Dlaczego mężczyźni nie chcą się żenić?

Lecz się !! Pilnie !!! najlepiej od dziś ! a do słownika ORTOGRAFICZNEGO też musisz częściej zaglądać... coż głupota to nie wina bab tylko TWOJA !!!

Sama prawda, samo życie!!!

Po emocjonalnym tonie i deprecjacji mojej osoby wnioskuję że jesteś Babą. Obraziłaś mnie stwierdzeniem lecz się i coś o słownika bredzisz. Lepiej sie polszczyzną posługuję niż Ty. Przecież widzisz że niechlujstwo wynika z emocji a nie z braku wiedzy. Simple? Ponieważ odsłoniłem karty jakimi posługują się koboety i uderzyłęm w czułą strunę na 300% wsnioskuje że jesteś Babą i do tego blodnynką a swoją wyspowiedzą tylko potwierdziłaś to co napisałem wcześniej. Pozdrawiam życząc zdrowia, ale Tobie.Bye

REGUŁY ROZEZNAWANIA DUCHÓW SW. IGNACEGO LOYOLI Reguła 12. Nieprzyjaciel w zachowaniu się podobny jest do kobiety, w tym mianowicie, że siły ma słabe, ale chęć [szkodzenia] mocną. Bo właściwością kobiety w czasie sprzeczki z jakimś mężczyzną jest tracić odwagę i uciekać, jeśli mężczyzna stawia jej dzielnie czoło; a przeciwnie, jeżeli mężczyzna zaczyna uciekać tracąc odwagę, wtedy gniew, mściwość i dzikość kobiety nie zna granic, ni miary.

Czyżby "pokrzywdzony" Panie Mecenasie ? Myślałem, że to instytucja charakterystyczna dla postępowania karnego...

Janku, to nie do końca jest tak. Z mojego podwórka naznaczonego niepełnosprawnością mogę Ci powiedzieć, że przyczyny są różne. Jako młody chłopak zachorowałem i miałem utrudnione kontakty z rówieśnikami. Owszem obecnie spotykam interesujące kobiety na rehabilitacji, ale jest to zawsze relacja naznaczona jakimś cieniem. Nie pisz: nie są w pełni mężczyznami, bo śmiem twierdzić, że Ty też nie jesteś w pełni mężczyną. Męskość to droga, odkrywana każdego dnia. Owszem strona którą polecasz jest ciekawa, choć idealnie wpasowuje się w nurt "dzikich serc", czyli powiela już wcześniejsze schematy. Jeszcze na koniec dodam, że ilu jest mężczyn tyle jest dróg do męskości. Myślę, że warto uznać swoją słabość, bo to dzięki niej (a nie sile) dojrzewamy. Pozdrawiam.

http://www.deon.pl/inteligentne-zycie/ona-i-on/art,102,co-jest-lepsze-byc-z-kims-czy-samemu.html Przeczytaj to sobie rasowy niebieski ptaszku i nie obrażaj reszty płci męskiej bo nie wszyscy są tacy jak Ty!!!

Wiem, że nie wszystkie takie są. Ale sugerowanie, że ktoś mi się pchał do łóżka przede wszystkim obraża te dziewczyny... To, że miały swoje wady, nie znaczy, że były cichodajkami... Tak w zasadzie to pisałem o zupełnie czym innym. Po pierwsze, irytują mnie teksty o winie mężczyzn, a że niedojrzali, a że boją się odpowiedzialności, pytania retoryczne: Ach gdzie ci mężczyźni itd. itd. Owszem, trzeba patrzeć na siebie i pracować nad sobą, ale dziewczyny też nie są bez winy, oczywiście niektóre. Nastawiają się na zysk i materializm. I po drugie, pomijając wszystko drogie panie - postawcie się w sytuacji mężczyzn, którzy muszą sobie wyrywać dosłownie wszystko w tym kraju, będąc przedsiębiorcą - muszą walczyć z aparatem urzędniczym, płacić haracze na ZUSy, zarabiać na rodzinę, nie będąc z rodziną jednocześnie, bo od rana do nocy siedzą w pracy. Zastanawiałyście się kiedyś nad tym? I dlatego widujecie na ulicach lalusiów, którzy mają etaty w urzędach, albo "międzynarodowych korporacjach". Postawcie się w roli nauczyciela z psią pensją, postawcie się w roli uczciwego dobrego chłopaka, który chce pracować, ale nigdzie nikt go nie może zatrudnić, bo koszty pracy są za wysokie. I co? Zarzucacie im brak odpowiedzialności? Że nie chcą brać odpowiedzialności za żonę i swoje dzieci? Nie lubię o tym pisać, ale naprawdę już kolejny raz widzę materiał o mężczyznach, uproszczony, płytki, irytujący...

