Po co Bogu sprawiedliwość?

Mnie ostatnio zatrzymała policja w ramach akcji "Trzeźwy poranek", musiałam dmuchać w specjalne urządzenie, potem pan policjant zauważył że przepaliła się jedna z przednich żarówek na co odpowiedziałam, że właśnie jadę do serwisu wymienić co zostało skwitowane usmiechem raczej powątpiewającym. Akurat teraz jedzie pani wymienić żarówkę, hmm...Na szczęście dostałam tylko pouczenie słowne , obyło się bez mandatu, a żarówke jeszcze tego samego dnai wymieniłam. Ale nie jest wykluczone, że tamtego poranka zatrzymano paru nietrzeźwych kierowców i wlepiono im mandaty i uważam , że bardzo słusznie.Wypadków drogowych jest całe mnóstwo, na przejściu dla pieszych potrącani są ludzie przez samochody jadące z ogromną prędkością. Uważasz, że ludzie bładzą karząc takich drogowych przestępców punktami karnymi, manadatami czy zabraniem prawa jazdy? Jak inaczej karać takch matołów, którzy pijani pozbawiają życia idących chodnikiem czy oznakowanym miejscem ludzi? Trudno ci to wszystko zrozumieć, naprawdę?

Czy ja dobrze zrozumiałem, że pani okłamała policjanta?

Amelio, podaj linka do tamtego artykułu.

Zabójca moze iść do wiezienia a z drugeij strony rodzina zamordowanej osoby może zabójcy wybaczyć.

Może? Znaczy tylko jak chce? Czy też zabójcy powinien iść do więzienia a rodzina zabójcy może zabójcy wybaczyć?

T7HRR jesteś idealnym materiałem na śledczego;) "Może" w sensie z jednej strony przestępstwo z drugiej wybaczenie, tu nie ma kalkulacji. Zabójca idzie do wiezięnia, być może w momencie ogłoszenia wyroku  jak to się mówi to czy zostanie mu wybaczone wisi mu i powiewa nieładnie mówiąc. Fakt wybaczenia nie ma dla niego znaczenia. Prawdziwe uzdrowienie dla niego porzychodzi kiedy zaczyna być to dla niego ważne aby mu wybaczono, i kiedy spotyka się z wybaczeniem pozbywa się ogromnego cięzaru. I teraz gdyby powiedziano mu, że jest wolny, darowuje mu się resztę kary, co z tym zrobi, to jest ciekawe pytanie.

To nie śledczy. To tylko taki sposób dyskutowania, w którym zanim odniesiesz się do tego co mówi ktoś inny starasz się zrozumieć co miał na myśli. Czyli z punktu widzenia zabójcy, histora wygląda tak: - skazanie - odbywanie kary - przemiana - przyjęcie przebaczenia - darownie kary - nowe życie?

Starasz się odnieść do tego co ktoś inny powiedział? A ja uważam, co wnoszę z wielu wymian zdań z tobą że w ogóle nie słuchasz rozmówcy, obym się jednak myliła. Wracając do tematu ile ludzi tyle różnych wersji zdarzeń, nie ma reguły. Rodzina może wręcz mieć ochotę samodzielnie dobrać się winowajcy do skóry, stłuc go na kwaśne jabłko delikatnie mówiąc zanim sąd wyda wyrok. Tymczasem winowajca doznaje czegoś w rodzaju olśnienia, uświadamia sobie co zrobił, błaga o wybaczenie., pojawia się u niego skrucha. Wyrok nawet jeszcze nie zapadł a on jak w przyśpeiszonym filmie widzi całe swoje życie, jakie było, że to czego teraz dokonał to konsekwencja wcześniejszych błędów, potknięć, gdyby tylko  mógł cofnąłby czas. Wreszcie którejś nocy samotnie spędzonej w celi sam nie bardzo wierząc w to co mówi woła: Boże wybacz mi!. I długo płacze, a łzy są jak orzeźwiający prysznic. W dniu ogłoszenia wyroku kiedy zostaje skazany na 25 lat pozbawienia wolności powieka mu nawet drgnie, dobrze wie że sądy są sprawiedliwe jednak dla niego ta cała historia to szansa na nowe życie jakiego wcześniej nie znał, szkoda że za taką cenę. W więzieniu angażuje się w więzienny wolontariat, to jedyne co w tej chwili może zrobić dla innych, wie że rodzina nadal mu nie wybaczyła, oni nie wiedzą że on bardzo żałuje tego co zrobił. I co ty na taką wersję wydarzeń? Może dopiszesz zakończenie?

