Dodał, że jedność z papieżem "zapewnia otwartość na Kościół powszechny, a także wymiar katolickości, chroniąc przed niebezpieczeństwem zamknięcia się w sobie lub wykorzystywaniem z jakiejś strony, czy to politycznej lub nacjonalistycznej, czy też jakiegokolwiek innego rodzaju".
Zdaniem hierarchy watykańskiego "świadectwo komunii kościelnej, która nie zna granic i wyraża się" też przez zwyczaj zapraszania delegatów innych konferencji episkopatów Europy na wiosenne sesje zgromadzenia plenarnego.
"Dlatego z przyjemnością pragnę wyrazić serdeczne pozdrowienie tym, którzy są tutaj obecni, reprezentując inne konferencje episkopatów. Bardzo się cieszę, że mogę brać udział w tym wydarzeniu spotkania i braterskiego dzielenia się. Przekazuję wam braterskie pozdrowienia i błogosławieństwo papieża Franciszka, któremu szczególnie bliski jest wasz naród i wasza konferencja biskupia, ze względu na szczodre świadectwo wiary i mocne więzi ze Stolicą Apostolską, a także za cenny dar świętego Jana Pawła II ofiarowany Stolicy Piotrowej. Dzisiaj, w dniu szóstej rocznicy pontyfikatu papieża Franciszka, jesteśmy zaproszeni do szczególnej modlitwy za jego osobę i w jego intencjach" - mówił do biskupów kard. Parolin.
DEON.PL POLECA.png)
Powiedział, że jest wdzięczny za możliwość wspólnego świętowania dwóch znaczących obchodów stulecia: ustanowienia Konferencji Episkopatu Polski i pierwszych zgromadzeń po odzyskaniu niepodległości ojczyzny oraz ponownego nawiązania stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Polską.
Kard. Parolin wiele uwagi poświęcił stuleciu pierwszych zebrań plenarnych Konferencji Episkopatu Polski w wolnej ojczyźnie. Przypomniał, że pierwsze oficjalne Zgromadzenie Plenarne Episkopatu w wolnej ojczyźnie zwołał metropolita warszawski abp Aleksander Kakowski w dniach 10-12 grudnia 1918 r., zaledwie miesiąc po odzyskaniu przez Polskę niepodległości po 123 latach obcej okupacji. Zgromadzeniu przewodniczył przedstawiciel papieski ks. prał. Achille Ratti, który 28 października 1919 r. w katedrze warszawskiej został konsekrowany na biskupa przez arcybiskupa Kakowskiego.
Dodał, że kolejne zgromadzenie plenarne, które odbyło się dokładnie 100 lat temu w Warszawie, od 12 do 14 marca 1919 r., zostało zwołane także przez arcybiskupa stolicy, a przewodniczył mu przyszły papież Pius XI. Uczestniczył w nim również prymas Polski abp Edmund Dalbor, metropolita gnieźnieńsko-poznański, który zwołał biskupów diecezjalnych w dniach 26 do 30 sierpnia 1919 r. do Gniezna, gdzie zatwierdzili regulamin Konferencji Episkopatu Polski.
Przy okazji tego posiedzenia plenarnego biskupi otrzymali telegram ze Stolicy Apostolskiej, w którym kardynał Pietro Gasparri, sekretarz stanu przekazał pozdrowienia papieża Benedykta XV "z okazji pierwszej konferencji czcigodnych biskupów polskich przy grobie świętego arcybiskupa i apostoła".
Drugie upamiętniane stulecie, to - jak podkreślił kard. Parolin - ponowne nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Stolicą Apostolską a Polską. Jest ono "ściśle związane z osobą pierwszego nuncjusza apostolskiego w II Rzeczypospolitej ks. prał. Achille Rattiego. Mianowany 25 kwietnia 1918 r. wizytatorem apostolskim dla Polski ks. prał. Ratti opuścił spokojne życie bibliotekarza w Watykanie, aby z bliska poznać dramatyczną sytuację Europy Wschodniej zniszczonej przez pierwszą wojnę światową".
Dodał, że prałat od początku z wielką sympatią towarzyszył Kościołowi polskiemu i pierwszym krokom odrodzonego państwa. Ks. Ratti odbywał długie podróże, odwiedzając wszystkie polskie diecezje. W licznych i szczegółowych sprawozdaniach opisywał gościnę, jaką Polacy okazywali przedstawicielowi papieża, witanemu wszędzie entuzjastycznie i niemal triumfalnie. Pod wielkim wrażeniem pobożności wiernych, zaświadczał o niej doprawdy bez pochlebstw oraz o przywiązaniu do Stolicy Apostolskiej, co papież Benedykt XV przywitał z wielkim zadowoleniem. 6 czerwca 1919 r. papież mianował go nuncjuszem apostolskim. Przedstawiciel papieski przekazał listy uwierzytelniające 19 lipca 1919 r. pierwszemu Naczelnikowi II Rzeczypospolitej, marszałkowi Józefowi Klemensowi Piłsudskiemu.