Widocznie nie znalazłeś tej odpowiedniej, a uogólnianie i myślenie stereotypowe korzyści Ci nie przyniesie. Daj sobie i innym szansę. Zacznij od siebie, a może wtedy wszystko dookoła zmieni się na lepsze. Nie prawdą jest, że każda kobieta to materialistka. Łatwo się usprawiedliwiłeś, ale chyba nie tędy droga

Męstwo – cnota moralna, która polega na umiejętności podjęcia dobrej decyzji mimo niesprzyjających uwarunkowań, zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych. Cnota męstwa czyni zdolnym do stawienia czoła próbom i narażenia się na nieprzyjemne konsekwencje, w imię wyższych wartości. Można wyróżnić męstwo fizyczne, uzdalniające do stawienia czoła cierpieniu czy niebezpieczeństwa śmierci, a także męstwo moralne, którym można wykazać się wobec możliwości hańby, zgorszenia czy zniewag. Męstwo jest jedną z czterech cnót kardynalnych w chrześcijaństwie. O jej potrzebie mówili już starożytni filozofowie. (za Wikipedią) Męstwo jest cnotą pożądaną u mężczyzn i kobiet. A Pani zapewne chodziło o męskość... Zgadzam się, że bohater tego filmu zaprezentował piękny wzorzec.

Chodziło mi jednak o męstwo. Męskość to kwestia umowna ( komuś może podobać się brunet, który zawsze przepuszcza kobietę pierwszą w drzwiach, innej blondyn na traktorze itp.)

Inaczej w ogóle by ich NIE BYŁO !!!!!

a gdzie zatem byli ojcowie? którzy powinni dać synom [córkom również] przykład i dobrą postawę? jeśli ktoś twierdzi, że matki zabroniły ojcom 'wtrącać się' w wychowanie dziecka - to to chyba nie są ojcowie, nie są mężczyźni, którzy powinni opiekować się swoją rodziną. takie przemyślenie na szybko. nie możemy stale patrzeć na to co było i dołować siebie i innych tym faktem. jeśli tak było - trudno, ale nie można całe życie kogos obwiniać za to jaka była jego/jej rodzina, jak wychowali go/ją rodzice. szukajmy dobrych wzorców, szukajmy miłości w relacjach, a nie pokładajmy sobie pod nogi, pod oczy że coś jest rozczarowaniem..  jak to brzmi wtedy - jesteś rozczarowniem swoich rodziców.. kubeł zimnej wody na głowę - pomyślmy. rozwiązujmy tu i teraz obecne problemy, a jeśli po części wynikają z wychowania-nie można wiecznie wracać do przeszłości- to nie będzie zdrowa relacja wieczne obwinianie się dwojga ludzi. Wiary, Nadziei i Miłości!

Najwięcej specjalistów od "bycia mężczyzną" znajduje się wśród kobiet. Wy bardzo dobrze wiecie, drogie Panie, co to znaczy "prawdziwy mężczyzna" i "prawdziwy mąż". Tylko Wasza projekcja "męskiego modelu" jest jedynie słuszna. Ale to złudzenie, wizja faceta "na zamówienie". Jeżeli tego nie zauważacie, to macie odpowiedź dlaczego wielu mężczyzn nie chce z Wami być. Może pomyślicie trochę o tym, czy Wy będąc mężczyznami chciałybyście miec takie żony jak Wy. Co tam żony - czy umiałybyście się ze sobą zaprzyjaźnić? Że faceci są tchórzliwi, leniwi, nieodpowiedzialni, lalusiowaci, to pewnie często prawda. A Wy? Jakie Wy jesteście?

My jesteśmy wspaniałe !

No, to tak jak my. Ciągle musicie nas naśladować? :)

Nie. Naśladujemy kogoś innego. Takimi nas stworzono...

