Lubomira

Jest to imię żeńskie wywodzące się z jego męskiego odpowiednika: Lubomir. Imię to jest proweniencji słowiań­skiej: Lubo-mir, z członem przymiotniko­wym luby 'miły' w części pierwszej. Drugim członem jest temat rzeczownikowy mir 'pokój'. Imię poświadczone w dokumentach od 1336 r. Od imienia tego pochodzi nazwa miejscowa Lubomierz, a także nazwiska: Lubomirski, Lu­bomski, Luboń, Luboński. Jednorazowo jest też po­świadczona forma żeńska imienia: Lu­bie­mierz (Lubemer) i Lubomirz (12­65). W ka­len­darzu imię to umieściliśmy 1 maja. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lubomirus, Lubemerus, cz. Lubomir, Luboš, sł. Lubomir, Lubor.