Hawking i osobliwości

Niezła lektura, ten facet szuka głębiej i dalej. I choć deklaruje się jako zwolennik teorii darwinistycznej, jest nadzieja, że "osobliwości" i "czarne dziury" w tej teorii skierują go na To, co i tak przeczuwa i wie.

Przestrzeni czterowymiarowej nie sposób sobie wyobrazić. Mnie osobiście, często dostateczną trudność sprawia przedstawienie sobie przestrzeni trójwymiarowej. (str. 33)

W klasycznej teorii grawitacji, opartej na rzeczywistej czasoprzestrzeni, możliwe są tylko dwa warianty zachowania się Wszechświata: albo istniał wiecznie, albo rozpoczął się od osobliwości w pewnej określonej chwili w przeszłości. W teorii kwantowej pojawia się trzecia możliwość. (...) Czasoprzestrzeń może przypominać powierzchnię Ziemi w czterech wymiarach. Powierzchnia Ziemi ma zakończoną rozciągłość, a jednak nie ma granic ani brzegów: jeśli ktoś popłynie na zachód, to na pewno nie spadnie z brzegu ani nie natknie się na osobliwość. (str. 130)

W rzeczywistym czasie Wszechświat zaczyna się i kończy osobliwościami będącymi brzegami czasprzestrzeni, w których załamują się wszelkie prawa fizyki. Natomiast w urojonym czasie nie ma żadnych osobliwości ani brzegów. Być może zatem, czas urojony jest bardziej podstawowy, a to co nazywamy czasem rzeczywistym, jest tylko koncepcją wymyśloną do opisu Wszechświata.

... teoria naukowa to tylko matematyczny model służący do opisu naszych obserwacji i istniejący wyłącznie w naszych umysłach. Nie ma zatem sensu pytać, co jest rzeczywiste, "rzeczywisty" czy "urojony" czas? Problem sprowadza się tylko do tego, który z nich jest wygodniejszy do opisu zjawisk. (str. 133)

Czemu Wszechświat trudzi się istnieniem ? (...) Jak dotąd, naukowcy byli najczęściej zbyt zajęci rozwijaniem teorii mówiących o tym, j a k i jest Wszechświat, by zajmować się pytanie d l a c z e g o istnieje. (...) nauka stała się zbyt techniczna i matematyczna dla filozofów i wszystkich innych ludzi poza nielicznymi specjalistami. (...) Co za upadek w porównaniu z wielką tradycją filozofii od Arystotelesa do Kanta! (str. 161)

Stephen W. Hawking "Krótka historia czasu"