Z naszego żebra. :)

To tylko przenośnia, ... prawda biologiczna jest taka że KAŻDY jest napierw KOBIETĄ   dopiero na poziomie 3 / 4 tygodnia może się to zmienić ... płeć żeńska jest płcią podstawową o czym mało kto wie i mówi .... trochę przewrotne to "żebro"  a może ... źle przetłumaczone ;)

Oj tam, zaraz "prawda biologiczna" czy jaka tam jeszcze. To tylko wyraz aktualnego stanu wiedzy ludzkiej, któremu nadaje się status "prawdy". Się bym tak na tym nie opierał. Ale przyznam, że "fajne" jest takie podejście: jak mi (albo nam) coś nie pasuje, to znaczy, że błędnie przetłumaczyli i w ogóle, że przenośnia, że obraz, że kontekst, że takie nie do końca... itd. W takim razie wszystko jest względne?

Wiedza jest czymś obiektywnym nie względnym.  Żebro jest przenośnią. Kiedyś twierdzenie że ziemia jest płaska było dogmatem, dzisiejszy stran wiedzy - jest okrągła - czy to tez chcesz sprowadzić do aktualnego stanu wiedzy ??? bo za chwilę może znowu okaże się płaska ???? Nie, nie okaże się .... Tłumaczenie - tak jest względne, zawsze i każde ! Porównaj tłumaczenie Bibilii Tysiąclecia, tzw pozańskie  i kolejne a sam się przekonasz jak się różnią teksty, poczytaj wersje angielskie i niemieckie  ... jeszcze inaczej.  Wyjdź poza schematy i zobacz nie "prawdziwego" męzczyznę czy "prawdziwą" kobietę ale CZŁOWIEKA !

Nie chcę ocenić, ale wydaje mi sie ,że właśnie dlatego,że mężczyźni są leniwi (mówiąc bardzo oględnie) - to kobiety muszą być silniejsze, bardziej elastyczne jeśli chodzi o pracę, lepiej wykształcone. Niekoniecznie tego chcą - część na pewno wolałaby spędzić popołudnie z dzieckiem, niż wyrabiać nadgodziny , czy robić kolejne kursy / szkolenia/ studia podyplomowe. Kobiety wolałyby (oczywiście nie wszystkie!) urodzić dziecko w wieku jakim chcą - a nie "czekać" ponieważ muszą znaleźć stabilną pracę, czy kończyć kolejne studia. Przychodzi na myśl pytanie - "to dlaczego robią 5 kursów, niech rodzą dzieci jeśli chcą" ! Ano dlatego,że każda kobieta wie - że jeśli umie liczyć - musi liczyć na siebie, musi SAMA WIEDZIEĆ że utrzyma rodzinę jak mąż odejdzie, znudzi się  itd itp. Kiedyś duma męska coś znaczyła , teraz coraz częśćiej obserwuje, że czegoś takiego nie ma!

Ja właśnie uważam odwrotnie. Rzekome męskie lenistwo i niechęć do małżeństwa wcale nie jest powodem większej siły kobiet; jest wręcz odwrotnie - maskulinizacja i emancypacja kobiet doprowadziła do tego, że mężczyźni pogubili się w swoich pierwotnych rolach - opiekuna, osoby odpowiedzialniejszej itd.  Nie zgadzam się również z tym, jak Pan pisze, że kobiety niekonicznie tego chcą. Owszem wiele kobiet właśnie bardzo chce niezależności, wolności finansowej, możliwości samospełniania się - i konsekwentnie realizuje się w tym kierunku.  Generalnie słuchając wypowiedzi dra Pulikowskiego, miałem wrażenie, że mówi o pojęciach teoretycznie zrozumiałych (dojrzałość, odpowiedzialność), ale stosuje do nich miarę sprzed półwiecza (dojrzałość to cecha mężczyzny, który się żeni i bierze odpowiedzialność za żonę i dzieci). Postulowałbym w ogóle zdefiniowanie na nowo obu pojęć, biorąc pod uwagę zmiany, które zachodzą w społeczeństwie od wielu już lat i mówienie o odpowiedzialności oraz o dojrzałości nie w stosunku do mężczyzn, ale w stosunku do obu płci.

