Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 30 grudnia 2001

1. Z betlejemskiej groty, gdzie w Świętą Noc narodził się Zbawiciel, przenosimy się dzisiaj do skromnego domu w Nazarecie, aby kontemplować Świętą Rodzinę Jezusa, Maryi i Józefa, której uroczystość obchodzimy w świątecznej i rodzinnej atmosferze Bożego Narodzenia.

Zbawiciel świata zechciał wybrać rodzinę jako miejsce swoich narodzin i dorastania, uświęcając w ten sposób tę podstawową instytucję każdego społeczeństwa. Czas przeżyty w Nazarecie, najdłuższy okres Jego życia, otacza zasłona milczenia; niewiele też mówią o nim ewangeliści. Jeśli jednak chcemy głębiej zrozumieć życie i misję Jezusa, musimy poprzez kontemplację zbliżyć się do tajemnicy Świętej Rodziny z Nazaretu. Opatrznościową do tego okazją jest dla nas dzisiejsza liturgia.

2. Skromny dom w Nazarecie to dla każdego wierzącego, a szczególnie dla rodzin chrześcijańskich prawdziwa szkoła Ewangelii. Podziwiamy tu urzeczywistnienie się zamysłu Boga, by uczynić z rodziny zwartą wspólnotę życia i miłości; tutaj uczymy się, że każda chrześcijańska komórka rodzinna ma być małym «Kościołem domowym», w którym jaśnieją cnoty ewangeliczne. Skupienie i modlitwa, wzajemne zrozumienie i szacunek, osobista dyscyplina i wspólna asceza, duch ofiary, praca i solidarność — to typowe cechy Rodziny Nazaretańskiej, które czynią z niej wzór każdego naszego ogniska domowego.

Te właśnie wartości chciałem wyeksponować w adhortacji apostolskiej Familiaris consortio, której dwudziestolecie ogłoszenia przypada w obecnym roku. «Przyszłość ludzkości idzie poprzez rodzinę», którą w dzisiejszych czasach — bardziej niż jakąkolwiek inną instytucję — dotknęły głębokie i szybkie przemiany kulturowe i społeczne. Kościół zawsze pragnie «nieść swoją naukę i zaofiarować pomoc tym, którzy znając wartości małżeństwa i rodziny, starają się pozostać im wierni; tym, którzy w niepewności i niepokoju poszukują prawdy; i tym, którzy niesłusznie napotykają na przeszkody w realizowaniu własnej wizji rodziny» (Familiaris consortio, 1). Kościół zdaje sobie sprawę z tej odpowiedzialności i również dzisiaj nadal «pragnie służyć każdemu człowiekowi zatroskanemu o losy małżeństwa i rodziny» (tamże).

3. Kościół, wypełniając swoją nie cierpiącą zwłoki misję, liczy szczególnie na świadectwo i udział rodzin chrześcijańskich. Co więcej, w obliczu niebezpieczeństw i trudności, którym musi stawić czoło instytucja rodziny, zachęca do okazywania duchowej i apostolskiej odwagi, bowiem jest świadomy, że rodziny powołane są, «aby być 'znakiem jedności' dla świata» i dawać świadectwo «o Królestwie i pokoju Chrystusowym, do którego zdąża cały świat» (tamże, 48).

Niech Jezus, Maryja i Józef błogosławią i chronią wszystkie rodziny na świecie, aby panowały w nich spokój i radość, sprawiedliwość i pokój, które Chrystus przychodząc na świat przyniósł w darze ludzkości.