Chwytaj życie Emerycie!

Emerytura nie musi być czasem wycofania z życia z programem telewizyjnym w jednej, a pilotem w drugiej ręce. Nawet jeśli zdrowie nie takie, ani pieniędzy za dużo, zawsze jest wiele do zrobienia. Dla siebie i dla innych. Bo prawda jest taka: gdy są chęci i siły się znajdą, i pieniądze.

Jak pokazują badania przeprowadzone przez CBOS, osoby przed emeryturą pytane o plany na przyszłość deklarują chęć prowadzenia aktywnego życia. Dwie na trzy osoby chcą uprawiać sport i różne formy aktywności fizycznej. Prawie tyle samo chciałoby podróżować. Więcej niż połowa przyszłych emerytów chętnie chodziłaby do kina, teatru i opery. Prawie połowa chciałaby odwiedzać muzea i galerie. Jedna trzecia z chęcią wróciłaby do nauki. Co ciekawe, 46% badanych chciałoby się czynnie zaangażować na rzecz ludzi potrzebujących, społeczności lokalnych i wspólnot.

Niestety, gdy spojrzy się na dane dotyczące polskich emerytów, dostrzega się wyraźne symptomy wycofania społecznego. Wystarczy porównać kilka wskaźników: zaangażowanie w różne formy aktywności fizycznej – w tym w sport – deklaruje jeszcze dosyć duży odsetek ankietowanych (32%), ale już jedynie 12% angażuje się społecznie na rzecz dobra wspólnot lokalnych czy osób potrzebujących. Jedna dziesiąta chodzi do kina, teatru lub zwiedza muzea. Zaledwie 2% emerytów uczestniczy w organizowanych zajęciach dla ludzi starszych. Skąd się biorą te różnice?

Przyczyn jest wiele. Najczęstsze to problemy ze zdrowiem i brak pieniędzy. Kwestie niebagatelne, ale przecież nienajważniejsze. Czasem – co pokazują poniższe przykłady – potrzeba jedynie chęci i odrobiny inicjatywy, by nie zamieniać ekspersu, jakim jest życie, na pospieszny z kuszetkami.

Gdy jezuicka Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” otwierała Uniwersytet Trzeciego Wieku w Krakowie, władze uczelni liczyły, że przy naprawdę dobrych wiatrach na pierwszy rok zgłosi się mniej więcej trzydzieści osób. Przyszło dziesięć razy więcej.

W całym kraju funkcjonuje ponad sto takich Uniwersytetów. Są one tworzone nie tylko w dużych miastach. Wiele z nich powstaje w miejscowościach małych. Działają przy lokalnych szkołach bądź urzędach gminy. Zajęcia odbywają się raz na tydzień bądź raz na dwa tygodnie. Najczęściej są bezpłatne, a jeśli kosztują to niewiele (np. 100 złotych za semestr).

Oferta Uniwersytetów Trzeciego Wieku jest bardzo różnorodna, od kursów weterynarii po lektoraty z języków obcych i kursy obsługi komputera – wszystko zależy od tego, kto taki Uniwersytet prowadzi. Oprócz zajęć są warsztaty artystyczne, zajęcia ruchowe, imprezy kulturalne, prowadzone są kursy, szkolenia i poradnie.

Aktywni seniorzy potwierdzają, że na emeryturze nadal można cieszyć się pełnią życia, realizować własne pasje i pomagać innym. Formą aktywności, która staje się coraz bardziej popularna i doceniana jest wolontariat osób starszych.

Fundacje i organizacje pozarządowe cenią sobie wolontariuszy 55+ (Zobacz: Same Plusy. Wolontariat 50). To oni - nie kto inny - dzięki swojemu doświadczeniu życiowemu mogą pomagać innym. Są wytrwali, sumienni i dokładni. W swoją prace wkładają wiele sił i pasji. Są empatyczni i pomocni, a przede wszystkim potrafią zrozumieć.

Seniorzy są potrzebni. Powoli ta prawda dociera do Polski. I trzeba o tym mówić. Aktywizacja osób w wieku 55+ to jedno z najważniejszych wyzwań, przed jakimi stają kraje takie jak Polska. Już teraz działa wiele organizacji i stowarzyszeń, które aktywnie to robią.

Nie brakuje także ciekawych inicjatyw. Jedną z nich jest ogólnopolski konkurs grantowy w ramach programu „Seniorzy w akcji”. W programie można się ubiegać o dotacje w wysokości od 5 do 12 tysięcy złotych. Program przeznaczony jest dla osób, które ukończyły 55 rok życia i pragną przeprowadzić projekt na rzecz społeczności lokalnej, sprzyjający rozwojowi wolontariatu osób starszych bądź budujący więź międzypokoleniową. Pomysły mogą być oczywiście różnorodne, ważne, aby umożliwiały podzielenie się własnym doświadczeniem z innymi i aktywizowały najbliższe otoczenie.