Uczeń musi przejść podobną drogę, jaką przebył Jezus. Nie ma innej możliwości

Jezus zwołuje Dwunastu i wysyła ich z misją "głoszenia Królestwa i uzdrawiania". Mają spełnić swoją misję w prostocie, ubóstwie i zaufaniu. Pan przygotowuje ich na przeciwności i na odrzucenie. Jest to dla nich próba wiary i zaufania w działanie Opatrzności.

Słowo na dziś (Łk 9,1-6)

Z Ewangelii wg św. Łukasza: Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!» Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.

Komentarz do Ewangelii (środa, 23 września 2025 roku)

Obraz: Jezus przywołuje do siebie Dwunastu i wysyła ich na głoszenie Ewangelii i daje im władzę uzdrawiania. Oczyma wyobraźni zobaczę ich, jak idą w ubóstwie, jak są przyjmowani albo odrzucani. Przyjrzę się ich reakcjom. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Jezus zwołuje Dwunastu i wysyła ich z misją "głoszenia Królestwa i uzdrawiania". Mają spełnić swoją misję w prostocie, ubóstwie i zaufaniu. Pan przygotowuje ich na przeciwności i na odrzucenie. Jest to dla nich próba wiary i zaufania w działanie Opatrzności. Uczniowie mają przedsmak tego, co ich czeka w późniejszym czasie. Mają też doświadczenie krzyża. Dwunastu musi przejść podobną drogę, jaką przebył Jezus. Ich misja polega bowiem na naśladowaniu Chrystusa, kroczeniu Jego śladami. Mamy też odpowiedzialność dawania świadectwa, przekazywania wiary, nie zatrzymywania Dobrej Nowiny na sobie. Bez tego uciekamy od wypełniania swojej misji uczniów Chrystusa.

Emocja: Tragiczna moc zaciemniania prawdy ewangelii. Wiara ludzi nie jest zależna od wiarygodności apostoła, bo Słowo jest skuteczne samo z siebie, ale głoszący ma też tragiczną moc "zaciemniania a nawet unicestwienia głoszenia". Styl życia ucznia, jego "antyświadectwo" może zniechęcić do wiary wielu z tych, których Pan wzywa do pójścia za Nim.

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiernego wypełniania misji ucznia i apostoła Chrystusa. Podziękuję za wybranie i powołania mnie do dawania świadectwa przynależności do Pana.

Jubileusz 2025: Franciszek w Spes non confundit przypomina, że „inną rzeczywistością związaną z życiem wiecznym jest sąd Boży, zarówno na końcu naszego życia, jak i na końcu czasów. Sztuka często próbowała to przedstawić... przekazując widzowi poczucie lęku... Musimy zawsze czynić to w wymiarze nadziei, cnoty teologalnej, która podtrzymuje życie i pozwala nam nie popaść w lęk” (22). Przez dłuższą chwilę przyjrzę się swoim skojarzeniom i obrazom, jakie mam z "końcem życia", "dawaniem świadectwa", "sądem Bożym". Zrobię jakiś gest uszanowania i uniżenia przed Panem.