Odznaczenie państwowe dla Findeisena i Oszajcy

Prof. Władysław Findeisen, b. przewodniczący Prymasowskiej Rady Społecznej oraz jezuita o. Wacław Oszajca znaleźli się wśród odznaczonych dziś przez prezydenta Bronisława Komorowskiego wybitnych przedstawicieli kultury, nauki, polityki i gospodarki. Odznaczenia zostały wręczone podczas uroczystości na Zamku Królewskim z okazji Święta Narodowego 3 Maja.

Władysław Findeisen został uhonorowany Orderem Orła Białego - najwyższym polskim odznaczeniem - "w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych i wolnej Polski".

Prof. Findeisen jest byłym rektorem Politechniki Warszawskiej, automatykiem, współtwórcą teorii systemów w ramach szeroko pojętej nauki o sterowaniu. Był senatorem I i II kadencji. W szeregach Armii Krajowej brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po upadku powstania przebywał w obozie jenieckim w Niemczech, skąd powrócił w grudniu 1945. W tym samym miesiącu rozpoczął studia wyższe na Wydziale Elektrycznym Politechnice Warszawskiej, które ukończył w 1949.

Podjął pracę na tej uczelni, jako asystent w Katedrze Miernictwa Elektrycznego, pod kierownictwem prof. Kazimierza Drewnowskiego. W 1954 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później został kierownikiem nowej Katedry Automatyki i Telemechaniki. W 1957 został docentem, w 1962 profesorem nadzwyczajnym i w 1971 profesorem zwyczajnym. W tym roku został też członkiem korespondentem PAN, a w 1986 członkiem rzeczywistym PAN.

11 kwietnia 1981 został wybrany na rektora Politechniki Warszawskiej, w pierwszych, po wieloletniej przerwie, wolnych wyborach władz uczelni. W 1984, mimo oporu uczelnianych i pozauczelnianych organów PZPR, wybrano go na następną kadencję rektorską, ale w listopadzie 1985 decyzją ówczesnych władz PRL został odwołany ze stanowiska.

W latach 1986-1990 przewodniczył Prymasowskiej Radzie Społecznej, należał też do Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym "Solidarności" Lechu Wałęsie (1988-1990). W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, był współprzewodniczącym (z Aleksandrem Gieysztorem) obrad plenarnych. W pierwszych po wojnie wolnych wyborach do Senatu z 4 czerwca 1989 zdobył mandat senatora z ramienia KO w województwie warszawskim. W 1991 po raz drugi został senatorem z ramienia Unii Demokratycznej, w 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. W Senacie był m.in. przewodniczącym senackiej Komisji Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej.

Doktor honoris causa City University w Londynie (1984), Politechniki Warszawskiej (1996), Politechniki Gdańskiej (1997) i Technische Universität Ilmenau (1997). Opublikował ponad 120 pozycji naukowych, w tym około 80 artykułów naukowych oraz 6 książek.

Za "wybitne zasługi w działalności na rzecz niezależnego dziennikarstwa i przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy społecznej" Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski odznaczony został jezuita o. Wacław Oszajca - teolog, publicysta i poeta. W okresie PRL współtworzył duszpasterstwo podejmujące wiele działań upamiętniających, niepodległościowych i opozycyjnych. Był inwigilowany przez SB. W 1974 debiutował jako poeta w miesięczniku "Msza Święta". Jest autorem wielu książek i publikacji, wierszy oraz tłumaczeń. Laureat nagród dziennikarskich i literackich. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a także Rady Programowej Wschodniej Fundacji Kultury "Akcent". Wykłada w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz prowadzi zajęcia z homiletyki w Collegium Bobolanum.