Zgadzam się z Pana diagnozą ... mam takie same przemyślenia. Konieczne jest nowe zdefiniowanie wielu pojęć.  A przede wszystkim konieczne jest zaprzestanie zakłamywania przeszłości bo to nie jest prawdą, że kiedyś meżczyźni i kobiety byli wspaniali i świetnie się czuli w "swoich" rolach.  Świat się bardzo zmienił, zmalał, dokonano wiele odkryć etc. Zatem proponowanie powrotu do "walczącego (pytanie Z KIM ????) rycerza" "walecznego serca" i inne tego rodzaju farmazoany jest po prostu śmieszne.

Rycerz walczący nie musi walczyć z kimś, ale może dla dobra rodziny. Codziennie widzę swojego zięcia - ojca wielodzietnej rodziny, ciesząc się z jego pracowitości i zaangażowania. Mój zięć to współczesny rycerz. Nie żeby nie miał potknięć czy mnie nie irytował czasem, ale waleczny jest bardzo i zdolny do poświęceń. Niewiele czasu poświęca sobie, bo czas spędzony z dziećmi i żoną daje mu ogromną satysfakcję. Termin rycerz więc jest terminem ponadczasowym. Pojęcia niekoniecznie więc powinny być unowocześnianie i definiowane, bo pewne wartości są niezmienne. Mężczyzna obecny poluje inaczej, inaczej rozpala ognisko. Jednak pozwólmy mu na to - my  kobiety jako żony i jako matki przede wszystkim (także babcie). Uczmy chłopców - odpowiedzialności, opiekuńczości. Oni to lubią! A my lubimy (wbrew teoriom o emancypacji) być obok swoich mężczyzn, o ile są właśnie odpowiedzialni, lubimy być trzymane za rękę przez silną, pomocną dłoń.

Zgadzam się raczej z pierwszą częścią Twojej wypowiedzi - to pojawienie się nowej generacji silnych, wyemancypwanych businesswoman przyczyniło się do tego, że mężczyźni (niektórzy) przestali "się odnajdywać" (choć to pewnie nie jedyny czynnik). Nie zgadzam się natomiast wnioskami, że wzorce "tradycyjne" przestały się przez to nadawać do użytku. Powiem więcej - trudno o równie rozsądne wzorce mogące zapewnić rozwój relacji, przynajmniej jak patrzę na eksponowany przez niektórych kierunek emancypacji. Kierunek o którym mówię to ten, który kreuje kobiety, które całą swoją postawą chcą pokazać, że nikogo nie potrzebują. Ok, nic mi do tego, skoro tak uważają - tylko jaka miałaby być podstawa do wchodzenia w relacje z osobą o takim podejściu? Chodzi mi o to, że samo ukierunkowanie typu "dam radę sama, nikogo nie potrzebuję" jest z definicji "antyrelacyjne". Co innego, nazwijmy to, związek "partnerski", gdzie mężczyzna i kobieta tworzą coś razem, jak jedna drużyna. Jednak taki model zakłada, że obie strony są zdolne do współpracy, czyli założenie, że "pokażę, że obejdę się sama (sam)" nie wchodzi tu w grę. Nie widzę też, żeby model "partnerski" miał godzić w model "tradycyjny", bo niby w który punkt miałby godzić. A czy kobiety potrzebują poczucia opieki? Może niektórych to oburzy, ale wydaje mi się, że owszem, na ogół nawet te silne, o dominującym, niezależnym charaterze w pewnych sytuacjach chcą zdać się na kogoś, kto poda im pomocną dłoń i zapewni poczucie bezpieczeństwa. Tak po prostu mówi moje doświadczenie, bo widziałem już silne kobiety, które w pewnych sytuacjach pokazywały, że i one mają w sobie coś z bezbronnej damy.

Wszystko fajnie, tylko o jakie odkrycia chodzi, ciekaw jestem i co one mają do rzeczy? :) Jakbyś chciała powiedzieć, że naukowcy udowodnili, że mężczyźni nie powinni być rycerscy :) A walczy się nie z czymś tylko o coś. Słowo "walka" jest tu trafne, bo odnosi się do przezwyciężania przeciwności. Czy "waleczne serce" jest śmieszne? Szczerze mówiąc, byłbym zaskoczony, gdyby kobiety wolały mężczyzn o sercu tchórzliwym.

