"Tu zaczęła się przygoda Wojtyły z Jezusem"

W Wadowicach zaczęła się przygoda życia Karola Wojtyły z Jezusem - mówił w papieskim mieście 18 maja, w 92. rocznicę urodzin Jana Pawła II, kard. Stanisław Dziwisz. Eucharystia na rynku pod przewodnictwem metropolity krakowskiego była najważniejszym wydarzeniem uroczystości rocznicowym w mieście nad Skawą. Podczas tej Mszy Wadowice odebrały z rąk kardynała watykański dekret potwierdzający patronat błogosławionego Jana Pawła II dla jego rodzinnego miasta.

Nawiązując do słynnych słów Jana Pawła II, który w 1999 podczas pobytu w Wadowicach mówił, że "tu wszystko się zaczęło", kard. Dziwisz zaznaczył, że w tym mieście zaczęła się przygoda życia Karola Wojtyły z Jezusem. "W Wadowicach zaczęła się przygoda życia Karola Wojtyły z Jezusem Chrystusem, która doprowadziła do go do najwyższego urzędu i służby w Kościele. Warunkiem tej służby była miłość" - podkreślał kaznodzieja.

Purpurat zauważał, że ogłoszenie Karol Wojtyły patronem swego rodzinnego miasta to jeszcze jeden szczególny dowód świętości papieża Polaka oraz jego duchowego oddziaływania na losy Kościoła i świata. "Przez niemal 27 lat towarzyszyliśmy jego Piotrowej posłudze. W sposób szczególny przeżywali tę posługę jego rodacy. Najbardziej miasta Krakowa i Wadowic, w którym wszystko się dla niego zaczęło" - dodawał.

"Pragniemy w jego nauczaniu i postawie szukać istotnych punktów odniesienia do formowania naszej postawy, naszego spojrzenia na rzeczywistość i naszego sposobu stawiania czoła wyzwaniom, które przynosi współczesność. Taki jest głęboki sens patronatu błogosławionego papieża w jego rodzinnym mieście Wadowicach" - mówił kardynał, a zwracając się do kilku tysięcy uczniów z kilkudziesięciu szkół z całej Polski, noszących imię Jana Pawła II, wyraził nadzieję, że kolejne Światowe Dni Młodzieży z udziałem Benedykta XVI odbędą się w Krakowie.

W Polsce jest kilkaset szkół noszących imię Jana Pawła II, które zobowiązane są do prowadzenia działalności charytatywnej, organizują też konkursy - przede wszystkim o życiu i nauce bł. Jana Pawła II.

Bracia i Siostry!

1. "Tutaj wszystko się zaczęło". Tak mógłby powiedzieć św. Piotr Apostoł, wspominając swoje spotkanie z Jezusem nad brzegiem Jeziora Galilejskiego, w pobliżu miejsca swojego urodzenia. Pewnego dnia zarzucał ze swoim bratem Andrzejem sieci w jezioro. Przechodzący obok Mistrz z Nazaretu skierował do nich słowa: "Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi". A oni bez najmniejszego wahania - jak zaznacza ewangelista Marek - "porzuciwszy sieci, poszli za Nim" (Mk 1, 16-18). Podobnie uczynili dwaj inni rybacy, Jakub i Jan, którzy pracowali nieco dalej. W ten sposób zaczęła się najważniejsza, niepowtarzalna przygoda ich życia.

Jezus sam powoływał uczniów do swojej szkoły. Była to swoista szkoła i jednocześnie wspólnota życia. Powołani zostawiali swoje domy i zajęcia. Wędrowali z Mistrzem. Słuchali Jego słów wygłaszanych w miastach i wioskach, w synagogach i na otwartych przestrzeniach, wobec wielkich tłumów. Byli świadkami Jego nadzwyczajnych cudów i znaków, jakich dokonywał, aby potwierdzić prawdę swojego nauczania, a także by potwierdzić swoją tożsamość. Twierdził, że jest Synem Bożym, który przyszedł na ziemię, aby ją pojednać z niebem i ocalić los każdego człowieka. Mówił, że "Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (por, J 3, 16).

