskę, niż spełnienie wszystkich próśb jakie do Niego zanosimy. Powinniśmy wiedzieć, że na pierwszym miejscu powinna być zawsze nasza miłość do Pana Jezusa, Boga Ojca i Ducha Świętego. Na drugim miejscu Cześć i Chwała jaką możemy dać Bogu słowami, myślami i całą duszą. A dopiero na końcu powinniśmy być może tylko westchnąć do Boga, który doskonale zna nasze prośby i jeśli są one zgodne z Jego wolą, to może spełnić je w sposób przez Siebie wybrany. Nie czołgajmy się w pokutnych pozach jedynie z prośbami kierowanymi do Boga. Prośby zawsze zostawiajmy na koniec, jakby one wcale nie były dla nas najważniejsze. Wiem, że dla wielu z nas może być to trudne, szczególnie w trudnych chwilach życia, ale może warto za w czasu  nauczyć się  tego w ramach  „poprawnych” kontaktów z Bogiem.