Grzech nie oddala od Boga - Łk 19, 1-10

Modlić się czy mówić (klepać) "Panie, Panie""? Co znaczy tz modlitwa, gdy nie ma napojenia pragnących, nakarmienia głodnego, odwiedzenia chorego, pocieszenia strapionego? No tak, wtedy ci, co niezdolni do miłości są bardziej bliscy innym niezdolnym do miłości. Faryzeusze dużo się modlili.

można być grzesznikiem i umieć kochać=nie chcieć nie kochać i można być nie-grzesznikiem, wypełniać zakazy, nakazy, mówić sobie że się to czyni z miłości ale naprawdę nie mieć jej w sobie za grosz. Zgadzam się. Właśnie doświadczam perfidii i kłamstw tych drugich. I obawiam się, że to nie rutyna, tylko głupota (w tym przypadku). A na głupotę nie ma już lekarstwa.

Zacheusza uratowało nie tyle wdrapanie się na drzewo ale zdolność do miłości. nosił ją w sobie, mimo że kradł, gromadził pieniądze, otaczał się kliką, słowem grzeszył na całego. I to jest jeden z paradoksów: można być grzesznikiem i umieć kochać=nie chcieć nie kochać i można być nie-grzesznikiem, wypełniać zakazy, nakazy, mówić sobie że się to czyni z miłości ale naprawdę nie mieć jej w sobie za grosz. nie wyskoczyć ani odrobinę ponad to co się mieści w prawie.Straszni są ci  wypełniacze prawa, niezdolni do zaryzykowania groszem dla dobra drugiego, niezdolni użyczyć czasu, żeby komuś załamanemu dodać nadziei, komuś smutnemu okazać serce. Ale kościoła w niedzielę nie opuszczą, bo nie wolno.Rutyna,jeszcze raz rutyna. A już broń Boże żeby się narazić na ośmieszenie.

Coś Ci powiem  przyjacielu: prawdą jest, że grzech nie oddala od Boga, tylko okalecza wewnętrzny wzrok, słuch, odczuwanie. On jest tuż, w nas, a wydaje się, że Go nie ma, bo nagrzeszyliśmy.Siła grzechu nigdy nie jest tak wielka, żeby nie zostawiła tej odrobiny woli w kierunku dobra, prawdy, miłości. Choćby przybrała ona tę śmieszną formę wdrapania się na drzewo.

Bym nie grzeszyła - rzecz niemożliwa. Bym grzechu swego świadoma była? Najczystszy człowiek w boskim promieniu kurz, pył, brudne powietrze. Tylko ta myśl jak wątła iskra: "gdyby mi pomógł kto, to bym zarzuciła swoje podśmiechiwanie się z wszystkich i wszystkiego, by się utwierdzać  w swoim "ja" komicznym" Zacheusza uratowało wdrapanie się na drzewo. A mnie?

Mam wrażenie, że komentarz do ewangelii może sceptyków wręcz zachęcić do grzeszenia. A sama Ewangelia nie zachęca do tego ? Dobry pasterz idzie za owcą wplątaną w krzaki, a 99 mniej go interesuje. Ojciec bardziej troszczy się o syna, który nagrzeszył niż o tego drugiego.

Znaczy się nie każdego interesuje słowo Boże.

Duchowość jest pełna paradoksów, co nie to samo, co absurdów. A retoryka jest pełna eufemizmów.

Duchowość jest pełna paradoksów, co nie to samo, co absurdów. Wymadlać ludziom nieszczęścia? Kto i gdzie tak twierdzi(ł)?

Wymadlać ludziom nieszczęścia, póki są pobożni. Okazywac dobroć dopiero jak zwątpią i odejdą z powodu waszej zatwardziałości serca. Ale to tylko jeden z absurdów.

„Jestem pusty ale istnieję przecież w Bogu, a Bóg we mie. Życie duchowe polega na tym, że we wszystkim odkrywa ślady Boga również w moich ranach, upadkach. Moja wewnętrzna pustka i rozdarcie zmieni się wówczas, gdy zrezygnuję z walki z nimi i po prostu oddam się Bogu – rozdarty i pusty. Wtedy wypełni się moja pustka” (ks. J. Pierzchalski) „Można wzrastać duchowo, rozwijać się uczuciowo, emocjonalnie, popełniając określone błędy. One są wliczone w nasze życie, wręcz nieuniknione.”(j.w) „Gdy popełnisz grzech, możesz i powinieneś powiedzieć: „Kocham Cię Jezu”.Uświadamiasz sobie miłość Jezusa. Miłość do siebie ma trwać mimo upadku. Bardzo często grzech jest skutkiem niedawania sobie rady z emocjami, kompleksami, zakodowanymi wzorcami, stresem. I niedostrzegania podstępów złego ducha”.(j.w.) „ Uczciwość. Staram się zwracać do Boga i wówczas, gdy aktualnie oddaję się swoim uzależnieniom, gdy tak naprawdę nie chcę się ich wyrzec. Moja modlitwa sprowadza się do: „Widzisz? Oto kim jestem. Mówię Ci „nie”” Człowiek odmawia Bogu, mocuje się z Nim jak Jakub, ale jest w tym uczciwy.” (May Gerald) „Nawet gdy wiemy, że pragniemy tylko Boga, będziemy jednocześnie szukać czegoś innego – będziemy zachłanni, skłonni do przywiązań do rzeczy, ludzi, podczas gdy jednocześnie będziemy usiłowali pogłębić naszą intymną więź z Bogiem.” (j.w.) „Nie do nas należy usuwanie z siebie złych nawyków czy wyrzucanie czegoś, co może doprowadzić do grzechu. Metodą jest nie skupianie się na złu lecz na dobru, samym Bogu. Wchodzimy w czułą relację z Bogiem, nie koncentrując się na bezpośredniej walce ze złem.” (ks. .J. Pierzchalski)

Można też odnieść wrażenie, że Zacheusz po prostu się wykupił kasą.

Grzech oddala nas od Boga, jeśli nie ma w nas chęci powrotu do Niego. Często jest tak, że chcemy, aby Jezus, przychodząc, uwzględniał nasze zdobycze: wykształcenie, pozycję, dumę... A Zacheusz nie wstydził się wspiąć na drzewo, żeby tylko spojrzeć na Jezusa. Zapał godny podziwu.

 Prawda jest ze grzech zamyka nasze serce na przyjecie Boga