Czy mogę być Dorosłym Dzieckiem Alkoholika?
Często wydaje Ci się, że odstajesz od swoich znajomych? Twoje reakcje nie zawsze wydają się adekwatne do sytuacji? Poczucie izolacji i odmienności zdaje się Cię nie opuszczać? Zbyt często szukamy winy w sobie. Podczas gdy źródła wielu zachowań ukryte są w naszej przeszłości.
Niestety większość Dzieci Dorosłych Alkoholików w ogóle nie zdaje sobie sprawy ze swojej sytuacji. Nie szukają pomocy, bo nie wiedzą nawet, że powinni.
Alkoholizm to temat, który społeczeństwo zaczyna powoli oswajać. Wszystko dzięki licznym kampaniom oraz dyskusjom i debatom toczącym się w mediach. Jednak kwestia współuzależnienia i DDA pozostaje znacznie w tyle. Objawia się to przede wszystkim w braku świadomości społeczeństwa na ten temat.
DDA nie jest terminem nowym w psychologii. Jednak uwagę skupiają zazwyczaj osoby uzależnione od alkoholu. Rodzinę pozostawia się często bez pomocy. Dorosłe Dzieci Alkoholików w życiu dorosłym posługują się strategiami wypracowanymi w dzieciństwie. Wówczas pomagały one przetrwać trudny okres, ale teraz stanowią przeszkodę w codziennym życiu, nawiązywaniu relacji z otoczeniem. Problemem DDA jest to, że zbyt często pozwala on ukrytemu w nim dziecku decydować o swoim życiu. Jednak odpowiednio dobrana terapia daje świetne rezultaty - mówi Anna Karny, specjalista z Ośrodka Polana.
Poniżej zamieszczamy listę najbardziej typowych cech dla Dorosłych Dzieci Alkoholików (DDA) oraz Dorosłych Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych (DDD):
- w relacjach z otoczeniem musi zgadywać, co jest normalne
- często nie umie doprowadzić swojego postanowienia do końca
- jest bardzo krytyczny wobec siebie
- nie umie przeżywać radości, nawet gdy wynika ona z osobistego sukcesu życiowego/zawodowego
- ma trudności w nawiązywaniu bliższych relacji z innymi osobami
- ma kłopoty adaptacyjne (przesadne reagowanie na zmiany w życiu, które nie podlegają kontroli)
- często poszukuje potwierdzenia swojej wartości w oczach otoczenia
- ma poczucie izolacji i samotności
- jest osobą zbyt albo za mało odpowiedzialną
- odczuwa strach przed agresją, konfliktami czy konfrontacjami
- ma poczucie winy, gdy występuje w obronie własnych potrzeb i uczuć
- ma obawy przed porzuceniem
- często przyjmuje rolę ofiary
- odczuwa strach przed okazywaniem uczuć, jest postrzegany przez ogół jako osoba skryta
- wchodzi w relacje partnerskie z osobami uzależnionymi od alkoholu
Postaraj się odpowiedzieć sobie szczerze na pytanie, czy cechy te występują u Ciebie. To może być dobry moment, by zrobić mały rachunek sumienia. Wiele osób z syndromem DDA stara się samodzielnie iść przez życie, nawet jeśli jest ono dla nich wyjątkowo bolesne. Jednak wcale nie musi ono tak wyglądać. Coraz więcej poradni płatnych i bezpłatnych oferuje terapię indywidualną i grupową nakierowaną właśnie na problem DDA.
Skomentuj artykuł