Rozważania paschalne - Magazyn RV

Zmartwychwstał, jak powiedział (Mt 28,5)

1.W Wielką Sobotę wierni przy Grobie Pańskim rozważają Mękę i Śmierć Chrystusa. Trwa ufne oczekiwanie na Jego Zmartwychwstanie, celebrowane w czasie Wigilii Paschalnej, której nie wolno rozpocząć zanim nie zapadnie noc i którą należy zakończyć przed świtem niedzieli. Uroczysta jej celebracja obejmuje obrzęd światła, liturgię słowa, chrztu i Eucharystii.

[-20140419_m00424007.mp3-]

Poza kościołem, przy ognisku, święci się nowy ogień, a na paschale kapłan żłobi rylcem krzyż, greckie litery Alfa i Omega i wypowiada słowa o Chrystusie wczoraj i dziś, Początku i Końcu. Następnie zapala paschał od nowego ognia i wypowiada słowa: "Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i umysłów". Ileż głębi dostrzegamy w tej krótkiej modlitwie - życzeniu; z jednej strony światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego, z drugiej ciemności naszych serc i umysłów. Temat walki między światłem i ciemnością przewija się na wielu kartach Pisma Świętego, o czym przypominają słowa Orędzia Wielkanocnego, słynnego Exultetu, śpiewanego w kościele po uroczystym wejściu celebransa i wiernych: "Jest to zatem ta noc, która światłem ognistego słupa rozproszyła ciemności grzechu, a teraz ta sama noc uwalnia wszystkich wierzących w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia pogańskiego życia i od mroku grzechów".

2. Przebogata jest liturgia słowa w czasie Wigilii Paschalnej, która zwana jest matką wszystkich wigilii; lekcjonarz podaje siedem czytań ze Starego Testamentu i dwa z Nowego, ukazujących najważniejsze wydarzenia i poszczególne etapy z historii rodzaju ludzkiego, od opisu stworzenia aż do zmartwychwstania Chrystusa. Jest to przede wszystkim historia miłości Boga, który nas stwarza, powołuje do szczęścia i do niego konsekwentnie prowadzi mimo naszej niewierności. Ale są to też dzieje każdego z nas, biorącego udział w liturgii i rozważającego małą historię swojego życia na tle wielkiej historii całego rodzaju ludzkiego. Dostrzegamy w czytaniach naszą niewolę, nasze przejście przez Morze Czerwone, nasze spotkania z Bogiem działającym w nas przez przyjmowane sakramenty, naszą nadzieję na zmartwychstanie i wieczne szczęście. Osobista refleksja jest jeszcze bardziej pogłębiana dzięki modlitwom, jakie między poszczególnymi fragmentami biblijnymi odczytuje przewodniczący liturgii, z intencjami obejmującymi różne dziedziny życia Kościoła i wiernych. Po ostatnim czytaniu ze Starego Testamentu oraz psalmie responsoryjnym i modlitwie, kapłan intonuje hymn "Chwała na wysokości Bogu"; wierni włączają się do śpiewu, w czasie którego biją dzwony. Po kolekcie śpiewa się uroczyste Alleluja, po którym jest odczytywana Ewangelia, a po niej głoszona homilia.

Część trzecią Wigilii Paschalnej stanowi liturgia chrzcielna. Od starożytności Kościół sprawuje sakrament chrztu właśnie w noc paschalną. Nowo ochrzczeni ropoczynają nowe życie, a biorący udział w liturgii przez odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych wspominają swój chrzest, w czasie którego stali się dziećmi Bożymi. Wszyscy wyrzekają się grzechu i składają wyznanie wiary w Boga jedynego w Trzech Osobach. Kapłan kropi lud wodą święconą.

Liturgia Wigilii Paschalnej stanowi dla nas wszystkich dobrą okazję do podjęcia refleksji nad znaczeniem chrztu w naszym codziennym życiu. Chrzest oznacza dla nas wejście do wielkiej rodziny wierzących w Kościele, do uczestnictwa we Mszy świętej, do słuchania i życia wedle słowa Bożego, do życia w miłości z braćmi w wierze i z tymi, którzy wiary poszukują.

Nie lękajmy się też pomyśleć, zwłaszcza w tę szczególną noc, o tym, że jako ochrzczeni mamy być znakiem nadziei dla innych, zwłaszcza dla tych, z którymi spotykamy się często, a którzy napotykają na większe trudności niż te, które są naszym udziałem. Oni, jak też inni, których nie znamy, potrzebują wsparcia duchowego, dlatego ta noc zachęca nas do życia aktywnego w naszym środowisku, do konkretnej działalności, do podejmowania codziennych wyzwań z większym zapałem i entuzjazmem. To nasze świadectwo i ta nasza działalność mają być podejmowane bez agresywnego egoizmu, bez próbowania przyciągania innych do siebie, ale w celu wskazania im, na sposób wyraźny i dyskretny zarazem, drogi do Chrystusa zmartwychwstałego.

3. Czwartą częścią Wigilii Paschalnej jest liturgia eucharystyczna, taka sama jak sprawowana przy innych okazjach, ale też inna zarazem, bo odprawiana w tę noc szczególną Zmartwychwstania Pańskiego. Słowa z dzisiejszej Ewangelii przemawiają do nas mocniej niż zwykle i mamy wrażenie jakbyśmy byli razem z Marią Magdaleną i drugą Marią przy grobie Pańskim i słuchali zdumieni anioła: Wy się nie bójcie! Bo wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: "Powstał z martwych i udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie" (Mt 28,5-7).

Odnosimy wrażenie jakby anioł mówił do nas te słowa i w ich świetle nasza duchowa droga, niekiedy wyboista i kręta, staje się prostsza. Lęk, który w różnych formach towarzyszył nam w przeszłości i którego do dzisiaj nie jesteśmy w stanie pozbyć się do końca, nagle w znacznej mierze ustępuje i ukazuje swoje pozytywne aspekty: zachęca nas i mobilizuje do szukania ufności, pocieszenia, radości. Znajdujemy to wszystko w Zmartwychwstałym, symbolizowanym dzisiaj przez figurkę ze zwycięskim sztandarem, patrzącym na nas z miłością, jakiej nie możemy nawet sobie wyobrazić. Jakże inaczej patrzymy dzisiaj na nasze życie, na nasze upadki i powstania, na nasze bóle i cierpienia. Wszystko co stało się naszym udziałem, dzisiaj postrzegamy w innym świetle, a modlitwa staje się spontaniczna.

Zmartwychwstały Panie, do Twojego grobu Maria Magdalena i druga Maria szły z niepokojem, ale odchodziły od niego z radością, aby głosić wszystkim, że Ty pokonałeś śmierć. Dopomóż nam być autentycznymi świadkami Twojego Zmartwychwstania w naszym codziennym życiu i spraw abyśmy bardziej czynami niż słowami pokazywali światu, że wierzymy w Twoje i nasze zmartwychwstanie.