Jak uniknąć kłótni przy świątecznym stole? Te pięć wskazówek może bardzo pomóc

Skąd biorą się kłótnie przy rodzinnym stole? Jak ich uniknąć? Jak podejść do swoich bliskich, którzy mają różne oczekiwania, różne nastroje, różne charaktery? O czym pamiętać, by zminimalizować ryzyko kłótni w Święta? Dla wielu osób wizja rodzinnej kłótni to bardzo zniechęcająca perspektywa. Oto pięć podpowiedzi, jak się nie pokłócić przy świątecznym stole. 

Skąd się biorą kłótnie przy świątecznym stole?

To pierwsza rzecz, którą dobrze sobie uświadomić: jest wiele czynników, które wpływa na jakość świątecznego spotkania. Jest tu zmęczenie i związane z nim rozdrażnienie: święta to nie tylko czas miłego odpoczynku, ale także dodatkowej pracy, wydatków, zmęczenia, stresu. Gdy wyjeżdżamy, są inne warunki, często dla rodzinnego spotkania trzeba zrezygnować ze swoich potrzeb (odczuwają to mocno introwertycy na dużych świątecznych spotkaniach w małej przestrzeni). Jest też snująca się nad Bożym Narodzeniem idealistyczna wizja świąt; choć znamy realia, jednak łudzimy się, że będzie jak w słodkim świątecznym filmie: wszyscy będą dla siebie uroczy i wzorowo zapanują nad swoim charakterem. Zapominamy często, że przy stole spotkają się różne pokolenia, z różnym podejściem do życia, własnym bagażem życiowych rozgoryczeń, innym wychowaniem i własną opinią na każdy temat. Gdy spotykamy się z rodziną, którą widzimy rzadko, dopada nas stres, który nie pomaga w dobrym przeżywaniu świąt, a przekonanie, że uda nam się opanować własne emocje i wystąpić w najlepszej wersji nas samych często jest zbyt wysoko postawioną poprzeczką. 

Jak sobie radzić, żeby się nie pokłócić

1. Zakładać dobrą intencję – jak enigmatycznie mówi święty Ignacy, „ocalać zdanie bliźniego”. Często się zdarza, że ktoś wcale nie chce zrobić nam przykrości, ale nie umie dobrze ubrać myśli w słowa albo posługuje się jakimś stereotypem w intencji rozluźnienia atmosfery, nie widząc, że ten stereotyp może być dla kogoś innego przykry. Dobrze jest zakładać, że ktoś, kto mówi coś dla nas trudnego, wcale nie chce nas zranić czy zrobić nam złośliwie przykrości; to nie jest łatwe podejście, ale bardzo uspokaja atmosferę, gdy próbujemy zauważyć dobro, zamiast skupiać się na wyszukiwaniu domniemanych ataków na siebie i złośliwości. 

2. Nie bać się stawiania granic w sposób zdecydowany. Spokojne i uprzejme powiedzenie, że jakiegoś tematu nie chcemy poruszać albo się w nim zagłębiać, jest w porządku i nie jest niczym złym, że w gronie rodziny nie chcemy odpowiadać na wszystkie tematy. „Nie jestem gotowa, żeby o tym mówić”, „ten temat jest dla mnie zbyt dużym ciężarem, żeby swobodnie o nim opowiadać przy wszystkich”, „nie chcę o tym mówić, bo trudno mi będzie spokojnie wyjaśnić, co mam na myśli, a nie chcę się z nikim pokłócić”.

3. Nie skupiać się na starych konfliktach. Choć wybaczenie jest piękną i uwalniającą ścieżką, nie zawsze przychodzi łatwo, a czas świąt, w którym spodziewamy się dobra, bywa też czasem rozgoryczenia zranieniami, które w przeszłości spowodowali nasi bliscy. Nawet jeśli dawne sprawy nie są wyleczone i zagojone, warto patrzeć na bliskich z życzliwością i starać się być bardziej tu i teraz niż w bolesnej przeszłości – na ile jest to możliwe.

4. Odpuścić sobie myślenie, że kogoś przekonamy do swojej racji. Nawet najbliżsi sobie ludzie mają prawo mieć inne zdanie na jeden temat, a kilka godzin spotkania przy stole to nie jest dobry czas, by przekonywać kogoś do zmiany zdania na tematy, w których zdecydowanie się różnimy. Nie dla wszystkich jest to łatwe, zwłaszcza jeśli jakiś temat jest dla nas tak ważny, że wszystkich inaczej myślących z marszu oceniamy jako niedoinformowanych idiotów. Szanowanie czyjegoś zdania, nawet jeśli jest skrajnie różne od naszego, jest wymagające; trochę ułatwia zadanie próba postawienia się w miejscu tej drugiej osoby, która się z nami w jakiejś kwestii bardzo nie zgadza, i wyobrażenie sobie, jak my chcielibyśmy być przyjęci z tym, za czym tak gorąco się opowiadamy. A stąd już tylko krok do powiedzenia: nie zgadzam się, ale szanuję ciebie i to, że to dla ciebie ważne.  

5. Schować w kieszeń dobre rady i po prostu przyjmować cudze historie. Atmosfera przy stole często się niemiło zagęszcza, gdy ktoś zaczyna dzielić się swoim kłopotem, a po tej historii następują fajerwerki dobrych pomysłów, co teraz koniecznie trzeba zrobić. To naturalne, że w obliczu kłopotów chcemy zadbać o bliską osobę, jednak nieproszone dobre rady są świetnym sposobem,  żeby zepsuć relację. Jeśli ktoś wprost nie prosi o radę czy wskazówki, ugryź się w język i ich nie dawaj. Jak to rozróżnić? Jeśli babcia mówi: nie mogę sobie poradzić z tą głupią aplikacją ze sklepu, weźcie mi to zróbcie, zanim oszaleję – to raczej jasny sygnał, że babcia życzy sobie pomocy, rad i wskazówek. Ale jeśli babcia mówi: tak mi ciężko z tą Danką, tyle lat się znamy i tak się zmieniła, nie wiem już, jak z nią rozmawiać – nie zaczynaj jej udzielać psychologicznych rad, bo z bardzo dużym prawdopodobieństwem babci potrzeba po prostu podzielenia się swoim smutkiem, a nie randomowych rozwiązań, które wydają ci się trafne w tej sytuacji.     

6. I bonusowa szósta wskazówka z gwiazdką: jeśli jesteś osobą wierzącą, módl się do Ducha Świętego o mądrość, łagodność, dar słuchania. Proś też o pomoc swojego Anioła Stróża - on dobrze cię zna i wie, kiedy coś cię rani albo jesteś o krok od wybuchu, wypowiedzenia niemiłych słów albo zamknięcia się w sobie ze złości. To realne wsparcie, na jakie mogą liczyć ludzie wierzący i żyjący z relacji z Bogiem i dobrze o tym pamiętać w trudnych świątecznych sytuacjach. 

DEON / mł