Był wyznawcą judaizmu. Po tym, jak objawiła mu się Maryja, założył to zgromadzenie sióstr

O historii sióstr ze zgromadzenia Matki Bożej z Syjonu, które zmieniły Kościół i jego podejście do żydów i muzułmanów mówiła s. Anna Bodzińska. Jej przemówienie miało miejsce podczas sympozjum Czterech Konferencji Życia Konsekrowanego, które odbywało się w dniach 9-10 października w Centrum Jana Pawła II w Krakowie.

Jej przemówienie nosiło tytuł "Odnawianie charyzmatu. Lęki przełożonych przed nowością".

"Dobrze jest też posłuchać tej strony żeńskiej, patrząc na proporcje [płci] w Kościele" - przyznała na początku s. Anna Bodzińska ze zgromadzenia Matki Bożej z Syjonu.

"Lęk jest zawsze złym doradcą" - podkreśliła siostra Anna odwołując się do tytułu swojego wystąpienia i wskazując, że chce opowiedzieć o "niedopuszczalnej niezmienności", o której mówił wcześniej bp Dajczak.

Brat Alphonse i objawienie Maryi

Pierwszą część przemówienia siostra Bodzińska poświęciła historii zgromadzenia, której obecnym charyzmatem jest dialog międzyreligijny, choć nie zawsze tak było.

W okresie, gdy zgromadzenie powstało, bardzo często dochodziło do aktów prozelityzmu, również wśród dzieci. W XIX w. rozumiano, iż wypełnienie obietnic biblijnych związanych ze zjednoczeniem wszystkich ludów w oddawaniu czci Bogu oraz pełnią zbawienia dla dzieci Izraela może dokonać się jedynie poprzez stopniowy wzrost liczby indywidualnych nawróceń na chrześcijaństwo.

Wspólnota powstała w Paryżu w 1843. Jej założyciel - Théodore Ratisbonne - był księdzem katolickim pochodzenia żydowskiego, który w dorosłym życiu przyjął chrzest w Kościele katolickim. Przekonany, iż miłość Boga do Narodu wybranego nie wygasła, postanowił zaangażować się w pracę misyjną wśród wyznawców judaizmu, szczególnie w środowiskach kulturowo i religijnie zróżnicowanych.

Ostatecznym impulsem do założenia zgromadzenia było objawienie maryjne, jakie otrzymał rodzony brat Theodora: Alphonse Marie, które miało miejsce 20 stycznia 1842 w Rzymie. Za patronkę nowej rodziny zakonnej wybrano Matkę Bożą Syjonu, jako tę która w pełni uobecnia wiarę i nadzieję Narodu wybranego.

Rewolucyjna zmiana paradygmatu, która wpłynęła na Sobór Watykański II

- Wielkim szokiem dla sióstr była zagłada, Shoah - przyznała siostra. To właśnie po drugiej wojnie światowej nastąpiła odnowa zgromadzenia i całkowicie wygasł prozelityzm. "Przyłożono większą wagę do wolności sumienia, szacunku dla wiary niekatolików, którzy uczyli się w szkołach sióstr" - powiedziała s. Bodzińska.

Hasłem, które zmieniło rzeczywistość zgromadzenia, były słowa s. Marii Felix, która stwierdziła: "Nie znamy Żydów". Szereg sióstr podjęło studia z zakresu judaizmu, liturgii żydowskiej oraz historii antyjudaizmu. Pierwszą zakonnicą zapisaną na Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie była siostra Georgina NDS w 1959 r.

To właśnie wtedy siostry rozpoczęły również badań islam i możliwości dialogu z muzułmanami. W 1955 zakon ustala nowe priorytety w swojej strukturze i organizacji, co poprzedza niejako postulaty Soboru Watykańskiego II, który fundamentalnie zmienił relacje katolicko-żydowskie.

- W wielu momentach Soboru siostry odegrały znaczącą rolę w redakcji deklaracji "Nostra Aetate" [dotyczącej relacji Kościoła z innymi religiami] - przyznała s. Bodzińska.

Co siostry robią dzisiaj?

Po Soborze Kościół zlecił siostrom prowadzenie centrum dialogu z judaizmem nazwane SIDIC. To właśnie wtedy zgromadzenie rezygnuje też z wielu modlitw "przesiąkniętych antyjudaizmem i prozelityzmem" oraz przechodzi proces demokratyzacji (następuje np. likwidacja dwóch chórów, które odpowiadały podziałom społecznym między siostrami). S. Bodzińska wskazała, że dziś te zmiany w zgromadzeniu i w Kościele określa się jako "zwrot apostolski".

s. Anna Bodzińska (fot. K. Wilczyński)

Przywołała również modlitwę, którą Jan Paweł II — zwyczajem żydowskim — wsunął w szczelinę Ściany Płaczu.

Boże naszych ojców, Ty wybrałeś Abrahama i jego potomstwo, aby objawić swe Imię narodom.

Jesteśmy głęboko zasmuceni postępowaniem tych, którzy w ciągu historii spowodowali cierpienia Twoich dzieci.

Prosząc Cię o przebaczenie, chcemy zobowiązać się do prawdziwego braterstwa z narodem Przymierza.

Modlitwa jest do dziś przechowywana w Instytucie Yad Vashem w Jerozolimie.

Obecnie siostry prowadzą wiele dzieł na rzecz dialogu międzyreligijnego i ubogich.Najsłynniejszą przedstawicielką zgromadzenia była siostra Emmanuelle, która w wieku 60 lat wyjechała do Egiptu, by służyć ubogim. Siostra Emmanuelle dożyła niemal stu lat.

Siostry działają również na rzecz dialogu chrześcijańsko-żydowskiego w Polsce i - jak stwierdziła s. Anna - stara się odczytywać znaki czasu.

Karol Wilczyński - dziennikarz DEON.pl. Interesuje się dialogiem międzyreligijnym oraz działaniami na rzecz wykluczonych. Współtworzy największego bloga nt. islamu - islamistablog.pl