Ponowienie poświęcenia polskiego narodu NSPJ

Ponowienie aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu odbyło się 1 lipca w Krakowie, gdzie 90 lat temu konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa - centralny ośrodek kultu w Polsce.

W uroczystości uczestniczył kard. Stanisław Dziwisz, prymas senior kard. Józef Glemp, kard. Franciszek Macharski, biskupi archidiecezji krakowskiej, kapłani, siostry i bracia zakonni, oraz liczni wierni.

Podczas Mszy św. w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonano ponowienia Aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu. 90 lat temu konsekrowano tę bazylikę, która stała się centralnym ośrodkiem kultu w Polsce.

Prymas senior zwrócił uwagę, że w objęciu przez Polskę prezydencji w Unii Europejskiej ważny jest nie tylko wymiar ludzki, ale również potrzebny jest boski, duchowy, aby jednoczyć serca. - Jest to trudne zadanie, bo czasem postulat ten jest hamowany przez różne grupy, ale składanie hołdu Jezusowi nie ma jako pierwszego celu naprawiania wspólnot ziemskich, ale przebłaganie za obrazę i zniewagę Chrystusa - podkreślił kardynał.

Kard. Glemp przypomniał, że w tej krakowskiej bazylice 90 lat temu dokonano Aktu poświęcenia polskiego narodu Sercu Jezusowemu. - Kult Serca Jezusowego rozwinął się w naszym kraju jeszcze przed objawieniami św. Małgorzaty Marii Alacoque. 90 lat temu w Krakowie konsekrowano bazylikę Najświętszego Serca Pana Jezusa - centralny ośrodek kultu w Polsce - zaznaczył.

Hierarcha przypomniał słowa Jana Pawła II, w których papież podkreślił, że mamy w sobie ukształtować człowieka, który kocha prawo Boże i chce według niego żyć. - To dzisiaj nie jest proste, wypełniać prawo Boże to znaczy kochać życie, a często chcemy prawa do zabijania (...)- mówił kardynał. I dodał, że jeżeli wydaje się wyrok na nienarodzone dziecko, to spotka nas kara związana z prawem Bożym.

Posłuchał całej homilii kard. Józefa Glempa:

[-kard_glemp_-_serce_boze_2011_-_homilia.mp3-]

Liturgiczne święto Boskiego Serca Pana Jezusa, wraz ze Mszą św. i oficjum brewiarzowym, ustanowił w 1765 r. papież Klemens XIII. Był to przywilej tylko dla Polski, dla ówczesnego Królestwa Polskiego i jednej Konfraterni Najświętszego Serca w Rzymie. W ten sposób Stolica Apostolska odpowiedziała na memoriał biskupów polskich z 1764 r.

Tekst aktu poświęcenia narodu polskiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa

Kraków, 1 lipca 2011 r.

Nieśmiertelny Królu wieków, rzeczywisty i żywy, pod postacią chleba utajony, Panie nasz Jezu Chryste!

Tak jak przed dziewięćdziesięciu laty, jesteśmy przed Tobą w starej królów naszych stolicy, w bazylice ku czci Najświętszego Serca Twojego poświęconej i z ofiar całej Polski wzniesionej. Tak jak wtedy, w osobach swych najwyższych pasterzy oraz zgromadzonych wiernych staje dziś przed Tobą Panie naród polski, aby uroczyście ponowić akt oddania się Twojemu Najświętszemu Sercu.

Tak jak przed dziewięćdziesięciu laty przodkowie i poprzednicy nasi u progu niepodległości do Ciebie wołali, tak i my, klęcząc przed Tobą u progu wciąż nowych i trudnych wyzwań dla Kościoła i Ojczyzny naszej, wołamy ich słowa powtarzając a panowania nad nami Twego Najświętszego Serca przyzywając:

Panie Jezu Chryste, którego Serce dla nas zostało przebite i otwarte, wyznajemy przed niebem i ziemią, że Twego panowa­nia nam potrzeba: wyznajemy publicznie, że Ty jeden, Królu królów, masz do nas święte i nigdy niewygasłe prawa.

Panie nasz wszechmocny, racz nie patrzeć na niegodność naszą i nędzę, ale w imię dobroci Serca Twego zstąp do nas miłościwie, pełen łaski i prawdy, by zawładnąć tym ludem, co oddaje Ci się dziś i poświęca. Święć się wśród nas Imię Twoje! Przyjdź do nas słodkie i błogosławione królestwo Two­je! Życie nasze całe, i społeczne, i rodzinne, niech Twym du­chem się napoi i na zasadach Twoich się oprze! Daj nam łaskę szczerej miłości do Ciebie, do Kościoła, do Ojczyzny i do siebie nawzajem. Uczyń serca nasze na wzór Serca Twego, byśmy umieli tracić życie w służbie najbardziej potrzebującym i bezbronnym oraz kochać nawet tych, którzy nam źle czynią.

Usuń spomiędzy nas to wszystko, co prawdzie i łasce Twojej się sprzeciwia, otwórz oczy zaślepionym, ulecz chore serca, obmyj to, co oczyszczenia potrzebuje, weź nas w opiekę przed wrogiem po­stronnym i przed naszą własną słabością. Uwolnij nas od wzajemnej nienawiści i pogardy, od ducha niezgody i raniących podziałów. Podbij nas pod świętą władzę Twej miło­ści, bo Twoi jesteśmy i do Ciebie należeć chcemy.

Jak niegdyś Polska nasza, jedna z pierwszych, przed Sercem Twoim upadła w pokłonie, tak dziś oddajemy Ci cały nasz naród w zupełne i niepodzielne władanie. Oddajemy Ci i poświęcamy jego miasta i wioski, jego prawa i zwyczaje, jego prace i trudy, jego potrzeby i jego nadzieje. Ufamy Ci i w imię tej ufności podnosimy głos uwielbienia, który niech płynie przez wszystkie ziemie polskie i znajdzie oddźwięk we wszystkich polskich sercach:

Chwała niech Ci będzie, Królu wieków i najwyższy Panie naszej Ojczy­zny! Chwała niech będzie Najświętszemu Sercu Twojemu, przez które tak bardzo nas umiłowałeś i przez które stało się nam zbawienie. Tobie moc i panowanie, nam zaś w Twej służbie na doczesne nasze dzieje ratu­nek, a na wieczność dziedzictwo niebieskiej Twej ojczyzny. Amen.