Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 30 grudnia 2000

1. Drodzy Bracia i Siostry niepełnosprawni, na zakończenie tej wzruszającej uroczystości pragnę spojrzeć na was z właściwszej perspektywy jako na «sprawnych inaczej».

W tym duchu chcę podziękować wam wszystkim, którzy zechcieliście być tu obecni, a także pozdrowić tych, którzy nie mogli fizycznie przyłączyć się do nas, ale przeżywają to wydarzenie w pełnej komunii z nami dzięki radiu i telewizji. Dzisiejsza liturgia jest z pewnością jedną z najdonioślejszych i mnie osobiście najbliższych uroczystości jubileuszowych. Z miłością myślę o waszych rodzinach, o wspólnotach kościelnych, do których należycie, oraz o różnych organizacjach wolontariaru, które wam towarzyszą w drodze.

Pragnę wyrazić szczególne uznanie licznym stowarzyszeniom, dzięki którym dojrzewa i rozpowszechnia się mentalność otwarta na integrację społeczną. Kształtuje ona styl współżycia, w którym ludzie spotykają się na płaszczyźnie równej godności, gdzie nie ma miejsca na litość ani na przerost opieki społecznej. Poczyniono już wiele kroków w tym kierunku. Dzień dzisiejszy ma potwierdzić raz jeszcze, że społeczeństwo solidarne może powstać, jeśli ludzie nauczą się uznawać i spotykać w drugim człowieku przede wszystkim osobę.

2. Witam was serdecznie, drodzy niepełnosprawni mówiący po francusku, oraz osoby wam towarzyszące. Niech ta pielgrzymka sprawi, że poczujecie się jeszcze silniej zjednoczeni z Kościołem, w którym macie swoje szczególne miejsce i misję! Wszystkim z całego serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa.

Gorąco pozdrawiam pielgrzymów mówiących po angielsku, którzy uczestniczą w radości dzisiejszego Jubileuszu Niepełnosprawnych. Przeszliście przez Drzwi Święte wraz z ukrzyżowanym Chrystusem, który — jak powiada św. Łukasz — jest «dobrą nowiną dla ubogich, wyzwoleniem dla więźniów, przejrzeniem dla ślepych» (por. 4, 18). Uczcie się czerpać z krzyża swojego cierpienia pogodę ducha, za którą tęskni dziś tak wielu ludzi. Niech Maryja, Matka Odkupiciela, otacza was zawsze swoją miłością.

Z wielką radością pozdrawiam także was, drodzy bracia i siostry z krajów języka niemieckiego. Niech wasze pielgrzymowanie do Rzymu w Roku Świętym umocni waszą wiarę, abyście umieli znosić z ufnością swoje cierpienia i dolegliwości. Dziękuję zwłaszcza waszym opiekunom i osobom towarzyszącym. Z serca udzielam wam wszystkim Apostolskiego Błogosławieństwa.

Witam serdecznie pielgrzymów mówiących po hiszpańsku, uczestniczących w Jubileuszu Niepełnosprawnych. Wzywając do usuwania społecznych barier izolacji i obojętności oraz do szerzenia sposobu myślenia otwartego na integrację i promocję niepełnosprawnych, zapewniam was, że Kościół was akceptuje, kocha was i potrzebuje. Trwając w nim, włączajcie się w głoszenie Bożej miłości.

Bardzo gorąco pozdrawiam wszystkie osoby niepełnosprawne z krajów języka portugalskiego: jesteście braćmi i siostrami Chrystusa cierpiącego, Jego żywym i wyrazistym wizerunkiem; z Nim też, jeśli chcecie, możecie zbawiać świat. Kościół jest przy was; każdego z was zapewniam o pamięci w modlitwie i wszystkim udzielam błogosławieństwa, którym ogarniam waszych najbliższych i opiekunów.

Pozdrawiam osoby niepełnosprawne z Polski, jak również ich bliskich, przyjaciół i opiekunów. Sercem obejmuję każdego i każdą z was. Niech to jubileuszowe spotkanie będzie dla was wszystkich czasem łaski i umocnienia w trudzie niesienia świadectwa o szczególnej godności człowieka, która swoje źródło ma nie w zewnętrznej kondycji ciała, ale w podobieństwie do Stwórcy. Niech wam Bóg błogosławi!

3. Serdecznie pozdrawiam osoby zgromadzone poza bazyliką i na placu św. Piotra, które uczestniczyły w naszej liturgii. Zwróćmy się teraz do Najświętszej Panny, Matki Nadziei, i prośmy Ją, aby pomagała wam coraz głębiej rozumieć tajemniczą wartość waszego życia oraz misję, jaką Bóg powierzył wam w Kościele.