"Celebrować misterium chrześcijańskie"

Zgromadzeni na celebrację liturgiczną chrześcijanie są ludem świętującym. Fundamentem świętowania jest misterium Chrystusa zamykające w sobie wydarzenia przeszłości, urzeczywistniające się w znakach, a także dające zadatek wiekuistej pełni.

Można wyliczyć kilka elementów chrześcijańskiego świętowania: gromadzenie się we wspólnocie braci, sprawowanie czynności liturgicznej w wierze, obdarowanie człowieka życiem Bożym i przygotowanie święta. W świętowanie zaangażowany jest cały człowiek. Fakt ten ma istotny związek z jego psychofizyczną naturą, z której wynika także konieczność gromadzenia się we wspólnocie. Ponieważ człowiek nie tylko ma ciało, ale wprost jest ciałem, przeto sposób świętowania winien odpowiadać jego duchowo-cielesnej naturze, czyli mieć wymiar zarówno duchowy jak i cielesny.

Pojęcie "liturgia" oznaczało pierwotnie "dzieło publiczne", "służbę pełnioną przez lud lub na rzecz ludu". W tradycji chrześcijańskiej oznacza ono udział ludu Bożego w "dziele Bożym". Przez sprawowanie liturgii Kościół w szczególny sposób uobecnia Chrystusa i Jego zbawcze dzieło, które prowadzi ku oddawaniu czci Bogu, głoszeniu Ewangelii oraz pełnieniu czynów miłości. Oznacza to, że przy sprawowaniu liturgii zawsze chodzi o służbę Bogu i służbę ludziom.

Wielu katolików uważa, że łatwiej przychodzi im zwracać się do Boga w prywatnej modlitwie, aniżeli podczas Eucharystii, w której mają obowiązek uczestniczyć w każdą niedzielę i obowiązujące święta kościelne. Nie zawsze potrafią też odróżnić swą indywidualną modlitwę od modlitwy, którą Kościół zanosi do Boga podczas sprawowania Eucharystii. Nie zawsze też rozumieją, dlaczego Eucharystia spełnia w życiu religijnym

Kościoła katolickiego tak ważną rolę. Wspomniane niezrozumienie Kościół stara się wyjaśnić przywołując zamysł Trójjedynego Boga, by zbawić człowieka, to znaczy, by go ostatecznie wyzwolić z mocy zła, grzechu i śmierci oraz obdarować niekończącym się nigdy życiem w miłości i szczęściu. Kościół wierzy też, że ten zamysł Trójjedynego Boga wypełnił Jezus Chrystus w swoim misterium paschalnym głównie przez swą mękę, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. W to misterium odkupienia Kościół wierzy, głosi je i uobecnia w swojej liturgii, szczególnie w ofierze eucharystycznej.

► KKK 1066: W Symbolu wiary Kościół wyznaje misterium Trójcy Świętej i Jej "zamysł życzliwości" dotyczący całego stworzenia: Ojciec wypełnia "tajemnicę swojej woli", dając swojego umiłowanego Syna i Ducha Świętego dla zbawienia świata oraz dla chwały swojego Imienia. Takie jest misterium Chrystusa objawione i urzeczywistnione w historii według planu, podjętego z mądrością "postanowienia", które św. Paweł nazywa "tajemniczym planem", a tradycja patrystyczna "ekonomią Słowa Wcielonego" lub "ekonomią zbawienia".

► KKK 1067: Tego zaś dzieła odkupienia ludzi i doskonałego uwielbienia Boga, które zapowiadały wielkie sprawy Boże spełnione wśród ludu Starego Testamentu, dokonał Chrystus Pan głównie przez paschalne misterium swojej błogosławionej Męki, Zmartwychwstania i chwalebnego Wniebowstąpienia. Przez to misterium «umierając, zniweczył naszą śmierć, i zmartwychwstając, przywrócił nam życie». Albowiem z boku umierającego na krzyżu Chrystusa zrodził się przedziwny sakrament całego Kościoła. Dlatego więc w liturgii Kościół celebruje przede wszystkim Misterium Paschalne, przez które Chrystus wypełnił dzieło naszego zbawienia.

