Prof. Półtawska honorowym obywatelem Limanowej

Honorowe obywatelstwo przyznano Wandzie Półtawskiej w uznaniu jej osiągnięć i dziękując za pamięć o Limanowej.

Prof. Półtawska szczególnie związała się z ludźmi żyjącymi na Limanowszczyźnie. "Tu jest teren, gdzie dobro jest praktykowane. Tu są miejsca, gdzie ludzie są życzliwi. A ja zostałam tu przyjęta, gdy moje możliwości zaczęły się kończyć, w chorobie. Wtedy tu zdobyłam mnóstwo nowych przyjaciół" - mówiła Wanda Półtawska podczas uroczystości.

Burmistrz Limanowej podkreśla, że wyróżnienie Wandy Półtawskiej jest także sposobem na pokazanie wartości, jakimi się kieruje. "Chcielibyśmy, aby te idee, ten sposób na życie jaki dawał nam papież Jan Paweł II i jaki rozpowszechnia Wanda Półtawska, przyświecał nam w życiu codziennym" - przekonuje Władysław Bieda.

Wręczenie tytułu poprzedziła Msza św. w limanowskiej bazylice pod przewodnictwem biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża w intencji prof. Wandy Półtawskiej. Później uroczystości odbyły się w Limanowskim Domu Kultury. Zgromadzeni zobaczyli ponadto film dokumentalny Duśka", który opowiada o Wandzie Półtawskiej.

To opowieść o wyjątkowej kobiecie, znanej nie tylko z niezwykłej przyjaźni z Janem Pawłem II, ale również z wielkiej troski o świętość rodziny i życie dzieci nienarodzonych. Film otrzymał nagrodę "Real Rose Award" za najlepszy dokument na I Międzynarodowym Festiwalu Filmowym im. Jana Pawła II w Miami na Florydzie (USA) w 2009 r. oraz Nagrodę Specjalną NSZZ "Solidarność" Łódź na Festiwalu Filmów o Rodzinie w 2008 r.

Wanda Półtawska urodziła się w 1921 r. w Lublinie. Podczas wojny była łączniczką. W lutym 1941 r. została aresztowana przez gestapo i przewieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, a w marcu 1945 r. do Neustadt-Gleve, gdzie przebywała do końca wojny - 8 maja 1945. Po wojnie skończyła studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, w 1947 r. wyszła za mąż za Andrzeja Półtawskiego. Urodziła czworo dzieci. Pracowała w szpitalu psychiatrycznym, prowadziła badania tzw. dzieci oświęcimskich.

Od 1969 roku zajmowała się poradnictwem małżeńskim i rodzinnym. Przez 42 lata (1955-97) wykładała medycynę pastoralną na Wydziale Teologicznym, a potem w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 1981-1984 prowadziła te wykłady w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.

W 1967 r. zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy Wydziale Teologicznym i kierowała nim przez 33 lata, szkoląc młode małżeństwa i narzeczonych oraz księży. W 1994 r została członkiem Papieskiej Akademii Życia. Współpracuje z Papieską Radą dla Pracowników Służby Zdrowia. Po stworzeniu Papieskiej Rady Rodziny w 1983 r. została również razem z mężem jej członkiem.

W 1981 r. została odznaczona medalem "Pro Ecclesia et Pontifice", w 1999 m.in. Komandorią papieskiego Orderu św. Grzegorza. Otrzymała w 1987 r. honorowy doktorat Notre Dame Pontifical Catechetical Institute w Arlington, Virginia, a w 2008 doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Jest autorką książek "I boję się snów" (wspomnienia z obozu w Ravensbrück), "Stare rachunki", "Przygotowanie do małżeństwa", "Z prądem i pod prąd", "Przed nami miłość" "By rodzina była Bogiem silna" i bestselleru "Beskidzkie rekolekcje" oraz "Jeden pokój" - zapis rozmów na podstawie filmu Pawła Zastrzeżyńskiego.