Powołaniowa ikona krąży po Polsce

Swój pobyt w Poznaniu zakończyła nowa, powołaniowa ikona św. Dominika, założyciela Zakonu Braci Kaznodziejów. W klasztorze ojców dominikanów wszyscy chętni przez dwa tygodnie mogli się przed nią modlić o dobre rozeznanie powołania i odwagę w podejmowaniu decyzji.

Poznań był kolejnym miastem na trasie trwającej od marca tego roku pielgrzymki ikony św. Dominika. Napisała ją Hanna Dąbrowska-Certa, która prowadzi zajęcia z pisania ikon w Studium Chrześcijańskiego Wschodu przy klasztorze dominikanów na warszawskim Służewie.

Jak wyjaśniają Dominikanie, pomysł ikony powołaniowej pochodzi z Irlandii. Tam dominikański duszpasterz powołań, o. Gerard Dunne, od ponad roku zawozi ikonę napisaną przez irlandzkie dominikanki do różnych miejsc z prośbą o modlitwę.

Również w Polsce, w kolejnych dominikańskich kościołach oraz fraterniach, ojcowie dominikanie, bracia nowicjusze, siostry dominikanki i studenci, a szczególnie uczestnicy rekolekcji powołaniowych, modlą się przed ikoną św. Dominika napisaną przez Dąbrowską-Certa. Wcześniej ikona została poświęcona przez przełożonego Polskiej Prowincji Dominikanów o. Krzysztofa Popławskiego.

Po Poznaniu ikona św. Dominika odwiedzi jeszcze Katowice, gdzie będzie można się przed nią modlić w dniach 8-21 maja, oraz Rzeszów. W tym mieście przebywać będzie do 8 czerwca. Kolejne miejsca i terminy zostaną dopiero ustalone.

Św. Dominik urodził się między rokiem 1171 a 1173 na terenie dzisiejszej Hiszpanii. Studiował teologię w Palencji i tam okazywał szczególne miłosierdzie wobec ubogich. Jako kanonik w Osmie wsławił się kaznodziejstwem oraz mądrością w rządzeniu, a w okolicach Tuluzy stał się gorliwym kaznodzieją (1206 r.).

Za zgodą Innocentego III wprowadził nowy sposób głoszenia wiary, odznaczający się przykładem ewangelicznego ubóstwa oraz braterskim dialogiem o prawdach wiary. W pracy ewangelizacyjnej ważne miejsce wyznaczał kobietom, dla których założył klasztor w Prouille. Dla swoich towarzyszy ustanowił natomiast pierwszą wspólnotę konwentualną w Tuluzie (1215 r.), kładąc tym samym podwaliny nowego Zakonu.

Św. Dominik zmarł w 1221 r., jego grób znajduje się w Bolonii. W ikonografii przedstawia się go w habicie dominikańskim, z gwiazdą sześcioramienną, infułą i pastorałem.

Pierwszy dominikański klasztor w Polsce założył św. Jacek Odrowąż OP w 1223 r. w Krakowie. Niedługo potem powstały klasztory w Gdańsku, we Wrocławiu i w Sandomierzu, a następnie w Poznaniu i Lublinie. Obecnie zakon w prowincji polskiej posiada 20 domów oraz 3 klasztory kontemplacyjne mniszek dominikanek. Trzecią gałąź zakonu stanowią osoby świeckie - tercjarze.