Po śmierci na krzyżu i zmartwychwstaniu Pana, po Jego wniebowstąpieniu i zesłaniu Ducha Świętego, apostołowie zaczęli odważnie głosić Ewangelię - Dobrą Nowinę o zbawieniu człowieka. Misja ewangelizacyjna Kościoła trwa już od dwóch tysięcy lat i obejmuje wszystkie kontynenty i narody.

2. Od ponad tysiąca lat Ewangelia głoszona jest również na naszej polskiej ziemi. Głosi ją cały lud Boży na mocy chrztu świętego, ale każde pokolenie chrześcijan, uczniów Chrystusa, potrzebuje pasterzy, którzy podobnie jak powołani nad brzegiem Jeziora Galilejskiego rybacy gotowi są zostawić wszystko, aby bez reszty poświęcić się i podjąć służbę Bogu i człowiekowi.

Jednym z takich powołanych okazał się Karol Wojtyła, który ujrzał światło dzienne tutaj, pod tym niebem, 18 maja 1920 roku. Znamy niezwykły scenariusz życia tego człowieka: syna Karola i Emilii, ochrzczonego w tutejszym kościele Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, ucznia wadowickich szkół, studenta Uniwersytetu Jagiellońskiego, robotnika zakładów "Solvay" w Krakowie, księdza, profesora, biskupa, metropolity krakowskiego i kardynała, a od 16 października 1978 roku Papieża - pasterza Kościoła powszechnego i wielkiego, duchowego przywódcy współczesnego świata.

Jan Paweł II kierował Kościołem powszechnym ponad dwadzieścia sześć lat. Inspirował Kościół swoim nauczaniem, zawartym w dokumentach i przemówieniach. Przemierzał kontynenty, docierał do najdalszych zakątków ziemi, występował na najważniejszych areopagach świata, by głosić Ewangelię. Czynił to niezmordowanie aż do ostatniego dnia, do swojej błogosławionej śmierci. Czynił to również swoim cierpieniem i swoim świętym życiem. Pieczęć autentyczności świętości Jana Pawła II postawił Benedykt XVI, ogłaszając swojego Poprzednika błogosławionym.

Dzisiaj, sprawując Eucharystię w Wadowicach, a jednocześnie patrząc na życie i dokonania błogosławionego Jana Pawła II, przypominamy sobie jego słowa, wypowiedziane tutaj, 16 czerwca 1999 roku: "tu, w tym mieście Wadowicach wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął, i kapłaństwo się zaczęło".

3. W Wadowicach zaczęła się przygoda życia Karola Wojtyły z Jezusem Chrystusem, która doprowadziła go do najwyższego urzędu i służby w Kościele. Warunkiem tej służby była miłość. Przypomina nam o tym wyraźnie dzisiejsza Ewangelia, stanowiąca zapis rozmowy zmartwychwstałego Jezusa z Szymonem Piotrem nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Podczas rozmowy padło potrójne pytanie o miłość, bo to ona była i jest warunkiem służby Jezusowi Chrystusowi i Jego Kościołowi. "Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?". Szymon znał swoje słabości, ale był człowiekiem żarliwego serca. Dlatego szczerze, a jednocześnie pokornie odpowiedział: "Tak Panie, Ty wiesz, że Cię kocham". "Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham". W odpowiedzi usłyszał: "Paś baranki moje. Paś owce moje" (J 21, 15-17).

Podobną rozmowę Jezus odbył wielokrotnie z Karolem Wojtyłą, ilekroć powoływał go do podjęcia coraz większej odpowiedzialności w Kościele jako kapłana, biskupa, kardynała i Papieża. Za każdym razem odpowiedź była jednoznaczna: "Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham". Nie ulega wątpliwości, że w tych słowach i w tej postawie tkwi sekret życia i nadzwyczajnych dokonań Jana Pawła II. Największą miłością jego życia był Jezus Chrystus i w imię tej miłości służył człowiekowi i światu.

