Benedykt XVI zachęca Polaków do świętości

Do postrzegania swego życia jako drogi ku spotkaniu z Bogiem, otwierania się na jego łaskę i dążenia do świętości zachęcił papież Polaków uczestniczących w dzisiejszej audiencji ogólnej.

Swoją katechezę Benedykt XVI poświęcił jednemu z najwybitniejszych mistyków w dziejach Kościoła, św. Janowi od Krzyża,(1542-1591), karmelicie, doktorowi Kościoła. W auli Pawła VI zgromadziło się około 6 tys. wiernych.

Benedykt XVI pozdrowił pielgrzymów w kilku językach. Zwracając się do Polaków powiedział: „Z serdecznym pozdrowieniem zwracam się do Polaków. Św. Jan od Krzyża uczy, że nasze życie jest drogą ku spotkaniu z Chrystusem. Wszystkie nasze radości i troski, całe nasze istnienie powinniśmy widzieć w Jego świetle, otwierając serce na działanie Jego łaski, abyśmy byli coraz bardziej z Nim zjednoczeni. Świętość nie jest przywilejem nielicznych, ale powołaniem każdego chrześcijanina. Na tej drodze niech Bóg wam błogosławi”.

Podczas dzisiejszej audiencji byli obecni między innymi: Księża Marianie zgromadzeni na swej kapitule generalnej, parafia św. Józefa Oblubieńca z Konstancina a także parafii św. Józefa Robotnika z Surgutu na Syberii a także chór chłopięcy archidiecezji wrocławskiej Pueri Cantores Wratislavenses.

Wcześniej streszczenie katechezy po polsku odczytał ks. prałat Paweł Ptasznik z sekcji polskiej watykańskiego Sekretariatu Stanu:

„Św. Jan od Krzyża, o którym była mowa w dzisiejszej katechezie, urodził się w 1542 roku w niewielkim miasteczku Fontiveros, niedaleko Avila, w Hiszpanii. Choć pochodził z ubogiej rodziny, dzięki niezwykłym zdolnościom zdobył solidne wykształcenie. Kończąc studia, odkrył powołanie zakonne i wstąpił do karmelitów. Kontynuował studia na Uniwersytecie w Salamance. W 1567 roku został wyświęcony na kapłana. Powrócił do Medina di Campo i tu spotkał Teresę od Jezusa, która przedstawiła mu swój plan reformy Karmelu i zaprosiła go do współpracy. Wraz z trzema współbraćmi założył pierwszą wspólnotę karmelitów bosych, odwołującą się do pierwotnej Reguły.

W 1577 roku został uprowadzony i uwięziony w konwencie karmelitów w Toledo. W ciągu miesięcy odosobnienia napisał sławną Pieśń duchową. Po ucieczce z Toledo przebywał w różnych klasztorach. W swoim zakonie otrzymywał co raz to nowe zadania. W końcu został wikariuszem prowincjalnym. W tym okresie dokończył spisywanie swoich traktatów duchowych. Uwolniony od wszelkich oskarżeń, został posłany do nowej prowincji w Meksyku. Nie dotarł tam jednak, gdyż podczas przygotowania ciężko zachorował i zmarł w nocy z 13 na 14 grudnia 1591 roku. Został beatyfikowany w 1675 roku przez Klemensa X a Benedykt XIII kanonizował go w roku 1726.

Pozostawił wiele pism, z których cztery są najbardziej znane: Pieśń duchowa, Droga na górę Karmel, Noc ciemna i Żywy płomień miłości. Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II od młodzieńczych lat kształtował swoją duchowość w oparciu o tę spuściznę św. Jana od Krzyża. Swoją rozprawę doktorską poświęcił studium jego nauki o wierze”.