Watykan: jutro mianowanie nowych kardynałów

W środę 28 i w czwartek 29 czerwca - odbędą się w Watykanie dwa ważne wydarzenia pod przewodnictwem papieża: najpierw konsystorz, na którym wręczy on oznaki godności kardynalskiej pięciu hierarchom z całego świata, nazajutrz zaś pobłogosławi i przekaże paliusze nowym metropolitom.

Chodzi o arcybiskupów, którzy objęli swe urzędy w okresie od poprzedniego tego rodzaju obrzędu. W tym drugim gronie jest trzech arcybiskupów z Polski: Józef Górzyński z Olsztyna, Marek Jędraszewski z Krakowa i Tadeusz Wojda z Białegostoku.

Podczas pierwszej uroczystości - czwartego w obecnym pontyfikacie zwyczajnego konsystorza publicznego - który rozpocznie się o godz. 16, Franciszek nałoży czterem nowym kardynałom czerwone birety, wręczy im pierścienie oraz przydzieli każdemu z nich kościół lub diakonię rzymską. Jest to symbol jedności i łączności każdego kardynała z papieżem i Rzymem. W godz. 18-20 na dziedzińcu Auli Pawła VI nowi purpuraci będą przyjmować życzenia i pozdrowienia od krewnych, znajomych i przyjaciół. W czasie dotychczasowych 4 konsystorzy (łącznie z najbliższym) papież włączył w skład Kolegium Kardynalskiego 61 duchownych.

Oto lista przyszłych kardynałów, ogłoszonych przez papieża 21 maja:

1. Jean Zerbo, Malijczyk, ur. 27 XII 1943 r.

Jean Zerbo - arcybiskup Bamako, stolicy Mali - urodził się 27 grudnia 1943 w Ségou na południu kraju. Tam też 10 lipca 1971 przyjął święcenia kapłańskie. Po kilku latach pracy duszpasterskiej w swej diecezji od końca 1975 do końca 1981 uzupełniał studia wyższe w Lyonie i w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Po powrocie do kraju był m.in. proboszczem w mieście Markala a zarazem wykładowcą w wyższym seminarium duchownym w Bamako. 21 czerwca 1988 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym w stolicy - na biskupa wyświęcił go 20 listopada tegoż roku ówczesny prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów kard. Jozef Tomko. 19 grudnia 1994 papież przeniósł go na urząd biskupa diecezji Mopti, skąd 27 czerwca 1998 przyszły kardynał powrócił do stołecznej archidiecezji jako jej arcybiskup metropolita. Na tym stanowisku dał się poznać m.in. jako zręczny i odważny negocjator-mediator w procesie pokojowym w swoim kraju, gdy na początku 2012 na północy Mali wybuchła tam wojna domowa między tamtejszymi muzułmańskimi ugrupowaniami plemiennymi a rządem centralnym. Jego pojednawcze wypowiedzi i działania przyczyniły się do złagodzenia sytuacji w kraju. Arcybiskup jest bardzo zaangażowany w walkę z wykluczeniem społecznym oraz we wspierania pojednania narodowego.

2. Juan José Omella, Hiszpan, ur. 21 IV 1946 r.

Arcybiskup-metropolita stolicy Katalonii, Barcelony Juan José Ornella Ornella urodził się w Cretas, w archidiecezji Saragossy 21 kwietnia 1946 r. Po ukończeniu niższego seminarium duchownego w Saragossie kontynuował studia, najpierw w Kolegium Ojców Białych w Logrono, a następnie w Brukseli i Jerozolimie. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Katolickiego w Louvain. Święcenia kapłańskie przyjął 20 września 1970 roku w Saragossie i został inkardynowany do tej archidiecezji. Pełnił posługę duszpasterską na jej terenie i był także wikariuszem biskupim dla miasta Saragossa. Był również kapelanem cysterek z klasztoru "Saint Lucia" w Saragossie. 15 lipca 1996 roku św. Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym Saragossy, przedzielając jemu stolicę tytularną Sasabe. 29 października 1999 roku został biskupem Barbastro-Monzón, a 8 kwietnia 2004 roku został biskupem Calahorra i La Calzada- Logrono. W episkopacie hiszpańskim był przewodniczącym komisji ds. duszpasterstwa społecznego. Od listopada 2014 roku jest członkiem watykańskiej Kongregacji ds. Biskupów. W grudniu 2015 r. został metropolitą Barcelony.

