Rozważania na Wielki Post - 25.03.2013

Wydarzenie, które następuje po tym, jak Abraham w swej drodze wiary wzniósł się na poziom wiary w to, co w ludzkich kategoriach jest niemożliwe, jest niezwykle znaczące.

Księga Rodzaju przytacza tu pewien wewnętrzny dialog Boga, który zmierza ku Sodomie, aby ją zniszczyć za jej grzechy. Pan mówił sobie: czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić? Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi. (Rdz. 18,17-18). Na tym poziomie wiary Bóg wtajemnicza Abrahama, ale nie tylko Abrahama, lecz i nas w swoje plany, w tę niezwykłą logikę Miłości, która jest niedostępna tym, którzy nie wierzą, iż dla Boga wszystko jest możliwe. Nie znaczy to, że Abraham czy wierzący na tym etapie pojmuje Boga i Jego plany, ale zaczyna mieć w nie wgląd.

[-wielki_post_lucarz_stanislaw_41.mp3-]

Pan Bóg otwiera mu oczy na rzeczywistość, której wcześniej zupełnie nie dostrzegał i która wydawała mu się ciemnością. Co więcej, Abraham poznawszy Boże zamiary w stosunku do Sodomy i Gomory wchodzi z Nim w dialog, nawet zaczyna się z Nim targować. Na początku bardzo nieśmiało, a potem coraz śmielej. Abraham wstawia się za Sodomą i Gomorą, bo zna już dobroć i łaskawość Boga. Na początku moglibyśmy odnieść wrażenie, że to Abraham bardziej kocha te miasta niż Bóg sam, który postanowił je zniszczyć. Tymczasem za każdą prośbą Abraham odkrywa, że dobroć i łaskawość Boga jest większa niż przypuszczał. Jego orędownictwo tonie w Bożym miłosierdziu… W końcu Abraham sam widzi, że to Boże postanowienie, choć straszne na pierwszy rzut oka, jest postanowieniem Miłości. Zło nie może zwyciężyć. Jest pewna miara nieprawości, której Miłość kładzie kres.

To przedziwny dialog wiary Boga w człowieka i człowieka w Boga, do której Bóg nas zaprasza, to model modlitwy wstawienniczej, której Abraham jest ojcem i wzorem.