Piotr Żyłka: Chrystus nie zabija, ale nieodpowiedzialność może

Od początku epidemii co jakiś czas czytam i słyszę argumenty bagatelizujące sprawę. Że epidemii w ogóle nie ma. Że bez przesady. I te najbardziej gorszące - że człowiek wierzący nie powinien się bać, że jeśli naprawdę wierzymy, to nie stanie nam się krzywda, a już na pewno nie w kościele, nie w czasie mszy, nie w trakcie przyjmowania komunii. Bo przecież "Chrystus nie może być nosicielem wirusa".

Najbardziej boli i gorszy, kiedy takie teorie i w ogóle lekceważący ton pojawiają się w ustach duchownych, od których - ze względu na zadanie służenia słowem - powinniśmy najbardziej wymagać odpowiedzialnego zachowania i zachęcania wiernych do miłości we współodpowiedzialności.

Ale to nie jest wpis o tym, że jest tylko źle. Da się inaczej.

Ostatni tydzień spędziłem w Taizé. Wspólnota była jedną z pierwszych na świecie, które zdecydowały się na całkowite zamknięcie kościoła i wszelkich innych publicznych działań na początku epidemii. Nie zostawili jednak w tym czasie ludzi bez wsparcia duchowego. Codziennie wieczorem prowadzone były transmisje online z wieczornych modlitw. Również sami bracia ze wspólnoty, których na wzgórzu żyje około setki, na kilka miesięcy podzielili się na małe grupy i zamieszkali osobno, żeby dbać wzajemnie o własne bezpieczeństwo.

Po jakimś czasie, kiedy władze na to pozwoliły, wzgórze zostało otwarte. Wspólnota wprowadziła jednak restrykcyjne zasady bezpieczeństwa, które są skrupulatnie przestrzegane.

Kiedy w zeszłą niedzielę przyjechałem do Taizé, już na samym początku, przy przyjęciu, usłyszałem, jak ważne jest zachowywanie wszelkich środków bezpieczeństwa. Informacje o tym, jak bardzo jest to ważne, były powtarzane każdego dnia na wprowadzeniach biblijnych.

Jeśli chodzi o samo funkcjonowanie kościoła, w którym odbywają się trzy modlitwy w ciągu dnia, wygląda to następująco:

- do kościoła można wchodzić tylko przez wyznaczone wejścia; w ten sposób unika się rotacji wejście-wyjście, w trakcie których mogłoby dochodzić do zbyt bliskich kontaktów;

- przed wejściami są narysowane linie, w odstępach metrowych, wchodzący stoją w kolejce i zachowują odstępy;

- przy każdym z wejść stoją świeccy wolontariusze z płynami dezynfekcyjnymi; nie ma opcji, żeby ktokolwiek wszedł do środka bez wcześniejszego zdezynfekowania dłoni;

- w samym kościele miejsca do siedzenia są wyznaczone krzyżykami z taśm przyklejonymi na ziemi; nie ma opcji, żeby ktokolwiek usiadł w innym miejscu; również sami bracia mają wyznaczone miejsca, na czas pandemii zwiększono odległości między nimi;

- wszyscy (bracia i uczestnicy modlitw) cały czas noszą maseczki; nie ma tu żadnych wyjątków czy wystających spod maseczek nosów;

- komunia jest udzielana tylko i wyłącznie na dłoń; bracia udzielający komunii są w maseczkach; w kolejce do komunii również są zachowywane bezpieczne odległości;

- z kościoła wychodzi się innymi drzwiami niż wchodzi (tu chodzi o to, żeby mieć pewność, że nikt nie dotknie tego samego śpiewnika i kartek z czytaniami pobieranymi przy wejściu; śpiewniki i kartki są wymieniane tak, żeby po jednym użyciu nikt z nich nie korzystał przez najbliższe dni);

Efekt? Od zakończenia lockdownu do Taizé przyjeżdżają ludzie z całego świata. Każda z osób w ciągu tygodnia bierze udział w około 20 modlitwach, 20 kilku posiłkach, 6 wprowadzeniach biblijnych, 6 dzieleniach Słowem Bożym w małych grupkach i kilku warsztatach.

Dodatkowo warto pamiętać, że we Francji występuje ogromna dynamika zakażeń (obecnie średnio ponad 10 000 nowych przypadków w ciągu dnia). W samym Taizé nie doszło jednak do ŻADNEGO zakażenia od początku epidemii.

Tymczasem u nas w polskich kościołach, gdzie wielu katolików (w tym duchownych) bagatelizuje środki bezpieczeństwa, wygląda to jak wygląda.

Wiara jest podstawą życia chrześcijanina, ale nie wyklucza używania rozumu. Resztę wniosków pozostawiam czytelnikowi.