Jesteśmy wyrywani przez Boga z naszej sprawiedliwości

W dzisiejszej Ewangelii wybrzmiewa dobitnie konieczność uleczenia rany potrójnego zaparcia. Doświadczenie grzechu u Piotra nie jest ostatecznym słowem w tej historii. Uzdalnia go do zrozumienia misterium krzyża Pańskiego, jako miejsca miłości i przebaczenia oraz do przyjęcia go. Wyrywa go więc z polegania na własnej sprawiedliwości.

Czytanie na dziś: J 21,15-19

Z Ewangelii wg św. Jana: A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?» Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś baranki moje!» I znowu, po raz drugi, powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?» Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego: «Paś owce moje!». Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?» Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: «Pójdź za Mną!»

Obraz: Wraz z Szymonem i kilkoma uczniami jesteśmy nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Oczyma wyobraźni zobaczę scenerię. Wczuję się w doświadczenia uczniów, nieudany nocny połów, spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem. Posłucham dialogu Piotra z Jezusem.

Myśl: Dialog Szymona Piotra następuje po powołaniu do misji, jaką dostają uczniowie: „zarzućcie sieci...” oraz po uczcie eucharystycznej po cudownym połowie. „Wyjaśnia się relacja Piotra z Jezusem i braćmi”. Piotr jest przewodnikiem i znakiem/stróżem jedności. W dialogu wybrzmiewa dobitnie konieczność uleczenia ‘rany potrójnego zaparcia’. Doświadczenie grzechu nie jest ostatecznym słowem w tej historii. To doświadczenie uzdalnia Piotra do zrozumienia misterium krzyża Pańskiego, jako miejsca miłości i przebaczenia oraz do przyjęcia go. Wyrywa go zatem z polegania na własnej sprawiedliwości.

Emocja: „Panie, Ty wszystko wiesz”. Jezus zna Piotra do głębi. Smutek z powodu ‘wspomnienia zaparcia się’ świadczy o tym, że Piotr wciąż tkwi w myśleniu o grzechu jako cieniu, skazie na wizerunku, a nie jako o świetle i perspektywie przebaczenia. Dlatego Jezus kontynuuje ten dialog uzdrowienia.

Wezwanie: Poproszę o łaskę poznania miłości Jezusa. Podziękuję za świadomość grzechu, która otwiera mnie na Boże miłosierdzie.
Przez chwilę będę adorował krzyż Chrystusa, źródło mojego usprawiedliwienia.