"Religia daje motywację, by respektować wodę"

WODA Ciecz będąca niezbędnym składnikiem wszystkich żywych organizmów. Stwórcą wody jest Jehowa (Obj 14:7); bez niej nie byłoby możliwe życie ludzi, zwierząt i roślin na ziemi (Wj 17:2, 3; Hi 8:11; 14:7-9; Ps 105:29; Iz 1:30). Bóg ją udostępnia i ma nad nią całkowitą kontrolę (Wj 14:21-29; Hi 5:10; 26:8; 28:25; 37:10; Ps 107:35). Gdy zachodziła taka potrzeba, w cudowny sposób zaopatrywał w nią Izraelitów (Wj 17:1-7; Neh 9:15, 20; Ps 78:16, 20; Iz 35:6, 7; 43:20; 48:21). Dał im ziemię, w której było pod dostatkiem wody (Pwt 8:7), i obiecał, że dopóki będą Mu posłuszni, będzie im błogosławił jej zasoby (Wj 23:25). Na początku Jehowa zadbał o to, by powierzchnia gruntu była nawadniana oparem unoszącym się z ziemi, oraz ustanowił prawa rządzące parowaniem wody i jej opadaniem w postaci deszczu (Rdz 2:5, 6; Hi 36:27; Am 5:8; zob. CHMURA; DESZCZ; OPAR, MGŁA). W drugim dniu stwarzania Bóg ukształtował przestworze — część wód pozostawił na ziemi, a ogromną ich ilość umieścił wysoko nad jej powierzchnią; zapewne właśnie tych ‛wód ponad przestworzem’ użył później do zagłady niegodziwców w potopie za czasów Noego (Rdz 1:6-8; 7:11, 17-24; Iz 54:9). Prawo dane na górze Synaj zabraniało sporządzania wizerunków czegokolwiek, „co jest w wodach pod ziemią”; najwyraźniej dotyczyło to stworzeń żyjących w wodach poniżej poziomu gruntu — a więc w rzekach, jeziorach, morzach i wodach podziemnych (Wj 20:4; Pwt 4:15-18; 5:8).

Dlaczego morze jest słone? GDYBY całą sól zawartą w morzach równo rozłożyć na powierzchni lądów, utworzyłaby warstwę grubości około 150 metrów — mniej więcej 50 pięter! Skąd się jej tyle wzięło? Przecież do oceanów wpadają niezliczone ilości wód słodkich z rzek i strumieni. Naukowcy odkryli kilka źródeł pochodzenia tej soli. Jednym z nich jest gleba i skały. Przesączając się przez nie, woda deszczowa rozpuszcza niewielkie ilości substancji mineralnych, na przykład soli, a potem strumieniami i rzekami niesie je do morza (1). Proces ten nazywany jest wietrzeniem. Oczywiście woda słodka zawiera tak mało soli, że smakiem nie da się jej wyczuć. Kolejne źródło to substancje mineralne znajdujące się w skorupie ziemskiej poniżej dna morskiego. Woda przeciska się tam szczelinami, przegrzewa i wraca na powierzchnię wzbogacona o rozpuszczone substancje mineralne. Ta chemiczna „zupa” wypluwana jest do morza wylotami hydrotermalnymi, tworzącymi głębinowe gejzery (2). W procesie odwrotnym, choć dającym podobny rezultat, podmorskie wulkany wyrzucają do oceanów ogromne ilości gorących skał, z których uwalniają się związki chemiczne (3). Ponadto wiatr nawiewa do morza drobiny substancji mineralnych (4). Wszystkie te procesy powodują, że woda morska to roztwór zawierający niemal wszystkie znane pierwiastki. Ale najwięcej jest w niej chlorku sodu, czyli zwykłej soli kuchennej. Chlorek sodu stanowi jakieś 85 procent wszystkich soli rozpuszczonych w wodzie morskiej i to właśnie on nadaje jej słony smak.