Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 13 lutego 2000

1. Żywe jest jeszcze wspomnienie niezwykłej uroczystości, jaka z okazji Jubileuszu Chorych odbyła się na placu św. Piotra w ubiegły piątek, w liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Choroba pomaga nam rozumieć tajemnicę człowieka. Podobnie jak trędowaty, o którym mówi Ewangelia dzisiejszej niedzieli, my także, kiedy jesteśmy chorzy, doświadczamy ludzkiej ułomności i bardzo pragniemy wyzdrowienia. W Jezusie, który lituje się nad nami, znajdujemy oparcie i zaspokojenie naszych najgłębszych oczekiwań. Jego Krzyż pozwala nadać sens każdemu cierpieniu: choroba nie przestaje być próbą, ale zostaje rozjaśniona nadzieją.

Tak, Bóg nie pragnie choroby; nie stworzył choroby i śmierci. Od kiedy jednak weszły one na świat na skutek grzechu, Jego miłość czyni wszystko, aby uzdrowić człowieka, uleczyć go z grzechu i wszelkiego zła, napełnić życiem, pokojem, radością. Takie jest orędzie pocieszenia, jakie głosi nam Jubileusz, a w szczególny sposób obecny Wielki Jubileusz, który jest świętowaniem 2000-lecia Wcielenia Chrystusa.

2. Idąc dalej szlakiem jubileuszowym, który niesie nam coraz więcej możliwości duchowego wzbogacenia, będziemy obchodzić w najbliższy piątek, 18 lutego, Jubileusz Artystów, w dniu liturgicznego wspomnienia ich patrona, bł. Fra Angelico. Z tej okazji dane mi będzie spotkać się z naszymi braćmi, którzy otrzymawszy od Boga szczególne zdolności poznawcze i twórcze, rozwijają je przez naukę i doświadczenie, dzięki czemu stają się uprzywilejowanymi wyrazicielami tajemnicy człowieka. Przybędą oni do Rzymu, aby wyznać swoją wiarę w Jezusa Chrystusa, Wcielone Słowo Boże — objawienie Boskiego piękna w ludzkiej postaci. Chrystus jest najwyższym źródłem natchnienia dla sztuki na całym świecie, zaś epoka współczesna, choć naznaczona znamieniem ateizmu, potwierdza to: najwybitniejsi artyści wszystkich kontynentów odczuwali potrzebę zmierzenia się z Jezusem i Jego niewyczerpaną tajemnicą. Dlatego Kościół przywiązuje tak szczególną wagę do dialogu ze światem sztuki.

3. Zawierzmy Maryi — «całej pięknej» — tę szczególną uroczystość jubileuszową. Promieniuje z Niej, nieskalanej zmazą grzechu pierworodnego, blask Chrystusa, Piękna, które odkupiło świat. Niech Maryja pomoże nam miłować to Piękno, aby ono jaśniało nieustannie w naszym życiu.