Odnośnie tego co napisałam , czy dla osoby która dopuściła się złego czynu względem kogoś ma znaczenie aby ta osoba wybaczyła zły czyn swojemu winowajcy? Jeżeli człowiek ma świadomość że zrobił źle, jeżeli odczuwa skruchę, czyn którego się dopuścił jest początkiem jego uzdrowienia, żal ze wyrządziło się zło otwiera człowieka na coś nowego, to jest jak oczyszczenie. I dzieje się to bez względu na to, czy poszkodowany badź osoby mu bliskie wybaczyły winowajcy. Natomiast nie ma niczego dziwnego w tym, że może on pragnąć dobra dla tych , którzy wybaczyc nie potrafią, i jeśli to nastąpi, jeśli i oni wybaczą  będzie się zwyczajnie cieszył, bo on już wie ze to jest jak zrzucenie ciężaru. Przy okazji winowajca dochodzi do takiego moemntu w swoim życiu, gdzie odnajduje sytuacje kiedy został skrzywdzony też przez kogoś, sytuacja nigdy nie została wyjaśniona  ani uzdrowiona, jego dalsze czyny są w prostej linii wynikiem tych dawnych zdarzeń.

jednym z warunkow dobrej spowiedzi jest pogodzenie sie i poproszenie o wybaczenie wobec kogo sie zawinilo .... mnie jesli w ogole to co najwyzej bardzo rzadko do swoich pogladow przekonuja osoby ktore wypowiadajac sie nie uzywaja chocby jednego z tych trzech podstawowych slow - wytrychow : - dziekuje - przepraszam - prosze i to nie jest jak by sie moglo komus wydawac tylko zwykla kindersztuba bo to cos znacznie znacznie wiecej  :-)

Jednym slowem idziesz na łatwizę, skoro do swoich poglądów przekonują cie tylko ci, co mówią  dziękuję, przepraszam, proszę. Lubisz tych co ciebie lubią, są dla ciebie dobrzy, uprzejm, wdzieczni za wszystko? A u Boga też tak jest? Czy Bóg lubi tylko tych co mówią dziękuję, przepraszam, proszę?

chyba zle mnie zrozumialas Amelio mysle ze zbyt pochopnie wnioskujesz z tego co dotad pisalem czy ja mowilem gdziekolwiek o tym kogo lubie i z jakiego powodu czy raczej o tym ze dla mnie poglady osob nieuzywajacych powyzszych slow sa malo wiarygodne ????? jedno z drugim ma raczej niewiele wspolnego ja jestem tylko czlowiekiem a nie Bogiem i oczywiscie jak kazdy czlowiek do jednych czuje wieksza do innych mniejsza sympatie ale na pewno te podzialy nie opieraja sie o to co sama sugerujesz mi w tej rozmowie napisze moze inaczej wg mnie czlowiek poslugujacy sie takimi zwrotami jak powyzsze ma zwyczajnie dystans i to przede wszystkim dystans do siebie samego wie ze nie pozjadal wszystkich rozumow i nie musi wszystkich po kolei po/do/na/uczac      ;-)

Powiedziałeś, że ciebie: "rzadko do swoich poglądów przekonują osoby, które wypowiadając się nie używają choćby jednego z tych trzech podstawowych słów-wytrychów: dziękuję, przepraszam, proszę". Dalej piszesz: " człowiek posługujący się takimi zwrotami jak powyższe ma zwyczajnie dystans i to przede wszystkim dystans do siebie samego". Jednym słowem nie przekonują cię do swoich poglądów osoby bez dystansu do siebie samego, nie wiem jak jedno z drugiego wypływa tz. co ma wspólnego uzywanie tych słów z dystansem do siebie samego. A czy sam posiadasz dystans do siebie samego, skoro masz uprzedzenia do osób bez dystansu?

wydaje mi sie iz swoja wypowiedzia probujesz wymieszac tu rozne pojecia a te nasza rozmowe (a dokladniej moje poglady) naznaczac czyms na ksztalt sofizmatu pisalem przeciez tu o swoim - subiektywnym odczuciu (ja w dalszym ciagu nie uchylam sie od niego bo tam nie ma bledu logicznego) jesli sie z tymi pogladami nie zgadzasz to prosze napisz dlaczego myslisz inaczej czy np. dla ciebie jest waznym uzywac takiej skladni, czy to zupelnie bez znaczenia ????? rozmawiajac ze soba jednoczesnie poznajemy sie wzajemnie w tym takze swoje sciezki i meandry myslenia   ;-)

Dla mnie osobiście ten tekst nie jest naparzanką jest komentarzem do tego, co czytam u Papieża. Rozmawianie o tym - według mnie - jest ciągle potrzebne. Widzę to bardzo po kierownictwie duchowym i spowiedziach. Ludzie ciągle boją się Boga, a ten strach ma swoje źródło nie tylko w tym, co podpowiadam nam zły, ale także w nauczaniu. 