4. Dzisiaj błogosławiony Jan Paweł II został ogłoszony patronem Wadowic. To jeszcze jeden, szczególny owoc jego świętości oraz duchowego oddziaływania na losy Kościoła i świata. Przez niemal dwadzieścia siedem lat towarzyszyliśmy jego Piotrowej posłudze. W sposób szczególny przeżywali tę posługę jego rodacy, a tym bardziej mieszkańcy miasta, w którym się wszystko w jego życiu "zaczęło". Teraz, gdy został wyniesiony do chwały ołtarzy, pragniemy w jego postawie i nauczaniu szukać istotnych punktów odniesienia do formowania naszej postawy, naszego spojrzenia na rzeczywistość, naszego sposobu stawiania czoła wyzwaniom, które nam przynosi współczesność. Taki jest głęboki sens patronatu błogosławionego Papieża w jego rodzinnym mieście. Łączy się z tym przekonanie, że towarzyszy on nadal, tym razem z wysoka, ludowi Bożemu, nam wszystkim, w naszym pielgrzymowaniu do domu Ojca.

Wzruszający jest fakt, że już ponad tysiąc szkół w Polsce obrało sobie Jana Pawła II jako swego patrona. Dzisiaj po raz dwunasty ich przedstawiciele z całego kraju przyjechali do Wadowic, docierając niejako do źródeł, do początków ziemskiej drogi życia niezwykłego Patrona. Może on być wzorem, uosobieniem ideału człowieka, który ze swego życia uczynił dar dla Boga i dla bliźnich. On sam poświęcał wiele czasu i serca młodym. Oni - jak mówił - byli i są nadzieją Kościoła. Byli również jego nadzieją. Ogarniał ich swoją troską duszpasterską w przekonaniu, że to oni będą tworzyć Kościół jutra dzięki swemu entuzjazmowi wiary. Zostawił wspólnocie Kościoła ideę Światowych Dni Młodzieży, aby pomóc młodemu pokoleniu odkryć żywy Kościół, aby pomóc młodym w spotkaniu z Jezusem Chrystusem, który dla każdego człowieka jest jedyną drogą, prawdą i życiem.

5. Drodzy młodzi przyjaciele, drodzy bracia i siostry, dziękujmy w tej Eucharystii za dar błogosławionego Jana Pawła II. Dzięki niemu wielu ludzi na całym świecie umocniło swoją wiarę, odnalazło się we wspólnocie Kościoła i otwarło się na światło Ewangelii, aby według niej kształtować swoje życie osobiste, rodzinne i społeczne. Poznawajmy głębiej jego nauczanie, jego spojrzenie na sprawy świata i Kościoła, jego styl służby Bogu i człowiekowi. Utożsamiajmy się z wartościami, które on reprezentował, zwłaszcza z jego troską o życie, o poszanowanie godności człowieka, o większą sprawiedliwość i solidarność w życiu społecznym. To będzie najbardziej trafna i owocna odpowiedź na dar patronatu błogosławionego Papieża i rodaka.

Módlmy się również o jego kanonizację, aby blask jego świętości jeszcze bardziej zajaśniał w Kościele i budził w ludzkich sercach nadzieję oraz pragnienie osobistego dorastania do świętości.

Błogosławiony Janie Pawle II -
miej w szczególnej opiece twoje miasto Wadowice,
któremu od dzisiaj patronujesz z nieba.
Miej w opiece wszystkie szkoły twego imienia i wszystkich młodych,
by uczyli się od ciebie,
jak kochać i służyć.
Miej w opiece naszą Ojczyznę i Europę,
by pamiętała o korzeniach,
z których wyrasta jej kultura i cywilizacja.
Miej w opiece cały Kościół powszechny,
by głosił odważnie Ewangelię
i był wiarygodnym świadkiem Jezusa
w trzecim tysiącleciu wiary chrześcijańskiej.
Błogosławiony Janie Pawle II -
wstawiaj się za nami wszystkimi u tronu Najwyższego Pana. Amen!