Te 6 kroków pozwoli ci sprawdzić czy masz doczynienia ze schizofrenią

Niepełne zrozumienie jest lepsze niż jego całkowity brak. Musimy z szacunkiem odnosić się do prywatności, która bardzo jest potrzebna osobom cierpiącym na głębokie zaburzenia. Ludzie ci obawiają się świata, potrzeba im, więc bezpiecznej przestrzeni, a to z powodu ich niepewności odnośnie do własnej tożsamości.

Raz jeszcze, wyczucie tego, że osoby te piszą prosto na krzywych liniach pozwala nam zaakceptować je i nie popychać zbyt mocno do tego, aby zachowywały się w sposób, który jest im obcy. Na dłuższą metę, jeśli będziemy mogli uwolnić się od uprzedzeń, skłonności do onieśmielania lub lęku przed ludźmi, cierpiącymi na poważne zaburzenia, wówczas też lepiej będziemy ich traktowali jako osoby, a także będziemy okazywać im więcej zrozumienia i pomocy.

Schizofrenia jest kondycją chroniczną, która często ma niszczący wpływ na wiele aspektów życia pacjenta oraz niesie ze sobą wysokie ryzyko popełnienia samobójstwa oraz innych zagrażających życiu okoliczności. Nie istnieje lek na chorobę, której źródła nie są znane, lecz podjęte leczenie jest w stanie złagodzić wiele poważnych i groźnych objawów.

Leczenie schizofrenii i innych psychoz w przypadku ostrych stanów, ma charakter głównie farmakologiczny. Jego celem jest zredukowanie występowania uciążliwych symptomów, które sprawiają, że osoby te nie są w stanie funkcjonować normalnie oraz zatroszczyć się o siebie. Gdy dojdą do stanu stabilizacji i praktycznie znikną objawy choroby, wówczas można przystąpić do działań wspierających oraz w większym stopniu zastosować metody psychologiczne. Troska rodziny chorej osoby może również obracać się wokół faktu, iż ich cierpiący krewny miewa myśli samobójcze. Sprawę tę należy potraktować poważnie, gdyż jak wiadomo, około 10% pacjentów chorych na schizofrenię popełnia samobójstwo. Szczególną troską należy otoczyć tych, u których myśli samobójcze pojawiają się w wyniku "nakazów urojeniowych", uporczywego głosu nakazującego danej osobie popełnienie samobójstwa. Sprawę komplikuje dodatkowo fakt, gdy chory przyjmuje narkotyki lub używa alkoholu. Gdy mamy do czynienia z występowaniem myśli samobójczych, wówczas wskazana jest konsultacja psychiatryczna.

Życie w rodzinie z człowiekiem, który cierpi na chroniczną chorobę psychiczną jest doświadczeniem stresującym. Często chorym osobom brak jest motywacji do wyzdrowienia, nie są w stanie powrócić do stanu sprzed choroby, nie mogą pracować ani zaangażować się w życie rodziny, natomiast zamykają się we własnym lęku i zależności. Przedmiotem troski rodziny jest też ich zgoda na przyjmowanie przepisanych leków. Wszystkie te problemy są powodem znacznego poczucia frustracji i gniewu w przypadku tych, którym przyszło żyć z chorymi ludźmi.

Diagnostyczne kryteria schizofrenii:

1. Charakterystyczne objawy: dwa (lub więcej) z niżej wymienionych, każdy z nich powinien występować przez dłuższy czas w przeciągu jednego miesiąca (lub krócej, gdy objawy ustąpiły w wyniku leczenia):

• urojenia;
• omamy;
• zaburzenia mowy (np. częste rozkojarzenie i niekoherencja);
• zachowanie katatoniczne lub odznaczające się poważną dezorganizacją;
• symptomy negatywne, np. spłycenie afektu, ubóstwo wypowiedzi, osłabienie woli.

Wyłącznie jeden z tych objawów jest wymagany, w przypadku, gdy występują dziwaczne urojenia lub omamy słuchowe, które mają postać nieustannych komentarzy zachowania danej osoby lub jej myśli albo też, gdy dają się słyszeć dwa lub więcej głosy, które pomiędzy sobą toczą rozmowę.

2. Dysfunkcje społeczne lub zawodowe: przez znaczący okres, od początku pojawienia się zaburzenia, na jednej lub więcej płaszczyznach życia, np. w pracy, relacje międzyosobowe lub zaniedbanie troski o samego siebie znajdują się poniżej poziomu, jaki został osiągnięty przed okresem rozpoczęcia choroby.

3. Czas trwania: objawy choroby występują stale, przez co najmniej sześć miesięcy. Ten okres musi obejmować przynajmniej jeden miesiąc występowania symptomów (lub krócej, gdy objawy ustąpiły w wyniku leczenia), które wymienione są w grupie "A". Wymieniony okres może obejmować również fazę zwiastunów lub fazę zejściową choroby. W tym czasie znaki zaburzeń mogą objawiać się wyłącznie w formie symptomów negatywnych lub dwóch czy więcej symptomów wymienionych w grupie "A", obecnych w złagodzonej formie (dziwaczne przekonania, niezwykłe zaburzenia percepcji).

4. Zaburzenia schizoafektywne oraz zaburzenia nastroju zostały wykluczone.

5. Zaburzenie nie jest związane z bezpośrednim działaniem substancji psychoafektywnych (nadużywaniem narkotyków lub leków) lub nie jest wynikiem ogólnej kondycji zdrowotnej.

6. Jeżeli w przeszłości rozpoznano zaburzenia autystyczne lub inne zaburzenia rozwoju, schizofrenię rozpoznaje się dodatkowo tylko w przypadku, gdy stwierdzono występowanie przynajmniej przez miesiąc (lub krócej, gdy objawy ustąpiły w wyniku leczenia) objawów urojeń i omamów.

***

Tekst pochodzi z książki: "Jak pomagać dobrą radą. Poradnik", wydanej przez wydawnictwo WAM.

Eugene Kennedy, Sara C. Charles - autorzy wielu książek z dziedziny psychologii i poradnictwa psychicznego. Przekonują wszystkich wrażliwych na cierpienie drugiego człowieka, że ich, nawet "nieprofesjonalne" doradztwo może stać się niezwykle pożyteczne, cenne i skuteczne.