3. Anders Arborelius OCD, Szwed, ur. 24 IX 1949 r.

Anders Arborelius urodził się 24 września 1949 w Sorengo (diecezja Lugano w Szwajcarii) w szwedzkiej rodzinie protestanckiej, która następnie wróciła do Szwecji i zamieszkała w Lundzie na południu kraju. Gdy miał 15 lat, zaczął się interesować sprawami wiary, co doprowadziło go do przejścia w 5 lat później na katolicyzm i do wstąpienia do Zakonu Karmelitów Bosych (OCD). Studiował w Brugii i w Rzymie i 8 września 1979 przyjął święcenia kapłańskie. 17 listopada 1998 św. Jan Paweł II mianował go biskupem Sztokholmu jako pierwszego Szweda i drugiego Skandynawa na tym urzędzie od czasów Reformacji. Sakry udzielił mu jego poprzednik na tym stanowisku Niemiec bp Hubert Brandenburg 29 grudnia tegoż roku. Od 2005 do 2015 był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Skandynawii. Od tego roku jest jej wiceprzewodniczącym. Ordynariusz diecezji stołecznej, obejmującej całą Szwecję, jest także cenionym pisarzem duchowym, ma na swoim koncie ok. 20 książek, głównie o tematyce karmelitańskiej, z których jedna - "Świętowanie chwały" ukazała się kilka lat temu po polsku.

4. Louis-Marie Ling Mangkhanekhom, Laotańczyk, ur. 8 IV 1944 r.

Louis-Marie Ling Mangkhanekhoun - wikariusz apostolski Paksé w Laosie - urodził się 8 kwietnia 1944 w miejscowości Bonha-Louang. Formację katolicką i akademicką uzyskał w swoim kraju i w Kanadzie. Święcenia kapłańskie przyjął 5 listopada 1972 i został inkardynowany do wikariatu apostolskiego Vientiane - stolicy kraju. Jako kapłan wyróżniał się wielką gorliwością duszpasterską, odwiedzał najbardziej nawet oddalone wspólnoty wiernych w górach i innych trudno dostępnych miejscach a w trosce o duchowy rozwój swej jednostki kościelnej założył w swym wikariacie "szkołę katechistów". 30 października 2000 Jan Paweł II mianował go wikariuszem apostolskim w Paksé, wynoszą go jednocześnie do godności biskupa tytularnego; sakry udzielił mu 22 kwietnia następnego roku w katedrze Najświętszego Serca w Paksé wikariusz apostolski stolicy bp Jean Khamsé Vithavong. 2 lutego br. Franciszek powierzył mu także obowiązki administratora apostolskiego "sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis" wikariatu Vientiane. Oprócz swego języka ojczystego khmu i laotańskiego zna także francuski i angielski.

