Bp Jan Szlaga nie żyje - żałoba w Pelplinie

Bp Jan Szlaga nie żyje - żałoba w Pelplinie
„Obecność Księdza Biskupa Jana Bernarda Szlagi była bardzo ważna dla lokalnej społeczności. Jego ogromne zaangażowanie w budowanie lepszej rzeczywistości na ziemi pelplińskiej było wyraźnie dostrzegalne w każdym z jego działań.” (fot. www.episkopat.pl)
KAI / im

Dziś rano w wieku 72 lat zmarł biskup pelpliński Jan Bernard Szlaga. Burmistrz Pelplina Andrzej Stanuch zarządził żałobę na terenie miasta i gminy. Bp Szlaga był Honorowym Obywatelem Gminy Pelplin, został także w 2001 roku odznaczony medalem "Zasłużony dla Miasta i Gminy Pelplin".

Bp Szlaga był pierwszym ordynariuszem diecezji pelplińskiej, która powstała mocą bulli Jana Pawła II "Totus Tuus Poloniae Populus" (Cały Twój lud w Polsce) w 1992 roku.

Biskup pomocniczy diecezji pelplińskiej Wiesław Śmigiel zarządził, aby dzisiaj we wszystkich kościołach diecezji o godz. 10.00 uruchomiono dzwony. "Za Jego wierne i przykładne pasterzowanie niech Dobry Bóg da Mu życie wieczne" - zachęcał diecezjan do żarliwej modlitwy za śp. bp Szlagę.

DEON.PL POLECA

Jan Bernard Szlaga urodził się 24 maja 1940 roku w Gdyni. Był najmłodszym z sześciorga rodzeństwa. Jego ojciec był aktywny w życiu parafialnym, pełnił m.in. funkcję radnego parafialnego. Matka aktywnie uczestniczyła w kole Żywego Różańca.

Od roku 1955/56 był uczniem Collegium Marianum w Pelplinie. W 1957 Jan Szlaga zdał w Pelplinie pierwszą maturę. W czasie studiów w Wyższym Seminarium Duchownym, w roku 1959, po ukończeniu klasy XI w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku ("Topolówka"), zdał maturę państwową.

26 listopada 1959 roku przyjął pierwszą tonsurę z rąk bpa Kazimierza Józefa Kowalskiego. On też, ordynariusz diecezji, udzielił Janowi Szladze wszystkich święceń, niższych i wyższych - w tym 9 marca 1963 roku diakonatu. 2 czerwca 1963 roku, uzyskawszy dyspensę od wieku, przyjął święcenia kapłańskie, odprawił Mszę św. prymicyjną w Gdyni - Małym Kacku, po czym pracował jako wikariusz w Łęgu (1963) i Jabłonowie Pomorskim (1963-65).

W 1965 r. zaczął studia specjalistyczne z zakresu biblistyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1968 r. uzyskał tytuł magistra teologii oraz stopień licencjata teologii w zakresie nauk biblijnych. W 1970 r. uzyskał stopień doktora teologii w zakresie nauk biblijnych.

Rok wcześniej rozpoczął asystenckie studia przygotowawcze i został zaangażowany na stanowisku redaktora merytoryczno-leksykograficznego w redakcji "Encyklopedii Katolickiej", wydawanej przez KUL, a 1 października 1970, pozostając w redakcji "EK", rozpoczął zajęcia dydaktyczne jako asystent na Wydziale Teologicznym KUL. W roku akademickim 1972/73 odbył studia specjalistyczne na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, na podstawie których uzyskał stopień licencjata nauk biblijnych.

W 1976 r. habilitował się na Wydziale Teologicznym KUL na podstawie rozprawy "Nowość przymierza Chrystusowego według Listu do Hebrajczyków", po czym w 1979 r. został docentem i kierownikiem Katedry Egzegezy Ksiąg Narracyjnych Nowego Testamentu. W 1983 został powołany na stanowisko profesora w tejże Katedrze i uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Wcześniej, w roku 1977, został mianowany profesorem egzegezy NT w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. W 1987 r. był stypendystą Katolickiego Uniwersytetu w Leuven. Od roku 1971 należał do Towarzystwa Naukowego KUL.

