"To jest właśnie wspinanie się na górę Tabor"

Wspinanie się na górę Tabor symbolizuje drogę ludzkiego życia. Dobrze, gdy tę wędrówkę planujemy z Jezusem, jak apostołowie Piotr, Jakub i Jan, wspomniani w dzisiejszej Ewangelii - mówił w święto Przemienienia Pańskiego w homilii bp Grzegorz Balcerek.

Biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej przewodniczył uroczystej Eucharystii w poznańskim sanktuarium Przemienienia Pańskiego, którym od niemal dwustu lat opiekują się siostry św. Wincentego á Paulo, posługując jednocześnie w połączonym z kościołem Szpitalu Klinicznym Przemienienia Pańskiego.

Bp Balcerek porównał poznańskie sanktuarium, w którym od ponad 400 lat czczona jest figura Chrystusa Zbawiciela, do podobnie brzmiącego słowa 'sanatorium'. - Sanatorium i sanktuarium mają podobne zadanie do spełnienia. W tej pierwszej placówce odpoczywamy, nabieramy sił fizycznych, a w sanktuarium zyskujemy umocnienie duchowe - zwrócił uwagę kaznodzieja.

Nawiązując do Ewangelii, zauważył, że choć apostołowie zasnęli ze zmęczenia po trudzie wspinaczki na górę, to "ocknęli się i byli gotowi do działania".

Kaznodzieja zaznaczył, że wydarzenia, które rozegrały się na górze Tabor, stanowią symbol tego, jaka powinna być nasza religijność. W czasie wędrówki można spotkać Jezusa, doświadczyć z Nim - podobnie jak apostołowie - nieba na ziemi. - Nieść światło Chrystusa, światło miłości, prawdy, radości, dobra i piękna to nasze zadanie - powiedział bp Balcerek. Przekonywał, że taka postawa przynosi wymierne skutki, coraz więcej młodych pielgrzymuje w pieszych pielgrzymkach na Jasną Górę, bierze udział w dziełach rekolekcyjnych, obozach formacyjnych - to jest właśnie wspinanie się na górę Tabor. - Bądźmy wytrwałymi wędrowcami na górę, której kresem jest niebo - apelował kaznodzieja.

Dzisiejsza Msza św., w której uczestniczył personel szpitala oraz licznie przybyli poznaniacy, rozpoczęła trwające do 13 sierpnia uroczystości odpustowe w sanktuarium, połączone z naukami rekolekcyjnymi.

Późnogotycki kościół Przemienienia Pańskiego został wybudowany w 1603 r. z inicjatywy ks. Andrzeja Kościeleckiego, kanonika kapituły poznańskiej, jako wotum wdzięczności Panu Jezusowi za cudowne uzdrowienie. Do prezbiterium sprowadził on znajdującą się w podziemiach rzymskiej Bazyliki św. Piotra statuę Chrystusa Zbawiciela, znajdującą się tu do dziś, wypełniając tym samym ślub złożony Bogu podczas choroby.

Obok sanktuarium mieści się Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu i dom Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego á Paulo - sióstr szarytek sprowadzonych do Poznania w 1822 r. W samym Poznaniu prowadzą one dom dziecka i dwie jego filie oraz dwa domy opieki społecznej. Odwiedzają również chorych w ich domach, a także pracują jako pielęgniarki w Szpitalu Dziecięcym przy ul. Krysiewicza oraz w Szpitalu Klinicznym Przemienienia Pańskiego przy ul. Długiej.

W poznańskim sanktuarium, przed cudowną figurą Jezusa Przemieniającego, modli się wielu chorych, zyskując łaskę zdrowia.

Sanktuarium Przemienienia Pańskiego, obok sanktuarium Bożego Ciała i Miłosierdzia Bożego, jest jednym z trzech sanktuariów Pańskich, znajdujących się w Poznaniu.