Św. Joanna Franciszka de Chantal – kobieta odważnych zmian
Żona, matka sześciorga dzieci, wdowa, założycielka zgromadzenia wizytek. Kobieta głębokiej wiary, która dawała jej umiejętność przyjmowania zmian. One przychodziły w jej życiu w różny sposób. Były nagłe, burzyły porządek i trzeba było mieć siłę, by chcieć zaczynać od nowa i żyć inaczej. Były też mądrym wyborem i słuchaniem Bożego wołania, które wypowiadali duchowi przewodnicy. Były też aktem odwagi, kiedy przychodziło działać i zmieniać rzeczywistość – wprowadzać do Kościoła nowe zgromadzenie.
Joanna Frémyot de Chantal urodziła się w 1572 roku w Dijon. Była córką przewodniczącego parlamentu Burgundii. Właściwie nie znała swojej matki, ponieważ ta zmarła, kiedy dziewczynka była bardzo mała. Wychowaniem zajęła się opiekunka, a ojciec zapewnił córce doskonałe wykształcenie. Mając ok. 20 lat została żoną barona de Chantal, z którym doczekała się sześciorga dzieci.
Poza byciem dobrą matką i doskonałą panią domu, która potrafiła poradzić sobie nawet z długami ciążącymi na majątku męża, szczególną troską baronowa darzyła ubogich. W legendach możemy znaleźć informacje, o tym jak Pan Bóg rozmnażał ziarno, kiedy to w czasie głodu rozdawała je potrzebującym
Czas pierwszej zmiany - inna droga.
Pierwsza wielka zmiana w życiu przyszła, kiedy Joanna miała 29 lat, wtedy w trakcie polowania zginął jej mąż. Nadszedł ciężki czas okupiony problemami zdrowotnymi. Młoda wdowa musiała poradzić sobie z doświadczeniem straty. Trudno też było wybaczyć, temu który był sprawcą śmierci barona de Chantal. Ponadto powrót do domu ojca, gdzie wcale nie przez wszystkich była mile widziana i jeszcze oczekiwania rodziny, że powtórnie wyjdzie za mąż, to kolejne kłopoty, z którymi trzeba było jej się zmierzyć.
Ale ona wybrała inną drogę. „Złożywszy ślub czystości, rozdarowała kosztowną odzież i złotolite materie kościołom, zaprowadziła oszczędności w wydatkach, a czas swój podzieliła między pracę ręczną, nauczanie swych dzieci i modlitwę, na której spędzała większą część nocy.”
Przyszła święta, która już znana była ze swojej głębokiej pobożności i dobroci poświęciła się teraz przede wszystkim wychowaniu czwórki pozostałych przy życiu dzieci i jeszcze bardziej wchodziła w świat wiary oraz działań charytatywnych. Modliła się też o przewodnika duchowego.
Zmiana druga - nie umartwienie zewnętrzne, ale wewnętrzne.
To, co charakteryzowało życie duchowe Joanny de Chantal w tamtym czasie, to upodobanie do surowych praktyk religijnych. Ale jak się okaże, to nie umartwienie zewnętrzne, ale wewnętrzne miało być jej drogą. A na zmianę postawy wpłynęło spotkanie w 1604 roku ze świętym Franciszkiem Salezym. To on stał się jej przyjacielem i kierownikiem duchowym.
Święty Franciszek Salezy poprowadził baronową drogą pokory, umiarkowania, ewangelicznej prosty i pobożności. To, co Joanna darowała innym – dobroć, łagodność i życzliwość – realizowało się również w formie odwiedzin i pielęgnowania chorych. Nie nakładanie na siebie kolejnych różnorodnych form ascezy cielesnej, ale asceza duchowa będzie rysem charakterystycznym nowego zgromadzenia.
Zmiana trzecia - nowe zgromadzenie w Kościele
Po latach formacji, a także kiedy dzieci Joanny były już samodzielne, baronowa rozpoczęła realizację projektu, który zaproponował jej św. Franciszek Salezy. Było nim utworzenie nowego zakonu żeńskiego.
W 1610 roku w Annecy powstał pierwszy klasztor Sióstr Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (łac. Ordo Visitationis Beatae Mariae Virginis), powszechnie określanych wizytkami. Pragnieniem Salezego było, by siostry posługiwały także ubogim, co oznaczałoby, że będą opuszczały mury klasztorów. Na to jednak zgody nie uzyskał. Okazało się to zbyt „eksperymentalnym pomysłem”. Ostatecznie charyzmatem zakonu stało się życie kontemplacyjne.
Do końca życia Joanny de Chantal powstało za jej sprawą 87 fundacji nowego zgromadzenia. Ich opiekunem duchowym po śmierci Franciszka Salezego był św. Wincenty a Paulo.
Natomiast Joanna de Chantal zadbała o to, by pisma twórcy zgromadzenia zostały zebrane, a także rozpoczęła działania prowadzące do jego kanonizacji. Z czasem relikwie św. Franciszka Salezego spoczęły w kościele wizytek w Annecy, gdzie zostanie również pochowana sama przyszła święta, która zmarła w grudniu 1641 roku. Jej kanonizacja odbyła się w 1767 roku.
Joanna de Chantal jest oczywiście patronką wizytek. A jej duchowe córki to dziś ok. 4000 kobiet żyjących w ponad 160 klasztorach klauzurowych. Wizytki szczególną czcią otaczają tajemnicę miłości Serca Bożego. Tajemnica ta została objawiona Małgorzacie Marii Alacoque i przez nią też rozpowszechniona.
W związku z tym, że rok 2021 to czas świętowania 100. Rocznicy poświęcenia Narodu Polskiego Sercu Pana Jezusa jest on też czasem szczególnie ważnym dla sióstr wizytek.
Skomentuj artykuł