Motywacja do nauki

Numer 51 naszego pisma zajmuje się tematem motywacji w uczeniu się i w podchodzeniu do codziennych obowiązków. Rozmawiamy także o trudnościach, jakich doświadczają małżonkowie i rodzice. Sięgamy do dawnych, jezuickich metod wzbudzania i podtrzymywania chęci do nauki.

Czytelnika zainteresuje kilka felietonów utrzymanych w lekkim i humorystycznym tonie. Omawiamy także kilka ciekawych książek podejmujących temat motywacji. Teksty prezentowane w numerze poświęconym motywacji zainspirują oraz zachęcą nauczycieli i pedagogów do doskonalenia własnego warsztatu pracy a rodziców nastolatków do przemyślenia dotychczas stosowanych metod wychowawczych.

Motywacja nie oznacza jedynie chęci i determinacji do działania lecz również powody, dla których to działanie podejmujemy, motywy, jakimi kierujemy się. To one podnoszą lub obniżają poziom naszej wewnętrznej energii, wzmacniają lub osłabiają chęć do pracy. Uczniowie uczą się chętnie, gdy wiedzą, że coś konkretnego zyskają, osiągną wewnętrzną satysfakcję, umocnią wiarę w siebie i swoje możliwości, zdobędą nad kimś przewagę, zwyciężą lub zostaną przez kogoś nagrodzeni.

Gdy głównym motywem staje się lęk przed złą oceną, przed pozostaniem na drugi rok w tej samej klasie czy przed karą ze strony rodziców, uczeń przyzwyczaja się, że głównym powodem dążenia do sukcesu jest strach przed porażką. Dziś będzie to obawa przed negatywnym stopniem w dzienniku, jutro lęk przed zwolnieniem z pracy i zostaniem bez środków do życia.

Tak budowana motywacja wpływa destrukcyjnie na kształtowanie przyszłych postaw i sprawia, że lęk przed niepowodzeniem staje się nieraz jedynym motorem działania. Podczas gdy satysfakcja płynąca z odkrywania czegoś nowego, z rozwiązania problemu, zaspokojenia ciekawości, nabycia nowych umiejętności, dokonania samodzielnego wyboru, motywuje do rozwoju o wiele bardziej niż satysfakcja z uniknięcia kary.