Bp Pindel w Kalwarii Zebrzydowskiej: jak Jezus być na co dzień w sprawach Ojca

„Kto wierzy w Jezusa i chce Go naśladować, powinien przyjąć zasadę, jaką wypowiedział w świątyni dwunastoletni Jezus: przede wszystkim być w sprawach Ojca w niebie i wypełniać Jego wolę” – powiedział bp Roman Pindel do osób, uczestniczących 18 września w XIII Pielgrzymce Rodzin Diecezji Bielsko-Żywieckiej do Kalwarii Zebrzydowskiej.

Pątnicy z Podbeskidzia przeszli kalwaryjskimi Dróżkami oraz modlili się wraz z biskupem i kapłanami podczas Eucharystii przy ołtarzu polowym. Małżonkowie odnowili swoje przyrzeczenia sakramentalne.

Rodziny pielgrzymowały do kalwaryjskiego sanktuarium po raz pierwszy po rocznej przerwie spowodowanej pandemią. Wizytę rozpoczęła Droga Krzyżowa od stacji „u Piłata” na szczyt Golgoty.

Bp Pindel podczas homilii przywołał ewangeliczną scenę odnalezienia Jezusa w świątyni. Zwrócił uwagę, że to pierwsza zapisana przez Łukasza wypowiedź Jezusa – wyrażająca zarazem program życia Syna Bożego. Wcześniej jednak, jak zauważył, ewangelista przytacza pytanie pełnej troski Maryi skierowane do Syna.

„Maryja pyta, wyrażając niepokój, jaki przeżywają rodzice zagubionego dziecka. Jednak Jej pytanie daje okazję, by Jezusa mógł odpowiedzieć na pytanie «Dlaczego?». Ona, gdy usłyszy odpowiedź Syna, będzie ją rozważać w sercu. Tym bardziej, że są to pierwsze słowa Jezusa zapisane w Ewangeliach. To pytanie Maryi pozwala Jezusowi wypowiedzieć cząstkę tajemnicy o Sobie, o tym Kim On jest. Ujawnia, że oni nie rozumieją Jego postępowania, On zaś ma głęboką relację z Bogiem, którego nazywa Swoim Ojcem” – wytłumaczył kaznodzieja i podkreślił, że odpowiedź Jezusa ma ogromną wartość. „Przed chwilą wobec ówczesnych uczonych w Piśmie wykazał się niezwykłą mądrością, która wzbudziła u nich niezwykły podziw. Co więc odpowie teraz na natarczywe pytanie Maryi? Na pytanie Maryi, bo nie na oskarżenie. Ona przecież pyta o to, dlaczego tak postąpił i jakie to ma znaczenie?” – kontynuował.

Przytaczając odpowiedź 12-letniego Jezusa – „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2, 49) – biskup zaakcentował, że pozostanie Jezusa w świątyni ma być znakiem, że na pierwszym miejscu w swoim życiu Jezus stawia Jego Ojca i Jego wolę. „Jest zdecydowany tak postępować, nawet gdyby miał być niezrozumiany czy nawet gdyby miał spowodować cierpieniem bliskich” – dodał.

„Kto wierzy w Jezusa i chce Go naśladować, winien przyjąć taką zasadę, którą wypowiedział w świątyni dwunastoletni Jezus: przede wszystkim trzeba być w sprawach Ojca w niebie i wypełniać Jego wolę” – wskazał. „Być w sprawach Ojca z moim życiem, z moimi dylematami i wyborami. A gdy ktoś odstaje w rodzinie i podejmuje zupełnie inną decyzję, to warto postawić sobie pytanie, czy ja jestem w sprawach Ojca czy raczej ta osoba, z którą się nie zgadzam, jest może bliżej spraw i zamiarów Ojca niebieskiego?” – podkreślił, zwracając uwagę, że w scenie z Ewangelii to Maryja pierwsza podejmuje zasadę przejętą od Jezusa – zapamiętuje, rozważa, przekazuje Kościołowi. Biskup zaznaczył, że Maryja ufała, iż słowa Jezusa zawierają prawdę, którą będzie mogła kiedyś zrozumieć lepiej niż teraz.

„W ten sposób Maryja staje się dla nas pierwszą i wzorową Uczennicą Jezusa, Syna Bożego, która uważnie słucha słowa i zachowuje je pilnie, choć nie wszystko w pełni rozumie. Daje ona przykład trudu wiary, w której nie wszystko jest jasne, łatwe i zrozumiałe. Staje Ona na czele tych wszystkich, którzy ufają, że Bóg objawia tajemnice wtedy, kiedy chce. Człowiekowi pozostaje czekać i dbać o to, by w sercu przechowywać wszystkie słowa od Boga” – stwierdził biskup i przypomniał, że św. Stanisław Kostka, którego liturgiczne wspomnienie obchodzi dziś Kościół, odkąd poznał Boże zamiary wobec siebie, chciał być chciał je realizować, nawet wbrew rodzinie i niezrozumieniu przez innych.

Szczególnie wzruszającym momentem pielgrzymki było odnowienie przyrzeczeń małżeńskich. Obecne pary małżeńskie wypowiedziały słowa przysięgi w obecności biskupa, zapraszając jeszcze raz Boga do swego życia. W wielu przypadkach przysłuchiwały się temu dzieci, wnuki, najbliżsi.