W ocenie watykańskiego hierarchy znamienna obecność wizytatora apostolskiego ks. prał. Rattiego na pierwszych zgromadzeniach biskupów polskich stwarza okazję do podkreślenia ważnego aspektu "komunii ze Stolicą Piotrową i wierności Biskupowi Rzymskiemu". "Przez całą historię Kościół w Polsce zawsze i trwale charakteryzowała rzeczywista i uczuciowa więź z papieżem. Jest to - jak wiemy - warunkiem jedności wspólnoty kościelnej, bo następca Piotra jest trwałą i widzialną zasadą i fundamentem jedności wiary i komunii" (Lumen gentium).
Kard. Parolin przypomniał też słowa papieża Franciszka, które wypowiedział w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła w 2013 r.: "W Kościele różnorodność, która jest wielkim bogactwem, tworzy zawsze jedność w harmonii, niczym wielka mozaika, w której wszystkie elementy razem tworzą jeden wielki zamysł Boży. Powinno to pobudzać do przezwyciężania zawsze wszelkiego konfliktu raniącego ciało Kościoła. Zjednoczeni w różnorodności: nie ma innej katolickiej drogi do jedności. Taki jest duch katolicki, duch chrześcijański: jednoczenie się w zróżnicowaniu. Taka jest droga Jezusa!".
Nawiązując do obecnej sytuacji w Europie, kard. Parolin podkreślił, że "grozi jej zapomnienie o swoich chrześcijańskich korzeniach", bo "doświadcza rosnącego wpływu myśli indywidualistycznej, nacjonalistycznej i separatystycznej, zagrażając w ten sposób zgodzie na naszym kontynencie, zyskanej wielkim kosztem po tragedii dwóch wojen światowych, przyszła mi na myśl bardziej niż kiedykolwiek aktualna wizja świętego Jana Pawła II, który w świetle Soboru Watykańskiego II przypisywał Kościołowi zadanie bycia narzędziem pojednania i jedności w społeczeństwie".
Dodał, że Polska ma tożsamość chrześcijańską o wielowiekowych korzeniach. "Chrześcijaństwo jest elementem strukturalnym społeczeństwa polskiego i jednoczy je nie tylko w wymiarze religijnym, ale także edukacyjnym i kulturowym. Niewątpliwie Polska pozostała semper fidelis (zawsze wierna - PAP) dzięki zakorzenionemu sensus fidei (zmysłowi wiary - PAP) narodu polskiego, o który troszczyli się i umacniali pasterze umiejący krzewić solidną duchowość ewangeliczną pod sercem Maryi, Królowej Polski. Europa potrzebuje świadectwa chrześcijańskiego, autentycznego przykładu żywej wiary, jednoczącej naród i czyniącej go gościnnym, otwartym i pełnym szacunku wobec drugiego człowieka" - podkreślił watykański hierarcha.
Kard. Parolin zaznaczył też, że dzięki niestrudzonej posłudze duszpasterskiej poprzedników i tysiącom oddanych i gorliwych kapłanów, świadectwu członków męskiego i żeńskiego życia konsekrowanego oraz codziennemu zaangażowaniu chrześcijańskiemu ludzi świeckich, wasz kraj zasłużył na tytuł Polonia semper fidelis, a zadaniem biskupów "jest podtrzymywanie tego dziedzictwa, ocalenie i umacnianie tej bogatej spuścizny". Dodał, że "zadanie to jest niezbędne, aby chrześcijańska tożsamość Polski miała nie tylko przeszłość i teraźniejszość, ale także przyszłość".
Kard. Parolin zachęcił też biskupów, aby nadal zajmowali się bolesnym zjawiskiem i olbrzymimi szkodami wyrządzonymi przez nadużycia władzy, sumienia i seksualne, popełniane przez osoby konsekrowane. Dodał, że papież w swoim przemówieniu do Kurii Rzymskiej 21 grudnia 2018 r. potępił je w sposób niebudzący wątpliwości: "Grzechy i przestępstwa osób konsekrowanych są zabarwione farbami jeszcze ciemniejszymi niż niewierność, hańba i deformują oblicze Kościoła, podkopując jego wiarygodność".
Na zakończenie przemówienia kard. Parolin zwrócił się z prośbą do biskupów, aby towarzyszyli papieżowi i jego współpracownikom z Kurii Rzymskiej, którzy odbywają rekolekcje w Ariccli, w pobliżu Rzymu.
Skomentuj artykuł