5. Gregorio Rosa Chávez, Salwadorczyk, ur. 3 IX 1942 r.

Bp Gregorio Rosa Chávez urodził się 3 września 1942 r. w Sociedad. Jest biskupem pomocniczym archidiecezji San Salvador w Salwadorze, sekretarzem generalnym SEDAC (Sekretariatu Episkopatów Ameryki Środkowej) oraz przewodniczącym Cáritas El Salvador. W latach 1957-1961 kształcił się w niższym seminarium duchownym w San Salvador, następnie wstąpił do seminarium duchownego św. Józefa z Góry (San José de la Montaña) w San Salvador, gdzie studiował filozofię oraz teologię w latach 1962-1964 i 1966-1969 r. 24 stycznia 1970 r. przyjął święcenia kapłańskie w stołecznej katedrze św. Michała z rąk bpa José Eduarda Alvareza Ramíreza CM. W latach 1970-1973 pracował jako sekretarz biskupi w diecezji San Miguel, posługując jednocześnie jako proboszcz w tamtejszej parafii MB Różańcowej. W latach 1971-1973 kierował diecezjalnymi mediami: radiem Paz i tygodnikiem "Chaparrastique". Następnie odbył studia licencjackie z zakresu komunikacji społecznej na Uniwersytecie Katolickim w belgijskim Leuven (w latach 1973-1976). W latach 1977-1982 pełnił funkcję rektora Seminarium św. Józefa w San Salvador, był też członkiem zarządu Organizacji Seminariów Latynoamerykańskich. 3 lipca 1982 r. przyjął sakrę biskupią i został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji San Salvador. Jako młody kapłan bp Rosa Chávez był współpracownikiem i przyjacielem bł. Oscara Ornulfo Romero. Obecnie, pełniąc funkcję proboszcza parafii św. Franciszka w San Salvador szerzy kult błogosławionego, współprowadząc młodzieżową wspólnotę "Monseñor Romero" i chór o tej samej nazwie. Posługuje się pięcioma językami: hiszpańskim, francuskim, angielskim, portugalskim i włoskim.

W czwartek 29 bm. o godz. 9.30 rozpocznie się ceremonia poświęcenia przez Franciszka paliuszy, które następnie przekaże on nowym arcybiskupom-metropolitom; wśród nich są trzej Polacy, arcybiskupi: Józef Górzyński z Warmii (Olsztyna), Marek Jędraszewski z Krakowa i Tadeusz Wojda z Białegostoku. Potem wszyscy hierarchowie będą koncelebrować ma pl. św. Piotra Mszę św. pod przewodnictwem Ojca Świętego.

Paliusz jest symbolem jedności metropolitów, czyli zwierzchników metropolii - prowincji kościelnych - z papieżem. Jest liturgiczną oznaką honorową i władzy, noszoną w czasie uroczystych liturgii przez papieża wszędzie, gdziekolwiek ją sprawuje, i przez arcybiskupów-metropolitów na terenie ich metropolii. Paliusz arcybiskupi jest szeroką okrągłą wstęga nakładaną na ramiona, której dwa końce spływają na plecy i piersi. Ozdabia go sześć krzyżyków wykonanych z czarnej wełny.

Paliusze wykonywane są z wełny dwóch baranków, pobłogosławionych przez papieża w święto św. Agnieszki w rzymskiej bazylice ku jej czci (św. Agnieszki za Murami). Obecnie wykonuje je powstała przed kilkunastu laty manufaktura koło Maceraty, która przywraca tradycje dawnego tkactwa, budując m.in. maszyny na wzór starych. Siostry benedyktynki na Zatybrzu, które przez wieki tkały te oznaki godności arcybiskupiej, dziś już tylko je wykańczają, naszywając krzyżyki i dokonując innych uzupełnień.

Papieże błogosławili paliusze a następnie nakładali je poszczególnym metropolitom w czasie specjalnego obrzędu w Rzymie 29 czerwca - w uroczystość św. Piotra i Pawła; ale w 2015 Franciszek postanowił, że od tego roku w Watykanie odbywać się będzie jedynie poświęcenie paliuszy, po czym zainteresowani zabiorą je do swych stolicy metropolitalnych i tam nałożą im je nuncjusze apostolscy. Zamiarem papieża było dowartościowanie w ten sposób Kościołów lokalnych. W latach 2013-16 paliusze otrzymało z rąk Ojca Świętego lub w swych archidiecezjach łącznie 130 arcybiskupów-metropolitów, w tym 4 Polaków: Marek Jędraszewski (jako metropolita łódzki), Józef Kupny (Wrocław), Wojciech Polak (Gniezno) i Adam Szal (Przemyśl).