Nie jestem wcale za odrzucaniem starych wzorców, jeśli się bowiem sprawdzają w pewnych przypadkach, niechaj i zostaną. Pisząc o nowym zdefiniowaniu pojęć dojrzałości i odpowiedzialności, miałem na myśli rozszerzenie ich stosowania w stosunku do OBU płci (skoro są silne kobiety, to nie oczekujmy odpowiedzialności i dojrzałości jedynie od mężczyzn), to raz, a dwa - zastanówmy się, czy w czasach silnych, niezależnych kobiet (to nie musi być skrajnie wyemancypowana bizneswoman, wystarczy, że kobieta ma 2-3 fakultety i dobrą pracę, co nie jest dziś wcale rzadkością), no więc zastanówmy się, czy w takich czasach wizja dojrzałości zobrazowana przez dra Pulikowskiego (facet, nie bądź tchórzem, bierz odpowiedzialność za żonę i dzieci, a więc żeń się, zarabiaj, płódź dzieci i je utrzymuj) jest rzeczywiście jedyna i słuszna.

Zgadzam się, że to nie jest jedyny słuszny model praktyczny (facet, nie bądź tchórzem, zarabiaj i utrzymuj), bo masz rację, że obecnie i kobieta często ma dobrą pracę, też przyczyniając się do utrzymania. Mężczyzna więc czasem nie stoi w obliczu konieczności wzięcia tego wszystkiego na swoje barki. Ale uwaga, powinien być do tego gotów, nawet, jeżeli nie musi tego robić. Uważam, że to by była farsa, gdyby mężczyzna wychodził z założenia, że nie czuje się gotów do utrzymywania rodziny, ale skoro narzeczona go w tym w dużej mierze wyręczy, to decyduje się na ślub i rodzinę. Innymi słowy, chodzi o postawę wewnętrzną (gotowość do brania odpowiedzialności miarą dojrzałości), a nie o zewnętrzne okoliczności (bo to prawda, że utrzymanie w praktyce może zależeć nie tylko od mężczyzny). Może o to chodziło Pulikowskiemu. Swoją drogą, osobiście uważam go za bardzo rozsądnego faceta, który mówi konkretnie. Dodatkowo ma on tą zaletę, że zbudował rodzinę i ma dzieci, więc jego opinie cenię, bo wynosi je z własnego doświadczenia.

A jednak to o czym piszesz dokładnie potwierdza tezy ~frenetycznego - wspaniały przykład zięcia - to nie rycerz tylko współczesny, odpowiedzialny mężczyzna tak samo jak Jego odpowiedzialna żona ! I nie ma tu nic z rycerstwa !  Tak samo jak nie ma "polowania" - tylko praca, "waleczności" tylko poświęcenie. Zatem stare pojęcia muszą być redefiniowane - co sama stwierdzasz bo dzisiaj przecież już nikt nie rozpoala ogniska etc. Uczmy WSZYSTKICH (!) odpowiedzialność, opiekuńczości, uczciwości etc. to lubia nie tylko chłopcy.  A co do teorii emancypacji ... no cóż wystarczy znać trochę historię... nie zawsze było tak że kobieta była trzymana przez przyjazną rękę nie dajmy się propagandzie bazującej na braku wiedzy ! ... ale to na inna dyskusję. 

a ja zadaję sobie pytanie, czy naprawdę istnieją kobiety silne, niezależne, które nie potrzebują opieki mężczyzny. Jako kobieta mogę powiedzieć, że czasem są to tylko pozory, udajemy takie, lub nawet tego nie robimy, ale ponieważ osiągamy sukcesy w nauce, ambitnie bierzemy się za studiowanie kierunków, po których mamy sznase na większe zarobki, to być może potem jako takie samowystarczalne jesteśmy odbierane, ale wewnątrz jesteśmy słabe, kruche, deliaktne i jedyne o czym marzymy, to własnie o tym ODPOWIEDZIALNYM mężczyźnie, który się nami zaopiekuję, a którego szukać w dzisiejszym świecie ze świecą.

istnieją tacy, uwierz mi. Jest ich całkiem sporo, tylko że Wy jako kobiety nie raz powodujecie że im sie odechciewa w jakikolwiek sposob do Was dotrzeć, przez te właśnie "pozory" 

ale zona pana Pulikowskiego tez pracuje i to na wysokim stanowisku.mysle,ze to nie ma nic do rzeczy czy kobieta jest samowystarczalna czy nie,ale raczej czy facet moze to zaakceptowac .jesli ma zdrowe poczucie wlasnej,meskiej wartosci to i nie ma z tym zadnych problemow.