► KKK 1068: Kościół głosi i celebruje to misterium Chrystusa w swojej liturgii, aby wierni przeżywali je i świadczyli o nim w świecie: Istotnie, liturgia, przez którą - szczególnie w Boskiej Ofierze eucharystycznej "dokonuje się dzieło naszego Odkupienia", w najwyższym stopniu przyczynia się do tego, by wierni życiem swoim wyrażali oraz ujawniali innym misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Kościoła.

► KKK 1071: Liturgia jako dzieło Chrystusa jest również czynnością Jego Kościoła. Urzeczywistnia ona i ukazuje Kościół jako widzialny znak komunii Boga i ludzi przez Chrystusa. Włącza wiernych w nowe życie wspólnoty. Zakłada świadome, czynne i owocne uczestnictwo wszystkich.

► KKK 1072: Liturgia nie wyczerpuje całej działalności Kościoła. Powinna ją poprzedzać ewangelizacja, wiara i nawrócenie, a wtedy może ona przynosić swoje owoce w życiu wiernych: nowe życie według Ducha, zaangażowanie w posłanie Kościoła i służbę na rzecz jego jedności.

(Czytaj więcej w: "Taka jest wiara Kościoła", s. 87-90).

Obecność i działanie Chrystusa w Kościele nazywane jest "ekonomią sakramentalną. Jest ona kontynuacja dzieła odkupienia i polega na udzielaniu przez Kościół jego owoców podczas celebrowania liturgii sakramentalnej Kościoła zwłaszcza Eucharystii. Z tych powodów Kościół uważa liturgię za czynność w najwyższym stopniu świętą. Ona stanowi szczyt, do którego zmierza działalność Kościoła, i zarazem jest źródłem, z którego wypływa jego moc. Przez liturgię Chrystus kontynuuje w swoim Kościele, z Kościołem i przez Kościół dzieło odkupienia, którego udziela w głoszonym przez Kościół słowie Bożym (Ewangelii) oraz sakramentach Kościoła. Jezus Chrystus licząc się z tym, że człowiek będzie poszukiwał potwierdzenia głoszonej mu Ewangelii o zbawieniu, zostawił (ustanowił) Kościołowi znaki, nazwane sakramentami. Są one widzialnymi i skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi, przez które jest nam udzielane życie Boże. Jest ich siedem: chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo, małżeństwo. Związany z udzielaniem sakramentów dar Bożego życia udzielany jest po to, by zarówno poszczególny wierzący, jak i cały Kościół wzrastali w świętości i miłości oraz by byli zdolni składać świadectwo swej wiary.

W liturgii spotykamy się z Trójjedynym Bogiem. On w całej historii zbawienia obdarza ludzi swoim błogosławieństwem. Najdoskonalej uczynił to zsyłając na świat swojego Syna Jednorodzonego i w darze Ducha Świętego. W sprawowanej liturgii ludzie dostępują Bożego błogosławieństwa. W niej Bóg oczekuje błogosławieństwa ludzi, to znaczy adoracji i oddania się Mu z zaufaniem i dziękczynieniem.

Największym błogosławieństwem ludzi jest Misterium Paschalne Jezusa Chrystusa: Jego śmierć, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie oraz zesłanie Ducha Świętego. Swe misterium Jezus Chrystusa uobecnia w liturgii, szczególnie w ustanowionych przez siebie sakramentach. Z kolei Duch Święty przypomina ludziom zbawcze wydarzenia oraz umożliwia ich rozumienie poprzez ukazywanie ich sensu w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa. Duch Święty kształtuje też żywy związek z Chrystusem po to, by ludzie mogli włączyć swe życie w dzieło zbawienia.