Na KUL-u pełnił różne funkcje administracyjne. Był wicedyrektorem Konwiktu Księży Studentów KUL (1975-83), następnie od 1983 dyrektorem tegoż Konwiktu. W latach 1979-81 był prodziekanem Wydziału Teologicznego, a w 1981-84 dziekanem, po czym w 1984 r. został wybrany na prorektora KUL (ponownie w 1986). Również w 1984 r. został mianowany kapelanem honorowym Jego Świątobliwości.

W latach 1969-88 pracował w zespole redakcyjnym "Encyklopedii Katolickiej", a w latach 1981-88 był członkiem jej redakcji naczelnej. Przez wiele lat był sekretarzem generalnym Towarzystwa Przyjaciół KUL.

Jako wikariusz generalny w diecezji chełmińskiej miał pod nadzorem sprawy nauki katolickiej, katechizacji; przewodniczył radzie programowej Wydawnictwa Diecezjalnego i wielu komisjom diecezjalnym; kierował diecezjalnymi zespołami II Polskiego Synodu Plenarnego.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski był członkiem Komisji Duszpasterstwa Rodzin, Komisji Duszpasterstwa Akademickiego, Komisji do Spraw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Komisji do Spraw Ekumenizmu. W roku 1995 został członkiem Komisji do Spraw Liturgii i przewodniczącym sekcji służby liturgicznej.

Po reorganizacji struktur Konferencji Episkopatu Polski został 2 maja 1996 wybrany na przewodniczącego Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski. Był także członkiem Rady do Spraw Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski, a nadto (od 1997) uczestniczył w pracach Komisji do Spraw Dialogu pomiędzy Konferencją Episkopatu Polski a Polską Radą Ekumeniczną.

Dnia 19 marca 1992 roku Jan Bernard Szlaga został prekonizowany na pierwszego biskupa diecezjalnego pelplińskiego; nominacja ta została ogłoszona 25 marca 1992 roku. Rządy w nowo powstałej diecezji pelplińskiej objął 29 marca 1992 roku. Uroczysty ingres do Bazyliki katedralnej w Pelplinie odbył 24 maja 1992 roku.

Jako biskup diecezjalny przeprowadził reformę administracji diecezji w ramach dekanatów, ustanowił nowe parafie, błogosławił i poświęcał nowe kościoły, utworzył Kapitułę Kartuską i Koronowską. Zwołał I Synod Diecezji Pelplińskiej. Zwołał i przeprowadził diecezjalny Kongres Eucharystyczny (1993), diecezjalny Kongres Trzeźwości (1994) i diecezjalny Kongres Różańcowy (1998). Wysłał większą liczbę księży na studia w kraju i za granicą, aby przygotować obsadę urzędów diecezjalnych i stanowisk profesorskich w Seminarium. W 1994 r. powołał do istnienia Katolicką Rozgłośnię Diecezji Pelplińskiej Radio "Głos".

Pod patronatem Biskupa przeprowadzono renowację wnętrza Bazyliki i krużganków, całkowicie odnowiono strefę ołtarzową.

Wszystkie te działania wysoko oceniła Kapituła Konserwatorów Wojewódzkich, którzy w roku 2004 jednomyślnie przyznali ks. biskupowi Szladze tytuł Conservator Ecclesiae.

Instytut Duszpasterstwa Sakramentalnego przekształcił w Instytut Formacji Kapłańskiej, który patronuje wszystkim pokoleniom księży.

W Pelplinie wznowił tradycję dni skupienia kapłanów pelplińskich. Biorąc pod uwagę realną sytuację i wszystkie możliwe okoliczności, po przedstawieniu sprawy Ojcu Świętemu, odstąpił od afiliacji Wyższego Seminarium Duchownego do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Laterańskiego, poszerzając współpracę z Wydziałem Teologii KUL, a następnie z Wydziałem Teologicznym UMK. Nadto powołał kolegia teologiczne do kształcenia katechetów.