Nie twierdzę, że tekst ojca jest naparzanką, ale to zjawisko tutaj występuje jak się zaczyna poruszać temat "miłosierdzie" i "sprawiedliwość". Mam wrażenie, że te teksty ojca są skierowane przeciwko tym, którzy uznają tylko Bożą sprawidliwość (nie twierdzę wcale, że mają racje), a nie jako wsparcie dla tych, którzy się Boga boją.  Być może się mylę, ale taki mam ich odbiór. Ps. Motyw z Królem Lwem był dla mnie jak powiew świerzego, oświecającego wiatru. Tutaj trochę trąci już dla mnie starymi skarpetami. Mimo wszystko pozdrawiam serdecznie!

...gdyby się Boga nie bali (nawet w złym tego słowa rozumieniu) to by Cię ojczulku w konfesjonale nie odwiedzili. P.S. Coś ojcu ciąży w nauczaniu katolickim o sprawiedliwości i miłosierdziu?

No ale chyba się zgodzimy, że jak jedynym powodem chodzenia przez ileś tam lat do spowiedzi jest tylko strach, to trochę mało? Operowanie wyłącznie strachem jako motywacją do działania, to stara śpiewka złego, a nie Boga. Ps. Tekst o. Grzegorza to jedno, ale wasze chamkowate docinki na każdym kroku zamiast rzetelnej rozmowy, to już odzielna kwestia.

Choćby to było i kilkadziesiąt lat fałszywej bojaźni, jeśli prowadzi do źródeł Bożego miłosierdzia jest to właściwa droga.W końcu Bóg skruszy opór ludzkiej duszy.Nie Twoją rzeczą jest oceniać czyjeś motywacje. P.S. Chamstwo?Nie, trudno znaleźć odpowiednio ciężki kaliber by podsumować wypowiedź kapłana katolickiego z której jednoznacznie wynika ,iż uważa się za uprawnionego do kwestionowania nauczania katoliciego 

Fałszywa bojaźń jest ok, bo i tak Bóg „skruszy opór”, ale już fałszywe miłosierdzie nie jest takie ok? Nie pojmuję tego rodzaju rozumowania. Fałsz jest zawsze fałszem, bez względu na to czego dotyczy. Czyje motywacje konkretnie oceniłem? Przeczytaj proszę 2 razy co napisałem wyżej o motywacji i strachu, bo chyba się nie rozumiemy. Uznaję, że po „P.S” jest jakiś rodzaj dziwnego usprawiedliwienia, ale o analizę się nie pokuszę, bo nie wiem kompletnie co autor miał na myśli.

Jakże źle się dzieje, gdy ludzie przestają się kompletnie lękać Boga. A raczej zaczynają go ignorować. A do tego niestety prowadzi ostatnia retoryka ojca. Niestety.

To prawo Boże to prawo miłości, a Łaska Boża jest dla wszystkich nawet niesprawiedliwych, bo nie przez zasługi nam dana a z miłości. "A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych" Mt 5, 44-45

Miłość ma sens sama w sobie. Bóg jest Miłością i Miłosierdziem, nie potrzeba zła by Bóg był dobry. 

Przecież miłość to również powstrzymywanie zła, nieprawdaż? Co w takim wypadku wypacza większość powyższego tekstu.

Po co właściwie Bóg chce wybaczyć ludziom ich grzechy, zastosować do nich miłosierdzie? Czy nie chodzi o to, że gdyby nie miłosierdzie, to poszliby do piekła? A więc piekło istnieje i jest realne. Gdyby piekła nie było, nie byłoby też miłosierdzia. A czymże jest piekło, jesli nie wiecznym potępieniem, karą?

1. Czy kara to zło? 2. Co oznacza termin miłosierdzie jeśli nie odnosi się do kary?