Udawanie to wielkie niebezpieczeństwo życia duchowego

Powierzchowność, udawanie to wielkie niebezpieczeństwo życia duchowego. Często dajemy się zwieść pozorom, chcemy "robić wrażenie". Tymczasem Jezus zaprasza nas do czegoś zupełnie innego.

Z ewangelii wg św. Łukasza:

Mówił więc: «Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki powietrzne gnieździły się na jego gałęziach».

I mówił dalej: «Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło».

Obraz: Dzisiaj Jezus odwołuje się do dwóch obrazów, które mają nam przybliżyć czym jest królestwo Boże. Drzewo gorczycy, które z maleńkiego ziarna staje się schroniskiem dla ptaków oraz zaczynu, który zakwasza mąkę na chleb. Przyjrzę się w duchu tym obrazom, zwracając uwagę na to, z czym rezonuje moje wnętrze.

Myśl: Obydwa obrazy mówią o czymś małym, niemal trudno zauważalnym, co staje się narzędziem zbawienia dla wszystkich. Te przypowieści są kryterium rozeznawania rzeczywistości. Wskazują na Chrystusa, który jest ziarnem obumierającym na krzyżu i dającym życie, jest zaczynem chleba, który karmi wszystkich. Jest to zapowiedź dzieła ewangelizacji. Z krzyża Chrystusa i pustego grobu, ziarno Dobrej Nowiny jest niesione przez uczniów na cały świat. To samo dzieje się w życiu każdego z nas. Co otrzymaliśmy jako zaczyn, co rozwinęło się w nas, mamy przekazywać dalej.

Emocja: Głębia spojrzenia. Powierzchowność, udawanie to wielkie niebezpieczeństwo życia duchowego. Dajemy się zwieść pozorom, chcemy "robić wrażenie". Jesteśmy zachęcani, by patrzeć głębiej, z prostotą.

Wezwanie: Poproszę o zrozumienie prawdziwych cech królestwa Bożego (niepozorność, działanie w ukryciu, nie jest dziełem człowieka). Podziękuję za Chrzest święty, który jest Bożym ziarnem we mnie. Postaram się zapamiętać jakąś myśl z tej modlitwy.