Erygował dom dla księży emerytów im. Biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego w Pelplinie (1996). W 1998 roku połączył Wydawnictwo Diecezjalne i Wydawnictwo Wyższego Seminarium Duchownego "Bernardinum", w wyniku czego powstała nowa oficyna - Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej "Bernardinum". Powołał do istnienia uniwersytety ludowe w Chojnicach, Starogardzie, Karolewie. Utworzył w diecezji licea katolickie w Tczewie, Lęborku, Chojnicach, Kartuzach i Świeciu. W Pelplinie z wielkim rozmachem rozpoczął odbudowę Collegium Marianum, od 2000 roku czynnego jako liceum męskie z internatem.

Ustanowił Medal za Zasługi dla Diecezji Pelplińskiej, przyznawany osobom świeckim za wkład w duszpasterstwo, kulturę i naukę diecezji pelplińskiej.

Z Gdyni do Tczewa przeniósł tamtejsze studium teologiczne i ustanowił je Instytutem Teologicznym Diecezji Pelplińskiej, podtrzymując umowę dydaktyczno-administracyjną z ATK (następnie UKSW) w Warszawie.

W październiku 1994 brał udział w zwyczajnej sesji Synodu Biskupów w Rzymie, poświęconej życiu konsekrowanemu.

Oprócz rozprawy habilitacyjnej opublikował wiele artykułów, rozpraw, przyczynków i haseł encyklopedycznych. Był redaktorem wielu prac zbiorowych, w tym zwłaszcza "Wstępu ogólnego do Pisma Świętego" (Poznań 1986), w którym zawarł m.in. własne opracowanie hermeneutyki biblijnej.

Był recenzentem blisko 300 prac magisterskich, w tym 150 napisanych pod jego przewodnictwem, promował czterech własnych doktorów, a piętnastu innym napisał recenzje doktorskie; siedem razy jako recenzent uczestniczył w przewodach habilitacyjnych, m.in. w przewodzie ks. dr. Michała Czajkowskiego (1987) i ks. dr. Waldemara Chrostowskiego na ATK (1996), a nadto w opiniowaniu wniosków o awansach profesorskich.

9 lutego 1996 roku otrzymał nagrodę "Media książce", przyznaną za zbiór wywiadów na tematy religijne, głównie biblijne, jakie przeprowadziła red. Marzena Burczycka-Woźniak i zawarła w zbiorze "Reportażu stamtąd nie będzie" (Poznań 1995). Nagrodę przyznały trzy redakcje: Radio Plus, "Dziennik Bałtycki" i Telewizja Gdańsk. W 2005 roku ukazał się kolejny zbiór rozmów zatytułowany "Na początku była miłość", tej samej autorki.

Opublikował wiele listów pasterskich. Obok nadal publikowanych artykułów naukowych, rozwinął działalność pisarską w ramach małych form publicystycznych - artykułów i felietonów, zamieszczanych głównie w "Pielgrzymie", "Inspiracjach" oraz "Mszy świętej".

Bp Szlaga został honorowym obywatelem Chojnic, Tucholi, Zblewa, Tczewa, Kościerzyny, Pelplina, Starogardu, Łeby, Gdyni.

24 marca br. odbyły się w Pelplinie uroczyste obchody 20-lecia powstania diecezji pelplińskiej. Tego dnia Stolica Apostolska ogłosiła decyzję o mianowaniu kapłana diecezji pelplińskiej, ks. prał. dr. hab. Wiesława Śmigla biskupem pomocniczym diecezji pelplińskiej. Konsekracja odbyła się 21 kwietnia w bazylice katedralnej w Pelplinie.

Pogorszenie stanu zdrowia biskupa Jana Bernarda Szlagi nie pozwoliło mu konsekrować swojego biskupa pomocniczego, uroczystości przewodniczył abp Sławoj Leszek Głódź, metropolita gdański.

Tworzymy DEON.pl dla Ciebie
Tu możesz nas wesprzeć.

Skomentuj artykuł

Bp Jan Szlaga nie żyje - żałoba w Pelplinie
Wystąpił problem podczas pobierania komentarzy.
Nikt jeszcze nie skomentował tego wpisu.